Çocuklarda Bağlanma
BAĞLANMA
Bir çocuğun en temel ihtiyacı olan güven duygusu psikolojide “Bağlanma Kuramı” ile açıklanmaktadır. Bağlanma, “Çocuğun güven içinde kendini bir duygusal yakına bırakabilmesidir”. Bu tanımdan yola çıkarak çocuğun kendini güvenle bırakabilmesi için öncelikle bağlanması gerektiği sonucuna varılır.
Çocukların daha doğmadan anneyle kurdukları biyolojik bağ, doğum sonrasında da ilk bağlanılan kişinin anne olması ile başlar. Bebek için ona ilk bakım veren kişi ya da anne çocuğa karşı tutumu ile çocuğun da bağlanma stilini belirleyecek olan kişidir. Çocuğun anneyle kurduğu bağ oldukça güçlüdür. Anne her uzaklaştığında bebek büyük tepkiler gösterebilir. Bu yüzden yeni doğan bebek güvende olduğundan emin olmak için anneyle temas etmek ve kokusunu hissetmek ister. Anne bir an olsun gözden kaybolsa bu çocuğun kaygılanmasına, korkmasına ve ağlamasına yol açar. Bağlanma konusunda bilgisi olmayan anneler bebeğin kendilerine karşı gösterdikleri bu bağımlı tutumdan çekinir, korkar; hatta zaman zaman anlam veremezler. Oysa yeni doğan bebek için annesine hiçbir engel olmaksızın erişmesi, ona güvende olduğunu hissettirecek ve güven duygusu pekiştiği için ileride anneden ayrışması sağlıklı şekilde gerçekleşecektir. Bağlanma doğumla başlar. Bebek 2 yaşına gelene kadar devam eder. Bebek bu iki yıl boyunca anneyle kurduğu ilişkide her ihtiyacı olduğunda anneye erişir ve kendini onun yanında hissederse 2 yaştan itibaren “ayrılma” sürecine girer. Bağlanma döneminde bebek için anneye ulaşmak ve fiziki yakınlık ne kadar önemliyse annenin de bebeğine karşı bağlanması yani bu etkileşimin çift taraflı olması o kadar önemlidir. Bebeğin bağlanma ihtiyacı sağlıklı şekilde gerçekleşmezse, çocuğun anneden ayrışması zor olacaktır. Doğumdan itibaren geçen iki yıl içinde bebeğin güven ihtiyacı yeterince karşılanmadığında çocuk bağımlılık ilişkisi göstermeye başlar. Çocuğun 2 yaşa kadar anneye her ihtiyaç duyduğunda ulaşma arzusu karşılandığı takdirde çocuk ruhsal tatmine ulaşmış olacaktır. Dolayısıyla bağımlılık; bu güven dolu bağ kurulamadığı için çocuğun anneye doyamama halini temsilen gerçekleşmektedir.
Çocuk fiziksel ve ruhsal olarak anne ile bağ kuramadığı takdirde bağımlı olur. Bu bağı sağlıklı şekilde kuran çocuk, ilişkilerini güven zemininde kuracağından ileriki hayatında da bağımlı kişilik eğiliminde olması söz konusu değildir. Bunun aksine yapılan araştırmalar çocukluk döneminde annesi ile bağlanamayan çocukların, ilerleyen yıllarda kurdukları ilişkilerde bağlanmaya yönelik sorun yaşama ihtimalleri yüksek olduğunu göstermektedir.
karşı şiddetli bir bağ kursa da annenin bebeğine karşı bağlanması zaman içerisinde adım adım olacaktır. Anne çocuğuna bağlandıkça çocuk da ruhsal bir doyuma erişmiş olur. Bağlanamayan anneler çocuğun isteklerine karşı güçsüz düşer, tükenmiş hisseder. Bu tükenmişlik çocukla bağlanmanın gerçekleşmemiş olmasından kaynaklanan fiziksel ve ruhsal çocukla mücadele etme halidir. Annenin bebeğiyle geçirdiği vakti mücadele olarak görmesinin sebebi; annenin duyduğu kaygıdır.
Kaygı annenin bebeğine bağlanmasına engel olan en önemli unsurdur. Annenin kaygısı bulaşıcı bir nitelik taşıdığından bebeğin buna bağlı olarak tepki vermesi de kaçınılmazdır. Bu tepkiler sebepsiz ağlamalar, derin uykuya geçememe, sıçrayarak uykudan uyanma ve emmeyi reddetme şeklinde görülmektedir. Bağlanma ile ilgili yapılan araştırmalara bakıldığında; çocuklar erken dönemde güvenli bağlanma gerçekleştiremediklerinde ilerleyen zamanlarda ilişkisel ve davranışsal olarak sorun yaşayabilmektedir. Bunun aksine önce anneye sonra da aileye karşı güvenle bağlı çocuklarda aidiyet duygusu oluştuğundan bağlanmaması gereken kişi ve nesnelere karşı koyabildiği görülmektedir. Yetişkinlikte görülen sigara, alkol, uyuşturucu türü bağımlılıklar, romantik ilişkilerde ayrılmayı becerememe, hazza düşkünlük ve eşyaya bağımlılık gibi sorunların kişinin bağlanma sürecinin sağlıklı olarak tamamlanmamış olması ile açıklanabileceği bilinmektedir.
Kaynakça
1. Adem Güneş (2015), Güvenli Bağlanma, Timaş Yayınları.
2. Haluk Yavuzer (2015), Çocuğunuzun İlk 6 Yılı, Remzi Kitabevi.
Bir çocuğun en temel ihtiyacı olan güven duygusu psikolojide “Bağlanma Kuramı” ile açıklanmaktadır. Bağlanma, “Çocuğun güven içinde kendini bir duygusal yakına bırakabilmesidir”. Bu tanımdan yola çıkarak çocuğun kendini güvenle bırakabilmesi için öncelikle bağlanması gerektiği sonucuna varılır.
