Boşanma ve Boşanma Kararı
BOŞANMA VE BOŞANMA KARARI
Boşanma, aile üyeleri açısından pek çok şeyi ve pek çok kişiyi etkileyen ekonomik koşullar, aile rolleri, aile bütünlüğü ve aile ilişkilerinde bir takım değişikliklere sebep olan ve ailenin sürekliliğini etkileyen bir olaydır (Thompson ve Rudolph, 2000).
McCubbin ve Patterson’a (1983) göre ailenin boşanmaya olan tepkisi dört genel boyutu içermektedir. Bu dört boyut; stres verici olayların yaşanması, ailenin şimdiki ve yeni uyum kaynakları, ailenin stres yaratıcı olaylara ilişkin algısı ve aile kaynaklarıdır. Bu kaynaklar; aile üyelerinin kişisel kaynakları, aile üyelerinin içsel kaynakları ve sosyal desteği içermektedir. Bu üç tip kaynak krize uyum sağlamak için aile işlevlerinde önemli bir rol oynamaktadır.
Boşanmalar o kadar yaygınlaştı ki mutlu bir aile yaşamı olan çocuklar bile en yakın arkadaşlarının anne ve babası gibi, kendi anne ve babalarının da bir gün boşanacağı endişesini taşımaktadır. Bu çocukların hayatında çok kuvvetli bir korkudur ve onların kimlik ve güvenlik duygularını etkilemektedir.
Boşanma hakkında az çok bir şeyler bilmek ve sürekli anne babalarının kavgasına tanık olmak bile bir çok çocuğu anne ve babasının ayrılıyor ya da boşanıyor olduğu haberine hazırlamaz. Olay patladığı zaman, ki bu çoğu kez anne ve babanın evden ayrılması ile kanıtlanır, bir çok çocuk gerçekten sarsılır. Eğer çocuk anne ve babasının kavgalarından uzak tutulmuşsa daha da büyük bir şok yaşar.
Hayatlarının başından itibaren çocuklar , onlara bakan kişilere, ki bunlar genellikle anne ve babadır, bağlanırlar. Bu sağlıklı gelişimin işaretidir.
Güven veren bağlılıklar ve onların kurulmasını sağlayan sevgi dolu fiziksel temaslar olmadan çocuklar normal bir şekilde gelişip olgunlaşamazlar. Bundan yoksun kalan çocuklar büyüdüklerinde, kendilerini güvensiz hissederler ve kendilerinden emin olamazlar. Başka insanlarla ilişki kurmakta da zorlanırlar. Bir dizi davranış ve kişilik sorunu yaşamaları da büyük bir olasılıktır.
Eşler boşanmaya karar verip , birisi evden ve aileden ayrıldığında çocukların varolmalarını, hayatta kalmalarını sağlayan güven duyguları sarsılır. Anne ve babanın artık bir arada olmayacakları gerçeği evlerinin altındaki toprağın bir depremle yarılması kadar korkunç bir felakettir.
Bir çocuğun hayatında ne annenin ne de babanın yeri doldurulamaz. Rolleri birbirini tamamlayıcıdır. Birbirlerinin yerini alamazlar ve çocuklar her ikisinden de farklı şeyler öğrenirler.
Çocukların sağlıklı bir benlik imgesi geliştirmeleri ve insanlarla kalıcı, sevgi dolu ilişkiler kurabilmeleri, onların hayatlarındaki en önemli figürlere, anne ve babalarına yakın olmalarına bağlıdır.
Eğer anne ve babalar çocukların iyiliğini birinci plana koyarlarsa, boşanma, bu sürecin işleyişine engel olmaz. Kabul etmeliyiz ki bu kolay bir iş değildir. Bir evliliğin sona erişi oyuncuların beklemedikleri bir finali oynadıkları bir tiyatro oyununa benzetilebilir. Çocuklarda küçük rol oyuncuları gibidir. Eşler bu dönemde incinme, öfke, küçümsenme, rahatlama veya suçluluk duygularını ard arda yaşarlar, ancak çocukları bunlardan uzak tutmak gerekir. Eğer boşanmadan sonra ebeveyn çocuk ilişkisi zedelenirse bu yetişkinlerin ebeveyn olarak sorumluluklarını yerine getirmeyi başaramadıklarını gösterir.
