Aşk İlişkilerimde Değerli Hissetmek İstiyorum
Hayatın içerisinde her an birileri ile iletişim halinde olduğumuz göz önüne alınırsa her ilişki, her iletişim bizim için yeni bir deneyim olmaktadır. Peki gerçekten her ilişki bizim için yeni bir deneyim mi? Bir sürü ilişki yaşamışken, sürekli birileri ile iletişim halindeyken aslında ya hep aynı şeyleri yaşıyorsak? Arkadaşlarımızla, eşimizle, dostumuzla, patronumuzla vb ile kurduğumuz ilişki ya hep aynıysa? Acaba sizin de hayatınız hep tekrardan mı ibaret?
‘Yine aynı şey oldu, yine ben kendimden verdim, yine herkes hayatını yaşıyor, yine ben kendi kendime kaldım.’ Derin bir yalnızlık ve önemsenmeme duygusunu da beraberinde getiren bir cümleydi bu danışanım için. Eşiyle evleneli 1 yıl olmuştu ama hala ilişki de kendini değerli hissedememişti. Sanki eşi onu görmüyor onun ihtiyaçlarının farkına varmıyor gibiydi. Kendi varlığını eşinin gözündeki bir ışıltıya mahkûm ettiğinin farkında olmadan ‘ben de bu ilişki de var olmak istiyorum ama nasıl yapacağımı bilemiyorum ’ demişti. Hâlbuki ilişkisi için her şeyi yapıyordu. Eşini mutlu etmek için yaşıyor gibiydi. Eşinin isteyebileceği her şeyi eksiksiz, kusursuz yerine getiriyordu. Her defasında farklı ve güzel yemekler yapıyor, eşi işten geldiğinde ona kendini rahat hissettiriyordu. Hatta bazı şeyleri daha eşi istemeden yapmaktaydı. Bütün bunları yaparken tek istediği şey yakın olma, görülme, fark edilme, ilgilenilme arzusuydu. İlişkisini öyle bir hale getirdi ki eşi de tüm bu vericiliğine karşı yapılanların olası gerektiği haklılığına girerek istedikleri olmadığında yadırgamaya başladı. Eşinin neden bu kadar verici olduğunu görememişti. Danışanımı zamanla bu kadar verici olmak yormaya başladı. Kendisi o kadar vericiyken eşi işten yorgun gelip onunla ilgilenemediğinde tüm enerjisini kaybediyordu sanki. Aslında hayatındaki ilişkilerin nerdeyse hepsinde benzer şeyler yaşamıştı. Sevilme ve ilgilenilme arzusu için hep verici olmuş ve hep hayal kırıklığına uğramıştı. Arkadaşları ile de, ailesi ile de hep böyle olmuştu.
Bireylerin kendilik algısı, kişilik yapılanması çocukluğunda şekillenmeye başlar. Çocuğun kendini değerli ve önemli hissedebilmesi için referanslara ihtiyacı vardır. Bu referansların en önemlisi de anne ve babasının davranışları, onlardan aldığı duygulardır. Çocuk annesinin gözünün içine bakar ve kendini annesinin gözünden görür. Annesi ona nasıl bakıyor ve nasıl hissettiriyorsa çocukta öyle hisseder. Annesi çocuğa önemsiz ve değersiz olarak bakıyorsa çocukta kendini önemsiz ve değersiz hisseder. İşte ilişkilerinde kendi değerini ve önemini karşısındaki kişinin gözündeki ışıltıya mahkûm eden kişilerin kendilik algıları çocukluğunda anne ve babalarıyla kurduğu ilişkiden kaynaklanır. Anne ve babayla kurulan bu ilk ilişki çok önemlidir. Sanki bir trenin raylarına benzer. Raylar ilk nasıl döşenirse tren hep o yola girer. Rayların üzerinden ne kadar farklı tren geçerse geçsin yol hep aynı yere çıkacaktır. Trene övgülerde yağdırsanız, ona hakaretler de etseniz raylar değişmedikten sonra tren farklı bir yola giremez.
