2 Yaş Sendromu Nedir? Ebeveynler Nasıl Çözebilir?
Çocuklarınızın bir tek ergenlik dönemlerinde sinir harpleri yaşayacaklarını, bir tek ergenlik dönemlerinde zorlanacağınızı düşünüyorsanız, yanılıyorsunuz. Her gelişim döneminin kendine has özellikleri ve getirileri vardır. Çünkü kişilik dediğimiz karmaşık örüntünün oluşumunun ilk tohumları 2 yaşında atılmaya başlanır ve 2 yaşına giren çocuklar artık bebeklik döneminden, çocukluk dönemine geçmek üzeredir, diyebiliriz. Bebeklik döneminden çocukluk dönemine doğru olan bu geçiş aşaması esnasında ortaya çıkan birtakım sorunların sebebi olarak ‘2 YAŞ SENDROMU’ yada nam-ı diğer ‘KORKUNÇ 2 YAŞ’ görülür.
Genellikle de 18 ay civarında başlar ve çocuk 3-3.5 yaşlarına gelene kadar da devam eder. 2 yaş sendromu, ebeveynleri çocuk gelişiminde en çok zorlayan dönemlerden biridir. Bilindiği üzere çocuk büyütmek sevgi, sabır, şefkat ve özveri ister. Hiç kimse hiçbir zaman çocuklarını sonsuza kadar kontrol edemez. Elbette bir gün kendi kararlarını vermeye başlayacaklar ve özgür bir birey olacaklardır. İlk özgürlüklerini ilan etmeye başlamış oldukları ve sizin vermiş olduğunuz kararlarınızda çocuğunuzla ayrılığa düşmüş olduğunuz 1,5-3 yaş döneminde çocuğunuza ‘HAYIR’ demek ya da davranışlarına engel olmak yerine onların özgüvenlerini kazandırmak için ve ne istediğini bilen bir birey olmaları adına kendilerini geliştirebileceği, gelecekte iyi bir karakter sahibi olmalarını sağlayacak deneyimler yaşamaları için onlara güvenilir ortamlar hazırlamalı ve söylediklerine değer verilmelidir. Asıl HAYIR demiyorsa orada büyük bir problem var demektir. Önemli olan hayır demesini sağlayarak çocuğa denilenleri yaptırmaktır.
ÇOCUKLARIN DAVRANIŞLARINDA NASIL BİR DEĞİŞİMLER GÖRÜLÜR?
Bebeklik döneminden çocukluk dönemine geçiş sürecinde olan çocukta görülen en belirgin özelliklerin başında negatif tutumları, öfke nöbetleri, ruh hallerindeki değişimler gelmektedir. Bu dönemde yaşananlar, aynı zamanda erken ergenlik dönemiyle de benzerlik göstermektedir. Çocukların davranışlarında görülen değişiklikler için aileler arasında en sık kullanılan ifadelerin başında kesinlikle kendini yere atma fiili gelir. Bunun yanı sıra isteklerini ağlayarak yaptırmaya çalışma, çevresindekilere uyguladığı fiziksel şiddet, uykuya geçmemek için direnç gösterme, öfke nöbetleri, olumsuz ifadeler kullanarak itiraz etme, yemek yeme konusunda zorlanma gibi belirtiler de ailelerin dile getirdikleri ortak şikayetlerdir. Bebeklik döneminde anneyle kendini bir düşünen çocuk; geliştirmiş olduğu psikomotor (Söz konusu olan davranışlar; duyu organları, zihin ve kasların birlikte çalışması ile ortaya çıkmaktadır) becerileriyle kazanmış olduğu hareket özgürlüğüyle birlikte çevresindeki eşyalarla, bireylerle yeni deneyimler elde etmeye başlar. Ve bunun sonucunda da anneden ayrılır, anneyle olan bütünlük bozulur. Bu sebeple birçok şeyi tek başına yapma eğilimi içerisindedir. "Ben" duygusunu öğrendiği için her fırsatta ailesine karşı kendisinin sevdiği veya sevmediği her şeyi söylemek isteyebilir. Artan kelime haznesi de devreye girince susmak bilmeyen bir çocuk oluyor haliyle karşında.Oldukça girişken tavırlar gösterir. Çocuk giderek kendi istek ve arzularının, duygularının olduğunu fark eder; sözcük dağarcığına red içerikli negatif kelimeleri ekler ve daha huysuz daha sinirli, kendisiyle uzlaşılması zor bir hal alır. Çocuk sıklıkla itiraz etmektedir. Çocuğun kendi istek ve arzularının farkına varması, onun bireyselleşmesi için atılması gereken önemli bir adımdır. Aile tarafından ket vurulmaması, desteklenmesi gereklidir.