BOŞANMA KARARI ÇOCUKLARA NASIL AÇIKLANMALI?
Bazı anne ve babalar ayrılma ve boşanma niyetlerini çocuklara söylemeyi gereksiz görürler. Onlara göre bu tür kararlar yetişkinler tarafından verilir ve çocukları ilgilendirmez.
Hiçbir çocuk sabah uyandığında babasının diş fırçası dahil bütün eşyalarını alıp gittiğini görmemeli veya bir gün okuldan döndüğünde annesinin temelli gittiğini açıklayan bir mektubunu bulmamalıdır. Bu tür düşüncesizce hareketler, çocuğun reddedilmiş olma duygularını kuvvetlendirmenin yanı sıra onun olup bitene bir anlam verebilmek için olmadık şeyler uydurmasına da yol açar.
Ayrılma ve boşanmanın tek başına çocuklara zarar vermeyeceğini hiç unutmamak gerekir. Çocukların iyiliği, eşlerin birey olarak ve birlikte nasıl davranacağına bağlıdır ve bu anda ve daha sonra alacağınız kararlarla doğrudan ilgilidir.
Onlarla konuşurken eşinizle aranızdaki sorunlardan ve ayrılma kararından onların hiçbir şekilde sorumlu olmadıklarını açıkça belirtmelisiniz. Çocuklar, özellikle küçük olanlar mantıklı ya da mantıksız bir çok nedenden dolayı anne ve babalarının ayrılmalarına sebep olduklarını düşünürler.
Çocukların kendilerini suçlamamaları için ayrılma ve boşanmanın onların hareketlerinden kaynaklanmadığını sürekli olarak belirtmek gerekmektedir.
Anne ve babaların boşanma kararını öğrendikten sonra çocukların sordukları sorulardan bazılarına göz atacak olursak;
1. Evden hanginiz ayrılacak?
2. Neden annem ya da babam evden ayrılıyor?
3. Neden biz seninle değil de annemle ( ya da babamla) kalacağız
4. Annem ya da babam bizden ayrılınca nerede yaşayacak?
5. Annemizi ya da babamızı tekrar görebilecek miyiz?
6. Bize ne olacak?
7. Annem ya da babam geri dönecek mi?
8. Evden ayrılınca annem (ya da babam) kendini mutsuz ve yalnız hissetmeyecek mi?
9. Annem (ya da babam) ne zaman evden ayrılacak peki?
Çocuklara boşanma kararı anlatılırken; Konuşma sırasında hem anne hem baba ikisi de sessiz kalmamalı ve bir anne , bir baba konuşmalıdır. Konuşma asla bir ebeveynin hakimiyeti altında sürmemelidir. Anne ve babalar boşanmanın sorumluluğunu ortak olarak üstlenirlerse, uzun vadede çocuklar yeni duruma daha kolay uyum sağlarlar.
Konuşmak için her iki ebeveynin de sakin olduğu, ailede hiç kimsenin bir yere yetişmesi gerekmediği ve rahatsız edilmeyeceği bir zamanı seçmek önemlidir. Zor olsa da çocukların önünde çok mutsuz görünmemek ve kontrolü kaybetmemek önemlidir.
Çocukların önünde sergilenen duygular onların boşanma kararına tepkilerini belirler. Eğer bir ebeveyn sarsılmış ve mutsuz görünüyorsa, küçükler de öyle olur. Eğer hem anne hem baba olabildiğince kendilerinden emin görünür ve tutarlı konuşurlarsa, çocuklar, üzülseler bile, durumu daha kolay kabul ederler.