‘Annem hep negatif bir kadındı, bana karşı bir ilgisi yoktu, anne ilgisi ve şefkati nasıl bir şey biliyorum. Çünkü hiç hissetmedim. Çocukluğum kendimi anneme sevdirmeye çalışmakla geçti. Ne isterse yapardım. Sürekli anneme yaranmaya, onun gözüne girmeye çalışırdım. Yeter ki beni birazcık sevsin diye. Ama karşılığında hiçbir şey alamadım. Hep kendimi önemsiz, sevilmeye layık olmayan, değersiz, hiçbir şeyi hak etmeyen olarak hissederdim. Babamsa çok otoriterdi. Ona da yaklaşamazdım. Sanki annem ve babam var ama öksüz ve yetim gibiydim.’ Danışanımın ilk rayları bu duygularla döşenmişti. O nedenle tüm ilişkilerinde önce ‘ya sevilmezsem, ya reddedilirsem ‘ diye çekiniyor, uzak duruyor sonra da ilişkiyi başlattığında ise sevilmek önemsenmek için tüm vericiliğini kullanıyordu. Hâlbuki ilişkiler çift taraflı anlayışı, beklentiyi, sevgiyi, kuşatıcılığı gerektirirken eğer tren raylarınız sevilmeme değerli olmama duyguları ile döşenmişse ilişki de hep değerli, sevilen olmak için veren tek taraf olur. Hakkı olan bir şeyi bile talep etmeye hakkı olmadığı, zorluyormuş gibi hissettiği için de hep kendinden verir.
Şimdi düşünün ilk raylarınız acaba nasıl yerleşti? Neden birlikte olduğunuz kişiler farklıyken hep aynı yola çıkıyorsunuz?
Sonuç olarak hayatınızda hep aynı şeyleri tekrar etmek zorunda değilsiniz. Değerlilik duygusu sizin içinizde ama hiç çıkmamış bir cevher olarak bulunmakta. Onu çıkarmak için hissetmeye ihtiyacınız var. Nasıl çıkartacağınızı bilemiyorsanız YALNIZ DEĞİLSİNİZ.
‘Yine aynı şey oldu, yine ben kendimden verdim, yine herkes hayatını yaşıyor, yine ben kendi kendime kaldım.’ Derin bir yalnızlık ve önemsenmeme duygusunu da beraberinde getiren bir cümleydi bu danışanım için. Eşiyle evleneli 1 yıl olmuştu ama hala ilişki de kendini değerli hissedememişti. Sanki eşi onu görmüyor onun ihtiyaçlarının farkına varmıyor gibiydi. Kendi varlığını eşinin gözündeki bir ışıltıya mahkûm ettiğinin farkında olmadan ‘ben de bu ilişki de var olmak istiyorum ama nasıl yapacağımı bilemiyorum ’ demişti. Hâlbuki ilişkisi için her şeyi yapıyordu. Eşini mutlu etmek için yaşıyor gibiydi. Eşinin isteyebileceği her şeyi eksiksiz, kusursuz yerine getiriyordu. Her defasında farklı ve güzel yemekler yapıyor, eşi işten geldiğinde ona kendini rahat hissettiriyordu. Hatta bazı şeyleri daha eşi istemeden yapmaktaydı. Bütün bunları yaparken tek istediği şey yakın olma, görülme, fark edilme, ilgilenilme arzusuydu. İlişkisini öyle bir hale getirdi ki eşi de tüm bu vericiliğine karşı yapılanların olası gerektiği haklılığına girerek istedikleri olmadığında yadırgamaya başladı. Eşinin neden bu kadar verici olduğunu görememişti. Danışanımı zamanla bu kadar verici olmak yormaya başladı. Kendisi o kadar vericiyken eşi işten yorgun gelip onunla ilgilenemediğinde tüm enerjisini kaybediyordu sanki. Aslında hayatındaki ilişkilerin nerdeyse hepsinde benzer şeyler yaşamıştı. Sevilme ve ilgilenilme arzusu için hep verici olmuş ve hep hayal kırıklığına uğramıştı. Arkadaşları ile de, ailesi ile de hep böyle olmuştu.
