İkinci Evliliklerde Çocuklar: Üvey Anne/Üvey Baba Olmak...
Sindirella annesini kaybettikten sonra babasının koskacaman evinde huzur içinde yaşarken üvey annesi onu hizmetçi yapar, Hansel ve Gratel çok fakir olan ailelerine yük olduğu için üvey annesi babasını ikna ederek onları ormana terkederler. Masallardaki üvey anneler o kadar kötüdürler ki bir kadın çocuğu olan bir erkekle evlenmesi gerektiğinde bu isimle anılacak olmaktan çok rahatsızlık duyar. Bu yüzden çocuk tarafından kötü bir kişi gibi algılanmamak için ne yapacağını da şaşırır.
Bu yazımda ikinci eşlerin çocukla iyi ilişki kurmak için ihtiyaç duyacakları bilgiler yanında ebeveynlerin bu durumları kolaylaştırmak için yapabileceklerine değineceğim.
Boşanma ebeveynlerin en çok korktuğu konulardan biri ise de boşanma sonrası evliliği çocuklarına açıklamak, onların bunu kabul etmelerini sağlamak daha da büyük bir korkudur.
İkinci evliliğin çocuklar cephesinde nasıl karşılanacağı bir çok duruma bağlıdır. İlk olarak çocuğun evlenecek ebeveyni ile halihazırdaki ilişkisinin sevgi ve güvene dayalı olması gereklidir. Aksi halde sevgisini sorguladığı annesinin bir başkasına çok daha yoğun sevgi ve ilgi göstermesi çocuk için yaralayıcı olabilir. İkinci evlilik sürecini etkileyen bir başka faktör, çocukların kendilerinin üyesi olduğu ailenin birliği devam ederken yaşadıklarıdır. Annesine kötü davranan bir babanın bir başka kadına daha duyarlı davranması çocuğun ikinci evliliği kabullenmesini zorlaştırabilir.
Toplumumuzda en çok karşılaştığımız ve süreci bozan etkenlerden biri de evlenen değil de diğer ebeveyn ve onun ailesinin konuyu ele alış biçimidir. Evlenen ebeveyni kötüleyici sözlerin söylenmesi, eğer çocuk evlenen ebeveyn ve yeni eşi ile iyi anlaşırsa diğer ebeveynini çok üzeceği ya da o ebeveyn tarafından sevilmeyeceğinin söylenmesi, çocuğa anne ya da babası evlendikten sonra artık eskisi kadar görüşemeyeceklerinin, evlenen ebeveynini kaybedeceğinin söylenmesi çocukların bu durumdan yara almalarına yol açar.
Boşanma süreci için kliniğe gelen ailelere ilk söylediğimiz şeyler, boşananların onlar olduğu, çocukların bir taraf olmadığını unutmamaları ve süreci yönetirken kişisel ve ilişkisel sorunların çocuklar üzerinden çözülmeye çalışılmasının onarılmaz zararlara yol açacağıdır.
Konu ikinci evliliğe geldiğinde boşanma sürecindeki acıları depreşen bir ebeveyn ile anne ya da babasını tanımadığı biriyle paylaşacak bir çocuk ortaya çıkar. Evlenen birey belki kişisel hayatı için çok güzel ve keyifli bir karar veriyordur ancak bu haberi karşı tarafın ve çocuğunun nasıl ele alacağı konusu o kadar keyifli görünmez.
Bu sürecin doğru ele alınabilmesi için zaman önemlidir. Çok acele yapılan açıklamalar çocuklara zarar verebildiği gibi yalan söyleme, gerçekleri saklama gizleme de yapılacak en büyük yanlışlardandır.
Evlenmeye karar veren bireyin ve müstakbel eşinin bir takvim planlarken çocuğun bu sürece alışma hızını da göz önünde bulundurması önerilir.
Çocukla tanışma hem evlenmeye karar veren birey ve hem de eş adayı için oldukça streslidir. Bunun için ilk görüşmenin; kısa 30 dakikalık ve ev yerine bir lokanta, alışveriş merkezi gibi kalabalık bir ortamda olması daha sağlıklı bir başlangıçtır. Bu ilk görüşmede tanışılacak kişi evlenilecek kişi değil çok sevilen bir arkadaş olarak tanıtılabilir.