Çocukların Yaş Gruplarına Göre Dikkat Edilmesi Gereken Bazı Hususlar ise şu şekilde özetlenebilir:
Beş Yaşın Altı Çocuklar da; Uzun ve ayrıntılı açıklama yapmaya gerek yoktur. İlk duyduğunda anlamaması olası olduğu halde boşanma kelimesi kullanılmalı. Bu yaştaki çocuklar anne ve babalarını ayrı ayrı kişiler değil, bir bütün olarak görme eğilimindedirler. Dolayısıyla giden ebeveyne kötü bir şey olmayacağına inandırılmalıdır. Giden ebeveynin yeni hayatının nasıl olacağı basit kelimelerle anlatılmalı. Boşanmanın çocukların bir hatasından kaynaklanmadığı anlatılmalıdır.
Beş Yaşın Üstü Çocuklar da; 5-8 yaş arası çocuklar kendileri açısından nelerin değişeceğini anlayabilmek için sorular sorarlar. Hayatlarında değişecek şeyleri değil, aynı kalacak şeyleri vurgulamak gerekir. (Aynı sınıfta , aynı okulda , aynı öğretmenle devam edecek gibi..) Artık eşinizle birlikte yaşamasanız da, onu ilgilendiren konularda birlikte hareket edeceğinizi ve size her zaman güvenebileceğini söylemek iyi olur. Boşanmanın onların ya da başka birinin suçu olmadığını söylemek gerekir.
Dokuz - On iki Yaşları Arası Çocuklar da; Bu yaş grubu daha sert tepkiler verir, öfkelerini açıkça ifade ederler. Anne ya da babanın tarafını tutmaları gerektiğini zannederler. Ayrı yaşama ya da boşanmanın herkes için en iyi çözüm olacağını, çocuklarla giden ebeveyn ile ilişkinin süreceğini açıklamak gerekir. Tam da bu yaşlarda, erkek çocuklar babalarına özel bir şekilde bağlanırlar ve cinsel kimliklerinin giderek daha çok farkına varırlar . Anneleri ile yaşamaya devam edecek erkek çocuklara babalarını sık sık görecekleri konusunda daha fazla inandırıcı şeyler söylenmelidir.
Konuşma Nasıl Bitirilmelidir?
Boşanmanın sadece evli iki kişi arasında geçen bir şey olduğunu ve bunun o ailenin diğer üyeleri arasındaki akrabalığı etkilemeyeceği açıklanmalıdır.
Çocuklar hayatlarında önemli bir şeyi yitiriyor olduklarından, onlara ailenin elinden geldiği kadar güven ve sevgi verilmeli ve dengeli bir hayat sürdürmelerini sağlamak gereklidir.
Ebeveynler çocuklara ne düşündüklerini sormalıdır. İlk tepkileri sessizlik olursa, anne ve babalar kararı anlamış ve kabullenmiş oldukları yanılgısına düşmemelidirler. Bazen çocuklar duyduklarını duymamış gibi yapar ve hiç bir şeyin değişmeyeceğine inanarak konuşmayı reddedebilir veya konuyu değiştirmeye çalışabilir. Bunlar olayı inkar belirtileridir. Eğer çocukların tepkileri öfke dolu olursa, anne babaların kendilerini kaybetmeden, ağlamadan, ceza tehditleri savurmadan hatta diğer eşi suçlamadan olayı yatıştırmaya çalışmalıdırlar.
Anne ve babalar da çocuklara onların duygularını ve düşüncelerini anlamak ve paylaşmak için sorular sorabilirler.
Aşağıdaki sorular ilk başlarda veya daha sonraki aylarda kullanılabilir.
1. Söylediklerimiz ile ilgili soruların var mı?
2.Sana söylediğimiz şeylerle ilgili ne hissediyorsun?
3.Boşanmamız neden seni üzüyor? Kızdırıyor?korkutuyor?sevindiriyor?heyecanlandırıyor?rahatlatıyor? (sorular çocukların tepkilerine göre seçilebilir)
Bu sorular çocuğa anne ve baba ile birlikte bir uzman aracılığıyla da sorulabilir.