PEKİ BU PROBLEMLERİN SEBEBİ NEDİR?
. Kardeşi varsa kardeşe duyduğu kıskançlık,
. Anne ve babanın da yeterince ilgilenmemesi durumunda, kendisini fark ettirmek için inatçı, huysuz mizaca bürünmesi,
. Anne ve baba arasında yaşanan psikolojik ya da fiziksel şiddete maruz bırakılması halinde,
. Çocuğun gün içerisinde var olan enerjisini atamaması,
. Ailesi tarafından, çocuğun yapmak istediği şeyler konusunda ket vurulması,
. Tuvalet eğitimi sırasında ortaya çıkan ailenin sabırsız tutumu,
. Yemek konusunda sürekli ısrarcı bir tutuma maruz bırakılması,
. Ailelerin fazla kontrolcü ve baskıcı tutumlarına karşı çocuklar kendilerini ve benliğini ispatlamak adına farklı ve hatta bazen doğru olmayan yollar tercih ederek çalışır.
. Ailenin takınmış olduğu sert tutum,
. Çocuk sinirlilik durumunda, öfkesinin göstermesine engel olunması,çocuğun daha da hırçınlaşmasına sebebiyet verebilir.
ÖFKE KONTROLÜ İÇİN NE YAPILABİLİR?
Bu dönemde yaşanan süreçler her anne-baba ve çocuk için farklı şekillerde yaşanabilir. Bazen bazı çocuklarda öfke nöbetleri, hırçınlıklar, anne-babaya karşı gelme durumları görülmeyebilir. Çünkü her çocuk kendine münhasırdır. O sebeple de anne-babanın takınmış olduğu tutumlarda ve tercih etmiş oldukları baş etme yöntemleri farklılık gösterir. Öncelikle, yapılması gereken anne-babaların kendi çocuklarını çok iyi tanımalı ve gözlemlemelidirler. Çocukta bu süreç nasıl işlerse işlesin, aile bu sürecin kısa süreli olduğunu ve çocuklarının bu dönemi başarılı bir şekilde atlatması için onlara güvenilir bir ortam hazırlamaları gerektiğinin farkında olmalılar. Gerekirse bir Uzman Psikolog tarafından destekte alınmalıdır. Ama genel olarak bu davranışların gelişimsel bir süreç olduğunu bilmek gerekir. Bu dönemde gerçekleşen öfke nöbetlerinin ,hırçınlıklarının bilerek ve isteyerek yapılmadığının farkında olmak ve amacın anne-babaya karşı gelmek, asilik yapmak anlamına gelmediğini kabul etmek gereklidir. Ailenin yapmış olduğu bu kabullenmeler, çocuklarıyla birlikte daha kolay bir şekilde bu dönemi atlatmalarına yardımcı olacaktır. Öfke nöbetleri ve inatlaşmalar zaman zaman anne-babaların güvenlerini zedeleyebilir. Bu krizler karşısında ne yapacağını bilememek çaresizlik duygusunu da beraberinde getirir. Bu aslında çok insani bir duygudur, mükemmel anne-baba olmaya çalışmak sadece zor olan anne babalık sürecini daha da zorlaştırır. O yüzden yaşanılan dönemi tekrar yaşamayacaklarını hatırlayıp, bu döneminde tadını çıkarmalıdırlar.
Dönemin akışına ayak uydurmak ve birlikte sakince bu dönemin tadını çıkararak üstesinden gelinmelidir. Bu kullanılan ifade elbette çocuğun her yaptığını onaylanması gerekiyor demek değildir. Sadece ailenin çocuğunun dilinden anlaması ve konuşması gerekmektedir, şeklinde algılanması daha doğru ve bu süreci atlatmak adına yapılan doğru bir adım olacaktır. Çünkü çocukların, yetişkin cümlelerinden anlamasını beklemek haksızlıktır. Sade bir ifade ile mümkün olduğunca sevimli bir ses tonu eşliğinde iletişime geçmek daha doğru olacaktır. Bu şekilde çocuğun ebeveynini dinlemesini sağlamak daha olasıdır. Ebeveyn olarak yapılması istenmeyen bir davranış olduğunda kızmak, engellemek, cezalandırmak yerine yapılması gereken uzun süreli açıklamalar yapmamak, dikkatini başka yöne çevirmek için yaratıcı bir anne - baba iseniz daha da kolaylaşabilir. Bunu sağlamak için çocuğun gözüyle dünyaya bakmak ve oyunları kullanmak gerekir. Örneğin; çocuk yemeğini yememek için direniyorsa anne ya da baba o yemeği şekillendirip eğlenceli hale getirerek, çocuğun yemek yedirmesine oyunlarla teşvik edilebilir. Bu dönemde ve tüm dönemler için çocuğa karşı hep sabırlı, anlayışlı bir şekilde yaklaşmak gereklidir. Çocuklara gösterilen bu olumlu davranışlar hem aile çocuk ilişkisini güçlendirir hem de çocuğun olgun bir birey olması için oldukça faydalı olacaktır.