Bu kısa görüşmeden sonra daha uzun bir görüşme planlanabilir. Uzun görüşmenin ardından çocuğa bu arkadaşın bizim için özel bir kişi olduğu çok detaya girilmeden açıklanır. Basamak basamak yakınlığın kurulması ve çocuğun bir yakınlığa zorlanmaması çocuğa güven verir. Daha sonra ev ortamında buluşmak, birlikte etkinlikler yapmak sürecin sağlıkla işlemesine yardımcı olacaktır. Alışma evresi ve sonrasında mutlaka aralıklarla çocukla ebeveyninin başbaşa kalmasına imkan tanınmalıdır. Çocuklar her yaşta ebeveynleriyle özel vakit geçirmeye ihtiyaç duyarlar.
Eş adayının ilişki kurarken suni bir iyilik halinde olması veya çocuğu hediyelere boğması, ebeveyne göre daha kuralsız olması süreci iyileştirmek yerine çok kötüleştirir. Eş adayının konumu ebeveynin düzenini devam ettirmek olmalıdır. Genel duruma aykırı biçimde inisiyatif kullanmamalıdır.
Evlilik kararı açıklanırken ebeveyn, çocukla tanıştırdığı bu arkadaşı ile birlikte zaman geçirmekten çok hoşlandığını, onu sevdiğini ve aynı evde yaşamak istedikleri biçiminde bir açıklamma yapabilir. Buradaki tavır çocuktan izin alır gibi olmamalıdır. Çünkü çocuk buna karar verecek yetkiye sahip değildir. Olumsuz bir cevap karşısında bu evliliğin yapılmaması gibi bir durum da yoktur. Bu şartlar altında amacımız çocuğa bilgi ve güven vermektir. Çocuğun bu gibi durumlarda aklına gelen ilk soru “Ben ne olacağım?” sorusudur. Bu sorunun uygun biçimde cevaplanması onun kendini güvende hissetmeye devam etmesini sağlayacaktır.
Düğün hazırlığı süreci çocuklar için eğlencelidir. Ev değişikliği, davet organizasyonu, eşya seçimi gibi konulardan haberdar olmak, süreci izlemek onlara kontrol duygusu verir. Ancak onlardan gizli yapılan hazırlıklar, pat diye değişen ev, ona sorulmadan yapılan oda, onun katılmadığı bir davet ona kendini dışlanmış hissettirir. Hazırlıklarda olmak istediği sürece sizlere eşlik etmeli, yeni kurulacak evi görmeli, ona verilecek odayı görmeli, oranın planlanmasında ufak da olsa şartlar dahilinde fikirleri alınmalı, istemesi halinde mutlaka düğüne gelmelidir. Düğün günü çocuklar için önemlidir. Tüm sürece katılsa dahi düğünde tüm ilgi gelin ve damada odaklandığında çocuk kendini dışlanmış hissedebilir. Buna engel olmak için gelin ve damadın özveride bulunması şarttır.
Düğün sonrası görüşmelerde evlilik öncesi rutinlerin değişmemesi çok önemlidir. Düğün her şeyi değiştiren bir milad gibi olmamalılıdır. Böylelikle çocuk kendini bu durumda da güvende hissedebilir.