Gökül Karluk Er
Uzm. Psikolog & Aile Danışmanı
Boşanma, aile üyeleri açısından pek çok şeyi ve pek çok kişiyi etkileyen ekonomik koşullar, aile rolleri, aile bütünlüğü ve aile ilişkilerinde bir takım değişikliklere sebep olan ve ailenin sürekliliğini etkileyen bir olaydır (Thompson ve Rudolph, 2000).
McCubbin ve Patterson’a (1983) göre ailenin boşanmaya olan tepkisi dört genel boyutu içermektedir. Bu dört boyut; stres verici olayların yaşanması, ailenin şimdiki ve yeni uyum kaynakları, ailenin stres yaratıcı olaylara ilişkin algısı ve aile kaynaklarıdır. Bu kaynaklar; aile üyelerinin kişisel kaynakları, aile üyelerinin içsel kaynakları ve sosyal desteği içermektedir. Bu üç tip kaynak krize uyum sağlamak için aile işlevlerinde önemli bir rol oynamaktadır.
Boşanmalar o kadar yaygınlaştı ki mutlu bir aile yaşamı olan çocuklar bile en yakın arkadaşlarının anne ve babası gibi, kendi anne ve babalarının da bir gün boşanacağı endişesini taşımaktadır. Bu çocukların hayatında çok kuvvetli bir korkudur ve onların kimlik ve güvenlik duygularını etkilemektedir.
Boşanma hakkında az çok bir şeyler bilmek ve sürekli anne babalarının kavgasına tanık olmak bile bir çok çocuğu anne ve babasının ayrılıyor ya da boşanıyor olduğu haberine hazırlamaz. Olay patladığı zaman, ki bu çoğu kez anne ve babanın evden ayrılması ile kanıtlanır, bir çok çocuk gerçekten sarsılır. Eğer çocuk anne ve babasının kavgalarından uzak tutulmuşsa daha da büyük bir şok yaşar.
Hayatlarının başından itibaren çocuklar , onlara bakan kişilere, ki bunlar genellikle anne ve babadır, bağlanırlar. Bu sağlıklı gelişimin işaretidir.
Güven veren bağlılıklar ve onların kurulmasını sağlayan sevgi dolu fiziksel temaslar olmadan çocuklar normal bir şekilde gelişip olgunlaşamazlar. Bundan yoksun kalan çocuklar büyüdüklerinde, kendilerini güvensiz hissederler ve kendilerinden emin olamazlar. Başka insanlarla ilişki kurmakta da zorlanırlar. Bir dizi davranış ve kişilik sorunu yaşamaları da büyük bir olasılıktır.
Eşler boşanmaya karar verip , birisi evden ve aileden ayrıldığında çocukların varolmalarını, hayatta kalmalarını sağlayan güven duyguları sarsılır. Anne ve babanın artık bir arada olmayacakları gerçeği evlerinin altındaki toprağın bir depremle yarılması kadar korkunç bir felakettir.
Bir çocuğun hayatında ne annenin ne de babanın yeri doldurulamaz. Rolleri birbirini tamamlayıcıdır. Birbirlerinin yerini alamazlar ve çocuklar her ikisinden de farklı şeyler öğrenirler.
Çocukların sağlıklı bir benlik imgesi geliştirmeleri ve insanlarla kalıcı, sevgi dolu ilişkiler kurabilmeleri, onların hayatlarındaki en önemli figürlere, anne ve babalarına yakın olmalarına bağlıdır.
Eğer anne ve babalar çocukların iyiliğini birinci plana koyarlarsa, boşanma, bu sürecin işleyişine engel olmaz. Kabul etmeliyiz ki bu kolay bir iş değildir. Bir evliliğin sona erişi oyuncuların beklemedikleri bir finali oynadıkları bir tiyatro oyununa benzetilebilir. Çocuklarda küçük rol oyuncuları gibidir. Eşler bu dönemde incinme, öfke, küçümsenme, rahatlama veya suçluluk duygularını ard arda yaşarlar, ancak çocukları bunlardan uzak tutmak gerekir. Eğer boşanmadan sonra ebeveyn çocuk ilişkisi zedelenirse bu yetişkinlerin ebeveyn olarak sorumluluklarını yerine getirmeyi başaramadıklarını gösterir.