Genellikle de 18 ay civarında başlar ve çocuk 3-3.5 yaşlarına gelene kadar da devam eder. 2 yaş sendromu, ebeveynleri çocuk gelişiminde en çok zorlayan dönemlerden biridir. Bilindiği üzere çocuk büyütmek sevgi, sabır, şefkat ve özveri ister. Hiç kimse hiçbir zaman çocuklarını sonsuza kadar kontrol edemez. Elbette bir gün kendi kararlarını vermeye başlayacaklar ve özgür bir birey olacaklardır. İlk özgürlüklerini ilan etmeye başlamış oldukları ve sizin vermiş olduğunuz kararlarınızda çocuğunuzla ayrılığa düşmüş olduğunuz 1,5-3 yaş döneminde çocuğunuza ‘HAYIR’ demek ya da davranışlarına engel olmak yerine onların özgüvenlerini kazandırmak için ve ne istediğini bilen bir birey olmaları adına kendilerini geliştirebileceği, gelecekte iyi bir karakter sahibi olmalarını sağlayacak deneyimler yaşamaları için onlara güvenilir ortamlar hazırlamalı ve söylediklerine değer verilmelidir. Asıl HAYIR demiyorsa orada büyük bir problem var demektir. Önemli olan hayır demesini sağlayarak çocuğa denilenleri yaptırmaktır.
ÇOCUKLARIN DAVRANIŞLARINDA NASIL BİR DEĞİŞİMLER GÖRÜLÜR?
Bebeklik döneminden çocukluk dönemine geçiş sürecinde olan çocukta görülen en belirgin özelliklerin başında negatif tutumları, öfke nöbetleri, ruh hallerindeki değişimler gelmektedir. Bu dönemde yaşananlar, aynı zamanda erken ergenlik dönemiyle de benzerlik göstermektedir. Çocukların davranışlarında görülen değişiklikler için aileler arasında en sık kullanılan ifadelerin başında kesinlikle kendini yere atma fiili gelir. Bunun yanı sıra isteklerini ağlayarak yaptırmaya çalışma, çevresindekilere uyguladığı fiziksel şiddet, uykuya geçmemek için direnç gösterme, öfke nöbetleri, olumsuz ifadeler kullanarak itiraz etme, yemek yeme konusunda zorlanma gibi belirtiler de ailelerin dile getirdikleri ortak şikayetlerdir. Bebeklik döneminde anneyle kendini bir düşünen çocuk; geliştirmiş olduğu psikomotor (Söz konusu olan davranışlar; duyu organları, zihin ve kasların birlikte çalışması ile ortaya çıkmaktadır) becerileriyle kazanmış olduğu hareket özgürlüğüyle birlikte çevresindeki eşyalarla, bireylerle yeni deneyimler elde etmeye başlar. Ve bunun sonucunda da anneden ayrılır, anneyle olan bütünlük bozulur. Bu sebeple birçok şeyi tek başına yapma eğilimi içerisindedir. "Ben" duygusunu öğrendiği için her fırsatta ailesine karşı kendisinin sevdiği veya sevmediği her şeyi söylemek isteyebilir. Artan kelime haznesi de devreye girince susmak bilmeyen bir çocuk oluyor haliyle karşında.Oldukça girişken tavırlar gösterir. Çocuk giderek kendi istek ve arzularının, duygularının olduğunu fark eder; sözcük dağarcığına red içerikli negatif kelimeleri ekler ve daha huysuz daha sinirli, kendisiyle uzlaşılması zor bir hal alır. Çocuk sıklıkla itiraz etmektedir. Çocuğun kendi istek ve arzularının farkına varması, onun bireyselleşmesi için atılması gereken önemli bir adımdır. Aile tarafından ket vurulmaması, desteklenmesi gereklidir.
PEKİ BU PROBLEMLERİN SEBEBİ NEDİR?
. Kardeşi varsa kardeşe duyduğu kıskançlık,
. Anne ve babanın da yeterince ilgilenmemesi durumunda, kendisini fark ettirmek için inatçı, huysuz mizaca bürünmesi,
. Anne ve baba arasında yaşanan psikolojik ya da fiziksel şiddete maruz bırakılması halinde,
. Çocuğun gün içerisinde var olan enerjisini atamaması,
. Ailesi tarafından, çocuğun yapmak istediği şeyler konusunda ket vurulması,
. Tuvalet eğitimi sırasında ortaya çıkan ailenin sabırsız tutumu,
. Yemek konusunda sürekli ısrarcı bir tutuma maruz bırakılması,
. Ailelerin fazla kontrolcü ve baskıcı tutumlarına karşı çocuklar kendilerini ve benliğini ispatlamak adına farklı ve hatta bazen doğru olmayan yollar tercih ederek çalışır.