YENİ EVLİLİĞE YENİ ÇOCUK
Eşler kurdukları yeni aile ile geçmişteki hatalarını tekrarlamamak isterler. Mutluluğu buldukları bu yeni aileye bir bebek getirmek de hayalleri arasındadır. Ancak burada zamanlama ve bunu ele alış biçimi önemlidir. Çocuğun ebeveyninin ikinci evliliğine alışmasına bir zaman tanınmalıdır. Bu zaman her çocuk için değişkendir. Bebek için fikrinin sorulması çok da uygun bir yaklaşım değildir. Bebek anne ve babanın kararına bağlı olarak gelir. Buna bir başka çocuğun karar vermesi uygun değildir. Bebek kararı alan ebeveynler, bebek sahibi olacakları bilgisi tıbben netleştikten sonra bu haberi çocuğa verebilirler. Ancak bu bebek haberi yine olabildiğince hayatın rutinini aksatmayacak bir haber olmalıdır. Çocuklar herhangi bir boşanma olmadığı durumlarda bile ailelerine katılacak ya da yeni katılan üyeye karşı çeşitli yoğunluklarda kıskançlıklar besleyebilirler. Anne ya da babası kendisinden farklı olacak olan bu çocuğu kabul ve uyum da elbet biraz meşakatli olacaktır. Yine bu noktada onu endişe ettirecek “Ben ne olacağım” sorusunu uygun ve güven verici bir biçimde cevaplamak gerekir.
Çocuklar hayatılarındaki değişikliklere ebeveynlerinin onlara yaptığı açıklamaların türüne göre tepki verirler. Eğer bebeğin gelişi çocuğa onun yerini kaybedeceği ya da onun sorumluluklarını arttıracağı biçiminde aktarılırsa çocuk bu yeni haberi iyi karşılamayacaktır. Burada diğer ebeveynin tavrı da oldukça önemlidir. Çocuk kafasındaki sorulara yanıt bulmak için diğer ebeveynin bu habere vereceği tepkiyi de ölçer. Aldığı yanıt "bunlar seni unutur, artık pabucun dama atılacak, bence artık gezemezsiniz, artık her istediğini alamayacaklar" biçiminde bir kayıp hissi yaratacak açıklamalar olması halinde çocuk kardeş fikri ile barışamayacak, kendini çok kötü hissedecektir. Ancak her iki taraf da güven verici, tutarlı bir açıklama yaptığı takdirde çocuğun konuya dair endişeleri azalacaktır.
EVDE EŞİMİN ÇOCUKLARI İLE OLMAYA HAZIR DEĞİLİM...
Yazının buraya kadar olan kısmında ikinci evlilik durumunda yeni evlenen ebeveyn, çocuk ve eşten oluşacak mutlu bir aile hayatının nasıl kurgulanabileceğinden bahsettik. Ancak taraflar her zaman bu biçimde yaşamayı istiyor mu?
Çocuklu bir ebeveyn evlilik kararı alırken bu hususu öncelikle konuşabilmelidir. Eş adayı evleneceği kişinin çocuk ya da çocuklarına hayatında - evinde yer vermek istemiyor ya da bu konuda soru işaretleri taşıyorsa bu baştan konuşulmalıdır. Bu düşünceleri taşıyan birini şu veya bu sebeple ikna etmeye çalışmak, kişinin çocuklara karşı olan tutumu sağlıklı olamayacağından çocukların hayatında onarılmaz yaralar açılmasına yol açabilir. Bir çok çocuk bu sebepten dolayı ihmal ve istismar edilmektedir.
Eğer yeni eş hayatında çocuklara yer vermeyi tercih etmiyorsa, ebeveynin çocuklarına zaman ve imkan ayırmasına hazır olması gerekmektedir. Bu gibi durumlarda ebeveynler çocuklarını kendi anne ve babalarının bakımına vererek vicdanlarını rahatlatırlar. Ancak bu durum çocuk tarafından bir terkediliş olarak algılanabilir. Şartlar çocuğun büyük ebeveynleri ile yaşamasını gerektiriyorsa dahi çocuğun kendi anne ve babası rollerini devretmemelidir. Yeterli sıklıkta görüşebilmeli, çocuğa ait sorumlulukların mümkün olduğu kadar büyük bir kısmını yüklenmelidir. Ancak bu şartlar altında çocuk kendini terkedilmiş hissetmez ve herhangi bir ihmal ya da istismara uğramaz.
Bireysel yaşamında sadece anne veya babalık rolünü taşımayan bunun yanında bir kadın bir erkek olan birey medeni durumu ile ilgili yeni kararlar alırken özgür olmakla beraber çocuklarına karşı sorumludur. Bu sorumluluğu yerine getirirken mutlu olmaya istekli ve samimi olmak yeterli olacaktır. Mutlu olma isteği ve samimiyet sizlere gerekli gücü sağlayacaktır.