BOŞANMA KARARI ÇOCUKLARA NASIL AÇIKLANMALI?
Bazı anne ve babalar ayrılma ve boşanma niyetlerini çocuklara söylemeyi gereksiz görürler. Onlara göre bu tür kararlar yetişkinler tarafından verilir ve çocukları ilgilendirmez.
Hiçbir çocuk sabah uyandığında babasının diş fırçası dahil bütün eşyalarını alıp gittiğini görmemeli veya bir gün okuldan döndüğünde annesinin temelli gittiğini açıklayan bir mektubunu bulmamalıdır. Bu tür düşüncesizce hareketler, çocuğun reddedilmiş olma duygularını kuvvetlendirmenin yanı sıra onun olup bitene bir anlam verebilmek için olmadık şeyler uydurmasına da yol açar.
Ayrılma ve boşanmanın tek başına çocuklara zarar vermeyeceğini hiç unutmamak gerekir. Çocukların iyiliği, eşlerin birey olarak ve birlikte nasıl davranacağına bağlıdır ve bu anda ve daha sonra alacağınız kararlarla doğrudan ilgilidir.
Onlarla konuşurken eşinizle aranızdaki sorunlardan ve ayrılma kararından onların hiçbir şekilde sorumlu olmadıklarını açıkça belirtmelisiniz. Çocuklar, özellikle küçük olanlar mantıklı ya da mantıksız bir çok nedenden dolayı anne ve babalarının ayrılmalarına sebep olduklarını düşünürler.
Çocukların kendilerini suçlamamaları için ayrılma ve boşanmanın onların hareketlerinden kaynaklanmadığını sürekli olarak belirtmek gerekmektedir.
Anne ve babaların boşanma kararını öğrendikten sonra çocukların sordukları sorulardan bazılarına göz atacak olursak;
1. Evden hanginiz ayrılacak?
2. Neden annem ya da babam evden ayrılıyor?
3. Neden biz seninle değil de annemle ( ya da babamla) kalacağız
4. Annem ya da babam bizden ayrılınca nerede yaşayacak?
5. Annemizi ya da babamızı tekrar görebilecek miyiz?
6. Bize ne olacak?
7. Annem ya da babam geri dönecek mi?
8. Evden ayrılınca annem (ya da babam) kendini mutsuz ve yalnız hissetmeyecek mi?
9. Annem (ya da babam) ne zaman evden ayrılacak peki?
Çocuklara boşanma kararı anlatılırken; Konuşma sırasında hem anne hem baba ikisi de sessiz kalmamalı ve bir anne , bir baba konuşmalıdır. Konuşma asla bir ebeveynin hakimiyeti altında sürmemelidir. Anne ve babalar boşanmanın sorumluluğunu ortak olarak üstlenirlerse, uzun vadede çocuklar yeni duruma daha kolay uyum sağlarlar.
Konuşmak için her iki ebeveynin de sakin olduğu, ailede hiç kimsenin bir yere yetişmesi gerekmediği ve rahatsız edilmeyeceği bir zamanı seçmek önemlidir. Zor olsa da çocukların önünde çok mutsuz görünmemek ve kontrolü kaybetmemek önemlidir.
Çocukların önünde sergilenen duygular onların boşanma kararına tepkilerini belirler. Eğer bir ebeveyn sarsılmış ve mutsuz görünüyorsa, küçükler de öyle olur. Eğer hem anne hem baba olabildiğince kendilerinden emin görünür ve tutarlı konuşurlarsa, çocuklar, üzülseler bile, durumu daha kolay kabul ederler.
