Panik atak ya da diğer kaygı bozuklukları nedeni ile bana gelen danışanlarım, çoğu zaman esasında ne yapması gerektiğini az ya da çok bilmekte ama nasıl yapılacağını bilmemektedirler. Bazen de yaparlarsa daha kötü olacaklarını düşünerek bu davranışı yapamamaktadırlar. Biz Psikiyatrist ya da psikologlar gerçekten danışanlarımıza “korkunun üzerine gidilmesi gerektiğini “ söyleriz. Ne yalan söyleyeyim esasında benim gördüğüm çoğu danışanım bunun zaten böyle olduğunu bilerek bize gelmektedirler. Ama korkunun üzerine nasıl gideceklerini bilmemektedirler. Bu yüzden kişinin korkusunu anlamadan ve kişiye bunun nasıl yapılacağını öğretmeden “korkunun üzerine gideceksin” sözünün pek anlamı olmadığını düşünüyorum. Hatta kişi “bana bu sözü bu konuda eğitim almış bir kişi bile diyorsa beni bu dünyada kim anlayacak” diye daha da umutsuzluğa kapılmaktadır. Öncelikle şunu belirtmek isterim ki korkulan bir nesne ile yüz yüze gelmek esasında her insanı çok korkutan bir durumdur. Danışanlarımız esasında bu korkulan nesnenin ya da durumun fiziksel bütünlüğüne zarar vereceğini düşünerek onunla baş başa kalmaktansa yüz yüze gelmeden hayatta kalmayı tercih ederler. Düşünsenize sizi öldüreceğine inandığınız ya da ölmekten daha kötü bir durum yaşayatacağına inandığınız hangi durum için yüz yüze gelmek isterdiniz? Yani “Aslan zannettiğinizden mi yoksa aslandan mı daha çok korkardınız?” diye size bir soru soracak olsaydım, siz bunlardan hangisinden daha çok korkardınız? . Sizi bilmem ama ben ikisinden de aynı düzeyde korkardım. Bana; “ esasında bu aslan değil sen bunu aslan zannediyorsun bu nedenle sen bana inan ve korkunu yenmek istiyorsan aslanın üzerine gitmelisin” diyecek olan bir kişi hakkında inanın pek iyi şeyler düşünmezdim. Anlaşılmadığımı, kendimin gerçekten çok basite alındığını ya da zekâ özürlü birisi olduğumun düşünüldüğünü zannederdim. Bu kişiye bu nesnenin aslan olmadığına inandırılmadan üzerine gitme çalışması yönünde bir davranış terapisi uygulanamaz. Yani kişi onun aslan olmadığını kavrayacak sonrasında bu zannetmeler soncunda hayatının ne kadar engellendiğini anlayacak ve ancak sonrasında bu hastalıktan kurtulmak istiyorsa üzerine gitmesi gerektiğini anlayacaktır. Sonrasında da nasıl gitmesi gerektiğini terapi esnasında öğreterek kişiyi bu olaya yönlendirirsek o zaman bu “üzerine gitmelisinin” bir anlamı olacaktır. Bu nedenle sadece bu mesleği yapan bizler değil, kaygı bozukluğu yaşayan her insanın aile yakınları “korkacak ne var korkunun üzerine gideceksin” sözünü kolayca söylememelidir. Yoksa kişiye yararınız olacağına, o kişinin anlaşılmadığını düşünerek kendisini yalnız hissetmesine neden olabilirsiniz. Hayatınızı kısıtlayan her korkunun üzerine gidebilecek cesaretin her zaman sizlerle olması dileğiyle. Sağlıcakla Kalın.






Hepimiz hayatımızda, yaşamın zor göründüğü anlar yaşamışızdır. Yalnız kalırız, faturaları ödeyemeyiz, işimizi kaybederiz, sevdiğimiz birisini yitiririz, eşimizden yada sevdiğimiz bir kişiden ayrılırız. Böyle durumlarda, dünyanın sonunun geldiğini düşünür ve zaman adeta geçmek bilmez. Ama yıllar geçtikten sonra, şöyle bir geçmişe bakarız ki, zaman öylede hızlı geçmiş ki... Böyle durumlarda depresif bir duygudurum ile, içinde bulunduğumuz durumu daha kasvetli resmedebiliriz. Geleceğe baktığımızda her olayın sorunlu tarafını görür ve karşılaştığımız bu olayların bir insanın katlanma sınırlarının ötesinde olduğunu düşünürüz. Meslek hayatım içinde her gün öğrendiğim bir şey oldu, insanoğlunun atlatamayacağı bir üzüntü yok, hiçbir şey ilk günkü gibi kalmıyor.
Her acıyı tadan kişi bu olayın kendi başına gelebilecek en kötü şey olduğunu düşünür. Ümitsizlik anında olduğunuz bir anda, arada sırada hastaneleri ziyaret etmenizi öneririm ve o anda bile bu fayda etmiyor ve o hasta insanların yerinde olmayı düşünüyorsanız. Oradan çıkmadan önce, varsa aynı hastanenin psikiyatri polikliniğine uğramayı ihmal etmeyin.Çünkü depresyonunuz var demektir...Böyle anlarda hep en önemli gereksinimlerimizin karşılandığı gerçeğini zaman zaman göz ardı ederiz. Bunu belkide daha iyi açıklayan, bir doktor ile hastası arasında geçen sohbetten ufak bir kesiti sizlerle paylaşmak istiyorum. Hasta doktora şöyle der” Her şey bitti. Ben bittim. Bütün param gitti. Her şeyimi kaybettim” Doktor sorar; “Hala görebiliyor musun?,” Hasta; “Evet hala görebiliyorum”. “Hala yürüyebiliyor musun?” . “Evet hala yürüyebiliyorum”. Doktor devam eder” Benim sorularıma uygun yanıtlar verdiğine göre yanılmıyorsam hala da duyabiliyorsun.” . Hasta hemen yanıtlar “Evet, duyabiliyorum”. Doktor “ozaman” der ve devam eder, “Her şeyin duruyor.Sadece paranı kaybetmişsin”.
Bir olaydan endişe ettiğinizde kendi kendinize sorun “Başıma gelebilecek en kötü şey ne? ve ,farz edelim başıma geldi, o zaman ne yaparım?. Yapılan araştırmalarda, insanların başlarına gelmelerinden korktukları olayların başlarına geldiğinde nelerin olabileceği sorulduğunda hep felaket senaryoları yaptıkları gözlenmiş. Ama gerçekten başlarına bu olayların geldiklerinde ise, hiçte düşündükleri gibi olmadığı gözlenmiş. Olayları bazen gerçekten gereksiz yere büyütürüz. Olabilecek en kötü şey büyük olasılıkla çok kötüdür, ama dünyanın sonu asla değildir. Umudunuzun hiç kırılmayacağı kırılsa da bunu aşabilecek gücün üzerinizden hiç eksilmemesi dileğiyle. Sağlıcakla Kalın.

NOT: Bu yazılar Dr. İbrahim Bilgen’in Sabah Gazetesinde yayınlanan yazılarından alınmıştır.