Bu yazımda ikinci eşlerin çocukla iyi ilişki kurmak için ihtiyaç duyacakları bilgiler yanında ebeveynlerin bu durumları kolaylaştırmak için yapabileceklerine değineceğim.
Boşanma ebeveynlerin en çok korktuğu konulardan biri ise de boşanma sonrası evliliği çocuklarına açıklamak, onların bunu kabul etmelerini sağlamak daha da büyük bir korkudur.
İkinci evliliğin çocuklar cephesinde nasıl karşılanacağı bir çok duruma bağlıdır. İlk olarak çocuğun evlenecek ebeveyni ile halihazırdaki ilişkisinin sevgi ve güvene dayalı olması gereklidir. Aksi halde sevgisini sorguladığı annesinin bir başkasına çok daha yoğun sevgi ve ilgi göstermesi çocuk için yaralayıcı olabilir. İkinci evlilik sürecini etkileyen bir başka faktör, çocukların kendilerinin üyesi olduğu ailenin birliği devam ederken yaşadıklarıdır. Annesine kötü davranan bir babanın bir başka kadına daha duyarlı davranması çocuğun ikinci evliliği kabullenmesini zorlaştırabilir.
Toplumumuzda en çok karşılaştığımız ve süreci bozan etkenlerden biri de evlenen değil de diğer ebeveyn ve onun ailesinin konuyu ele alış biçimidir. Evlenen ebeveyni kötüleyici sözlerin söylenmesi, eğer çocuk evlenen ebeveyn ve yeni eşi ile iyi anlaşırsa diğer ebeveynini çok üzeceği ya da o ebeveyn tarafından sevilmeyeceğinin söylenmesi, çocuğa anne ya da babası evlendikten sonra artık eskisi kadar görüşemeyeceklerinin, evlenen ebeveynini kaybedeceğinin söylenmesi çocukların bu durumdan yara almalarına yol açar.
Boşanma süreci için kliniğe gelen ailelere ilk söylediğimiz şeyler, boşananların onlar olduğu, çocukların bir taraf olmadığını unutmamaları ve süreci yönetirken kişisel ve ilişkisel sorunların çocuklar üzerinden çözülmeye çalışılmasının onarılmaz zararlara yol açacağıdır.
Konu ikinci evliliğe geldiğinde boşanma sürecindeki acıları depreşen bir ebeveyn ile anne ya da babasını tanımadığı biriyle paylaşacak bir çocuk ortaya çıkar. Evlenen birey belki kişisel hayatı için çok güzel ve keyifli bir karar veriyordur ancak bu haberi karşı tarafın ve çocuğunun nasıl ele alacağı konusu o kadar keyifli görünmez.
Bu sürecin doğru ele alınabilmesi için zaman önemlidir. Çok acele yapılan açıklamalar çocuklara zarar verebildiği gibi yalan söyleme, gerçekleri saklama gizleme de yapılacak en büyük yanlışlardandır.
Evlenmeye karar veren bireyin ve müstakbel eşinin bir takvim planlarken çocuğun bu sürece alışma hızını da göz önünde bulundurması önerilir.
Çocukla tanışma hem evlenmeye karar veren birey ve hem de eş adayı için oldukça streslidir. Bunun için ilk görüşmenin; kısa 30 dakikalık ve ev yerine bir lokanta, alışveriş merkezi gibi kalabalık bir ortamda olması daha sağlıklı bir başlangıçtır. Bu ilk görüşmede tanışılacak kişi evlenilecek kişi değil çok sevilen bir arkadaş olarak tanıtılabilir.