Çocukların daha doğmadan anneyle kurdukları biyolojik bağ, doğum sonrasında da ilk bağlanılan kişinin anne olması ile başlar. Bebek için ona ilk bakım veren kişi ya da anne çocuğa karşı tutumu ile çocuğun da bağlanma stilini belirleyecek olan kişidir. Çocuğun anneyle kurduğu bağ oldukça güçlüdür. Anne her uzaklaştığında bebek büyük tepkiler gösterebilir. Bu yüzden yeni doğan bebek güvende olduğundan emin olmak için anneyle temas etmek ve kokusunu hissetmek ister. Anne bir an olsun gözden kaybolsa bu çocuğun kaygılanmasına, korkmasına ve ağlamasına yol açar. Bağlanma konusunda bilgisi olmayan anneler bebeğin kendilerine karşı gösterdikleri bu bağımlı tutumdan çekinir, korkar; hatta zaman zaman anlam veremezler. Oysa yeni doğan bebek için annesine hiçbir engel olmaksızın erişmesi, ona güvende olduğunu hissettirecek ve güven duygusu pekiştiği için ileride anneden ayrışması sağlıklı şekilde gerçekleşecektir. Bağlanma doğumla başlar. Bebek 2 yaşına gelene kadar devam eder. Bebek bu iki yıl boyunca anneyle kurduğu ilişkide her ihtiyacı olduğunda anneye erişir ve kendini onun yanında hissederse 2 yaştan itibaren “ayrılma” sürecine girer. Bağlanma döneminde bebek için anneye ulaşmak ve fiziki yakınlık ne kadar önemliyse annenin de bebeğine karşı bağlanması yani bu etkileşimin çift taraflı olması o kadar önemlidir. Bebeğin bağlanma ihtiyacı sağlıklı şekilde gerçekleşmezse, çocuğun anneden ayrışması zor olacaktır. Doğumdan itibaren geçen iki yıl içinde bebeğin güven ihtiyacı yeterince karşılanmadığında çocuk bağımlılık ilişkisi göstermeye başlar. Çocuğun 2 yaşa kadar anneye her ihtiyaç duyduğunda ulaşma arzusu karşılandığı takdirde çocuk ruhsal tatmine ulaşmış olacaktır. Dolayısıyla bağımlılık; bu güven dolu bağ kurulamadığı için çocuğun anneye doyamama halini temsilen gerçekleşmektedir.
Çocuk fiziksel ve ruhsal olarak anne ile bağ kuramadığı takdirde bağımlı olur. Bu bağı sağlıklı şekilde kuran çocuk, ilişkilerini güven zemininde kuracağından ileriki hayatında da bağımlı kişilik eğiliminde olması söz konusu değildir. Bunun aksine yapılan araştırmalar çocukluk döneminde annesi ile bağlanamayan çocukların, ilerleyen yıllarda kurdukları ilişkilerde bağlanmaya yönelik sorun yaşama ihtimalleri yüksek olduğunu göstermektedir.
karşı şiddetli bir bağ kursa da annenin bebeğine karşı bağlanması zaman içerisinde adım adım olacaktır. Anne çocuğuna bağlandıkça çocuk da ruhsal bir doyuma erişmiş olur. Bağlanamayan anneler çocuğun isteklerine karşı güçsüz düşer, tükenmiş hisseder. Bu tükenmişlik çocukla bağlanmanın gerçekleşmemiş olmasından kaynaklanan fiziksel ve ruhsal çocukla mücadele etme halidir. Annenin bebeğiyle geçirdiği vakti mücadele olarak görmesinin sebebi; annenin duyduğu kaygıdır.
Kaygı annenin bebeğine bağlanmasına engel olan en önemli unsurdur. Annenin kaygısı bulaşıcı bir nitelik taşıdığından bebeğin buna bağlı olarak tepki vermesi de kaçınılmazdır. Bu tepkiler sebepsiz ağlamalar, derin uykuya geçememe, sıçrayarak uykudan uyanma ve emmeyi reddetme şeklinde görülmektedir. Bağlanma ile ilgili yapılan araştırmalara bakıldığında; çocuklar erken dönemde güvenli bağlanma gerçekleştiremediklerinde ilerleyen zamanlarda ilişkisel ve davranışsal olarak sorun yaşayabilmektedir. Bunun aksine önce anneye sonra da aileye karşı güvenle bağlı çocuklarda aidiyet duygusu oluştuğundan bağlanmaması gereken kişi ve nesnelere karşı koyabildiği görülmektedir. Yetişkinlikte görülen sigara, alkol, uyuşturucu türü bağımlılıklar, romantik ilişkilerde ayrılmayı becerememe, hazza düşkünlük ve eşyaya bağımlılık gibi sorunların kişinin bağlanma sürecinin sağlıklı olarak tamamlanmamış olması ile açıklanabileceği bilinmektedir.
Kaynakça
1. Adem Güneş (2015), Güvenli Bağlanma, Timaş Yayınları.
2. Haluk Yavuzer (2015), Çocuğunuzun İlk 6 Yılı, Remzi Kitabevi.
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "Çocuklarda Bağlanma" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Uzm.Psk.Şimal AYDIN'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Uzm.Psk.Şimal AYDIN'ın izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
2 Beğeni 
Yazan Uzman
|
| Makale Kütüphanemizden | ||||
|
bağlanma, çocukta bağlanma, çocuklarda bağlanma, bebekte bağlanma, anneye bağlanma, bebeklerde bağlanma
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