Bireylerin kendilik algısı, kişilik yapılanması çocukluğunda şekillenmeye başlar. Çocuğun kendini değerli ve önemli hissedebilmesi için referanslara ihtiyacı vardır. Bu referansların en önemlisi de anne ve babasının davranışları, onlardan aldığı duygulardır. Çocuk annesinin gözünün içine bakar ve kendini annesinin gözünden görür. Annesi ona nasıl bakıyor ve nasıl hissettiriyorsa çocukta öyle hisseder. Annesi çocuğa önemsiz ve değersiz olarak bakıyorsa çocukta kendini önemsiz ve değersiz hisseder. İşte ilişkilerinde kendi değerini ve önemini karşısındaki kişinin gözündeki ışıltıya mahkûm eden kişilerin kendilik algıları çocukluğunda anne ve babalarıyla kurduğu ilişkiden kaynaklanır. Anne ve babayla kurulan bu ilk ilişki çok önemlidir. Sanki bir trenin raylarına benzer. Raylar ilk nasıl döşenirse tren hep o yola girer. Rayların üzerinden ne kadar farklı tren geçerse geçsin yol hep aynı yere çıkacaktır. Trene övgülerde yağdırsanız, ona hakaretler de etseniz raylar değişmedikten sonra tren farklı bir yola giremez.
‘Annem hep negatif bir kadındı, bana karşı bir ilgisi yoktu, anne ilgisi ve şefkati nasıl bir şey biliyorum. Çünkü hiç hissetmedim. Çocukluğum kendimi anneme sevdirmeye çalışmakla geçti. Ne isterse yapardım. Sürekli anneme yaranmaya, onun gözüne girmeye çalışırdım. Yeter ki beni birazcık sevsin diye. Ama karşılığında hiçbir şey alamadım. Hep kendimi önemsiz, sevilmeye layık olmayan, değersiz, hiçbir şeyi hak etmeyen olarak hissederdim. Babamsa çok otoriterdi. Ona da yaklaşamazdım. Sanki annem ve babam var ama öksüz ve yetim gibiydim.’ Danışanımın ilk rayları bu duygularla döşenmişti. O nedenle tüm ilişkilerinde önce ‘ya sevilmezsem, ya reddedilirsem ‘ diye çekiniyor, uzak duruyor sonra da ilişkiyi başlattığında ise sevilmek önemsenmek için tüm vericiliğini kullanıyordu. Hâlbuki ilişkiler çift taraflı anlayışı, beklentiyi, sevgiyi, kuşatıcılığı gerektirirken eğer tren raylarınız sevilmeme değerli olmama duyguları ile döşenmişse ilişki de hep değerli, sevilen olmak için veren tek taraf olur. Hakkı olan bir şeyi bile talep etmeye hakkı olmadığı, zorluyormuş gibi hissettiği için de hep kendinden verir.
Şimdi düşünün ilk raylarınız acaba nasıl yerleşti? Neden birlikte olduğunuz kişiler farklıyken hep aynı yola çıkıyorsunuz?
Sonuç olarak hayatınızda hep aynı şeyleri tekrar etmek zorunda değilsiniz. Değerlilik duygusu sizin içinizde ama hiç çıkmamış bir cevher olarak bulunmakta. Onu çıkarmak için hissetmeye ihtiyacınız var. Nasıl çıkartacağınızı bilemiyorsanız YALNIZ DEĞİLSİNİZ.
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "Aşk İlişkilerimde Değerli Hissetmek İstiyorum" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Psk.Semra TANAS'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Psk.Semra TANAS'ın izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
1 Beğeni 
Yazan Uzman
|
| Makale Kütüphanemizden | ||||
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