Bu kısa görüşmeden sonra daha uzun bir görüşme planlanabilir. Uzun görüşmenin ardından çocuğa bu arkadaşın bizim için özel bir kişi olduğu çok detaya girilmeden açıklanır. Basamak basamak yakınlığın kurulması ve çocuğun bir yakınlığa zorlanmaması çocuğa güven verir. Daha sonra ev ortamında buluşmak, birlikte etkinlikler yapmak sürecin sağlıkla işlemesine yardımcı olacaktır. Alışma evresi ve sonrasında mutlaka aralıklarla çocukla ebeveyninin başbaşa kalmasına imkan tanınmalıdır. Çocuklar her yaşta ebeveynleriyle özel vakit geçirmeye ihtiyaç duyarlar.
Eş adayının ilişki kurarken suni bir iyilik halinde olması veya çocuğu hediyelere boğması, ebeveyne göre daha kuralsız olması süreci iyileştirmek yerine çok kötüleştirir. Eş adayının konumu ebeveynin düzenini devam ettirmek olmalıdır. Genel duruma aykırı biçimde inisiyatif kullanmamalıdır.
Evlilik kararı açıklanırken ebeveyn, çocukla tanıştırdığı bu arkadaşı ile birlikte zaman geçirmekten çok hoşlandığını, onu sevdiğini ve aynı evde yaşamak istedikleri biçiminde bir açıklamma yapabilir. Buradaki tavır çocuktan izin alır gibi olmamalıdır. Çünkü çocuk buna karar verecek yetkiye sahip değildir. Olumsuz bir cevap karşısında bu evliliğin yapılmaması gibi bir durum da yoktur. Bu şartlar altında amacımız çocuğa bilgi ve güven vermektir. Çocuğun bu gibi durumlarda aklına gelen ilk soru “Ben ne olacağım?” sorusudur. Bu sorunun uygun biçimde cevaplanması onun kendini güvende hissetmeye devam etmesini sağlayacaktır.
Düğün hazırlığı süreci çocuklar için eğlencelidir. Ev değişikliği, davet organizasyonu, eşya seçimi gibi konulardan haberdar olmak, süreci izlemek onlara kontrol duygusu verir. Ancak onlardan gizli yapılan hazırlıklar, pat diye değişen ev, ona sorulmadan yapılan oda, onun katılmadığı bir davet ona kendini dışlanmış hissettirir. Hazırlıklarda olmak istediği sürece sizlere eşlik etmeli, yeni kurulacak evi görmeli, ona verilecek odayı görmeli, oranın planlanmasında ufak da olsa şartlar dahilinde fikirleri alınmalı, istemesi halinde mutlaka düğüne gelmelidir. Düğün günü çocuklar için önemlidir. Tüm sürece katılsa dahi düğünde tüm ilgi gelin ve damada odaklandığında çocuk kendini dışlanmış hissedebilir. Buna engel olmak için gelin ve damadın özveride bulunması şarttır.
Düğün sonrası görüşmelerde evlilik öncesi rutinlerin değişmemesi çok önemlidir. Düğün her şeyi değiştiren bir milad gibi olmamalılıdır. Böylelikle çocuk kendini bu durumda da güvende hissedebilir.
YENİ EVLİLİĞE YENİ ÇOCUK
Eşler kurdukları yeni aile ile geçmişteki hatalarını tekrarlamamak isterler. Mutluluğu buldukları bu yeni aileye bir bebek getirmek de hayalleri arasındadır. Ancak burada zamanlama ve bunu ele alış biçimi önemlidir. Çocuğun ebeveyninin ikinci evliliğine alışmasına bir zaman tanınmalıdır. Bu zaman her çocuk için değişkendir. Bebek için fikrinin sorulması çok da uygun bir yaklaşım değildir. Bebek anne ve babanın kararına bağlı olarak gelir. Buna bir başka çocuğun karar vermesi uygun değildir. Bebek kararı alan ebeveynler, bebek sahibi olacakları bilgisi tıbben netleştikten sonra bu haberi çocuğa verebilirler. Ancak bu bebek haberi yine olabildiğince hayatın rutinini aksatmayacak bir haber olmalıdır. Çocuklar herhangi bir boşanma olmadığı durumlarda bile ailelerine katılacak ya da yeni katılan üyeye karşı çeşitli yoğunluklarda kıskançlıklar besleyebilirler. Anne ya da babası kendisinden farklı olacak olan bu çocuğu kabul ve uyum da elbet biraz meşakatli olacaktır. Yine bu noktada onu endişe ettirecek “Ben ne olacağım” sorusunu uygun ve güven verici bir biçimde cevaplamak gerekir.