Çocukların Yaş Gruplarına Göre Dikkat Edilmesi Gereken Bazı Hususlar ise şu şekilde özetlenebilir:
Beş Yaşın Altı Çocuklar da; Uzun ve ayrıntılı açıklama yapmaya gerek yoktur. İlk duyduğunda anlamaması olası olduğu halde boşanma kelimesi kullanılmalı. Bu yaştaki çocuklar anne ve babalarını ayrı ayrı kişiler değil, bir bütün olarak görme eğilimindedirler. Dolayısıyla giden ebeveyne kötü bir şey olmayacağına inandırılmalıdır. Giden ebeveynin yeni hayatının nasıl olacağı basit kelimelerle anlatılmalı. Boşanmanın çocukların bir hatasından kaynaklanmadığı anlatılmalıdır.
Beş Yaşın Üstü Çocuklar da; 5-8 yaş arası çocuklar kendileri açısından nelerin değişeceğini anlayabilmek için sorular sorarlar. Hayatlarında değişecek şeyleri değil, aynı kalacak şeyleri vurgulamak gerekir. (Aynı sınıfta , aynı okulda , aynı öğretmenle devam edecek gibi..) Artık eşinizle birlikte yaşamasanız da, onu ilgilendiren konularda birlikte hareket edeceğinizi ve size her zaman güvenebileceğini söylemek iyi olur. Boşanmanın onların ya da başka birinin suçu olmadığını söylemek gerekir.
Dokuz - On iki Yaşları Arası Çocuklar da; Bu yaş grubu daha sert tepkiler verir, öfkelerini açıkça ifade ederler. Anne ya da babanın tarafını tutmaları gerektiğini zannederler. Ayrı yaşama ya da boşanmanın herkes için en iyi çözüm olacağını, çocuklarla giden ebeveyn ile ilişkinin süreceğini açıklamak gerekir. Tam da bu yaşlarda, erkek çocuklar babalarına özel bir şekilde bağlanırlar ve cinsel kimliklerinin giderek daha çok farkına varırlar . Anneleri ile yaşamaya devam edecek erkek çocuklara babalarını sık sık görecekleri konusunda daha fazla inandırıcı şeyler söylenmelidir.
Konuşma Nasıl Bitirilmelidir?
Boşanmanın sadece evli iki kişi arasında geçen bir şey olduğunu ve bunun o ailenin diğer üyeleri arasındaki akrabalığı etkilemeyeceği açıklanmalıdır.
Çocuklar hayatlarında önemli bir şeyi yitiriyor olduklarından, onlara ailenin elinden geldiği kadar güven ve sevgi verilmeli ve dengeli bir hayat sürdürmelerini sağlamak gereklidir.
Ebeveynler çocuklara ne düşündüklerini sormalıdır. İlk tepkileri sessizlik olursa, anne ve babalar kararı anlamış ve kabullenmiş oldukları yanılgısına düşmemelidirler. Bazen çocuklar duyduklarını duymamış gibi yapar ve hiç bir şeyin değişmeyeceğine inanarak konuşmayı reddedebilir veya konuyu değiştirmeye çalışabilir. Bunlar olayı inkar belirtileridir. Eğer çocukların tepkileri öfke dolu olursa, anne babaların kendilerini kaybetmeden, ağlamadan, ceza tehditleri savurmadan hatta diğer eşi suçlamadan olayı yatıştırmaya çalışmalıdırlar.
Anne ve babalar da çocuklara onların duygularını ve düşüncelerini anlamak ve paylaşmak için sorular sorabilirler.
Aşağıdaki sorular ilk başlarda veya daha sonraki aylarda kullanılabilir.
1. Söylediklerimiz ile ilgili soruların var mı?
2.Sana söylediğimiz şeylerle ilgili ne hissediyorsun?
3.Boşanmamız neden seni üzüyor? Kızdırıyor?korkutuyor?sevindiriyor?heyecanlandırıyor?rahatlatıyor? (sorular çocukların tepkilerine göre seçilebilir)
Bu sorular çocuğa anne ve baba ile birlikte bir uzman aracılığıyla da sorulabilir.
Gökül Karluk Er
Uzm. Psikolog & Aile Danışmanı
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "Boşanma ve Boşanma Kararı" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Psk.Gökül KARLUK ER'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Psk.Gökül KARLUK ER'in izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
Beğenin 
Yazan Uzman
|
| Makale Kütüphanemizden | ||||
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