. Ailenin takınmış olduğu sert tutum,
. Çocuk sinirlilik durumunda, öfkesinin göstermesine engel olunması,çocuğun daha da hırçınlaşmasına sebebiyet verebilir.
ÖFKE KONTROLÜ İÇİN NE YAPILABİLİR?
Bu dönemde yaşanan süreçler her anne-baba ve çocuk için farklı şekillerde yaşanabilir. Bazen bazı çocuklarda öfke nöbetleri, hırçınlıklar, anne-babaya karşı gelme durumları görülmeyebilir. Çünkü her çocuk kendine münhasırdır. O sebeple de anne-babanın takınmış olduğu tutumlarda ve tercih etmiş oldukları baş etme yöntemleri farklılık gösterir. Öncelikle, yapılması gereken anne-babaların kendi çocuklarını çok iyi tanımalı ve gözlemlemelidirler. Çocukta bu süreç nasıl işlerse işlesin, aile bu sürecin kısa süreli olduğunu ve çocuklarının bu dönemi başarılı bir şekilde atlatması için onlara güvenilir bir ortam hazırlamaları gerektiğinin farkında olmalılar. Gerekirse bir Uzman Psikolog tarafından destekte alınmalıdır. Ama genel olarak bu davranışların gelişimsel bir süreç olduğunu bilmek gerekir. Bu dönemde gerçekleşen öfke nöbetlerinin ,hırçınlıklarının bilerek ve isteyerek yapılmadığının farkında olmak ve amacın anne-babaya karşı gelmek, asilik yapmak anlamına gelmediğini kabul etmek gereklidir. Ailenin yapmış olduğu bu kabullenmeler, çocuklarıyla birlikte daha kolay bir şekilde bu dönemi atlatmalarına yardımcı olacaktır. Öfke nöbetleri ve inatlaşmalar zaman zaman anne-babaların güvenlerini zedeleyebilir. Bu krizler karşısında ne yapacağını bilememek çaresizlik duygusunu da beraberinde getirir. Bu aslında çok insani bir duygudur, mükemmel anne-baba olmaya çalışmak sadece zor olan anne babalık sürecini daha da zorlaştırır. O yüzden yaşanılan dönemi tekrar yaşamayacaklarını hatırlayıp, bu döneminde tadını çıkarmalıdırlar.
Dönemin akışına ayak uydurmak ve birlikte sakince bu dönemin tadını çıkararak üstesinden gelinmelidir. Bu kullanılan ifade elbette çocuğun her yaptığını onaylanması gerekiyor demek değildir. Sadece ailenin çocuğunun dilinden anlaması ve konuşması gerekmektedir, şeklinde algılanması daha doğru ve bu süreci atlatmak adına yapılan doğru bir adım olacaktır. Çünkü çocukların, yetişkin cümlelerinden anlamasını beklemek haksızlıktır. Sade bir ifade ile mümkün olduğunca sevimli bir ses tonu eşliğinde iletişime geçmek daha doğru olacaktır. Bu şekilde çocuğun ebeveynini dinlemesini sağlamak daha olasıdır. Ebeveyn olarak yapılması istenmeyen bir davranış olduğunda kızmak, engellemek, cezalandırmak yerine yapılması gereken uzun süreli açıklamalar yapmamak, dikkatini başka yöne çevirmek için yaratıcı bir anne - baba iseniz daha da kolaylaşabilir. Bunu sağlamak için çocuğun gözüyle dünyaya bakmak ve oyunları kullanmak gerekir. Örneğin; çocuk yemeğini yememek için direniyorsa anne ya da baba o yemeği şekillendirip eğlenceli hale getirerek, çocuğun yemek yedirmesine oyunlarla teşvik edilebilir. Bu dönemde ve tüm dönemler için çocuğa karşı hep sabırlı, anlayışlı bir şekilde yaklaşmak gereklidir. Çocuklara gösterilen bu olumlu davranışlar hem aile çocuk ilişkisini güçlendirir hem de çocuğun olgun bir birey olması için oldukça faydalı olacaktır.
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "2 Yaş Sendromu Nedir? Ebeveynler Nasıl Çözebilir?" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Psk.Günay BAYDAROĞULLARI'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Psk.Günay BAYDAROĞULLARI'nın izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
1 Beğeni 
Yazan Uzman
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