Çocuklar hayatılarındaki değişikliklere ebeveynlerinin onlara yaptığı açıklamaların türüne göre tepki verirler. Eğer bebeğin gelişi çocuğa onun yerini kaybedeceği ya da onun sorumluluklarını arttıracağı biçiminde aktarılırsa çocuk bu yeni haberi iyi karşılamayacaktır. Burada diğer ebeveynin tavrı da oldukça önemlidir. Çocuk kafasındaki sorulara yanıt bulmak için diğer ebeveynin bu habere vereceği tepkiyi de ölçer. Aldığı yanıt "bunlar seni unutur, artık pabucun dama atılacak, bence artık gezemezsiniz, artık her istediğini alamayacaklar" biçiminde bir kayıp hissi yaratacak açıklamalar olması halinde çocuk kardeş fikri ile barışamayacak, kendini çok kötü hissedecektir. Ancak her iki taraf da güven verici, tutarlı bir açıklama yaptığı takdirde çocuğun konuya dair endişeleri azalacaktır.
EVDE EŞİMİN ÇOCUKLARI İLE OLMAYA HAZIR DEĞİLİM...
Yazının buraya kadar olan kısmında ikinci evlilik durumunda yeni evlenen ebeveyn, çocuk ve eşten oluşacak mutlu bir aile hayatının nasıl kurgulanabileceğinden bahsettik. Ancak taraflar her zaman bu biçimde yaşamayı istiyor mu?
Çocuklu bir ebeveyn evlilik kararı alırken bu hususu öncelikle konuşabilmelidir. Eş adayı evleneceği kişinin çocuk ya da çocuklarına hayatında - evinde yer vermek istemiyor ya da bu konuda soru işaretleri taşıyorsa bu baştan konuşulmalıdır. Bu düşünceleri taşıyan birini şu veya bu sebeple ikna etmeye çalışmak, kişinin çocuklara karşı olan tutumu sağlıklı olamayacağından çocukların hayatında onarılmaz yaralar açılmasına yol açabilir. Bir çok çocuk bu sebepten dolayı ihmal ve istismar edilmektedir.
Eğer yeni eş hayatında çocuklara yer vermeyi tercih etmiyorsa, ebeveynin çocuklarına zaman ve imkan ayırmasına hazır olması gerekmektedir. Bu gibi durumlarda ebeveynler çocuklarını kendi anne ve babalarının bakımına vererek vicdanlarını rahatlatırlar. Ancak bu durum çocuk tarafından bir terkediliş olarak algılanabilir. Şartlar çocuğun büyük ebeveynleri ile yaşamasını gerektiriyorsa dahi çocuğun kendi anne ve babası rollerini devretmemelidir. Yeterli sıklıkta görüşebilmeli, çocuğa ait sorumlulukların mümkün olduğu kadar büyük bir kısmını yüklenmelidir. Ancak bu şartlar altında çocuk kendini terkedilmiş hissetmez ve herhangi bir ihmal ya da istismara uğramaz.
Bireysel yaşamında sadece anne veya babalık rolünü taşımayan bunun yanında bir kadın bir erkek olan birey medeni durumu ile ilgili yeni kararlar alırken özgür olmakla beraber çocuklarına karşı sorumludur. Bu sorumluluğu yerine getirirken mutlu olmaya istekli ve samimi olmak yeterli olacaktır. Mutlu olma isteği ve samimiyet sizlere gerekli gücü sağlayacaktır.
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "İkinci Evliliklerde Çocuklar: Üvey Anne/Üvey Baba Olmak..." başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Başak KARATEKE'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Başak KARATEKE'nin izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
7 Beğeni 
Yazan Uzman
|
| Makale Kütüphanemizden | ||||
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
