Güçler Savaşı
GÜÇLER SAVAŞI
İnsan sosyal bir varlık olup bütün çevresi ile özellikle de canlılarla ve kendisi gibi insanlarla bir iletişim ve etkileşim içindedir. Bu iletişimde hem kendisi hem de çevresi ile bir alış veriş yaparak etkileşimde bulunur. Canlılar, varlıklarını sürdürebilmek için iletişimde bulunmak zorundadırlar.
İletişim, en az iki sistem arasında olur; “katılanların bilgi/sembol üreterek birbirlerine ilettikleri ve bu iletileri anlamaya, yorumlamaya çalıştıkları, karşılıklı bilgi alış-veriş süreci olarak tanımlamaktadır.
Bir insanın ilişkilerinin niteliği, o insanın yaşamının kalitesini belirler. Doyumlu bir yaşamı gerçekleştirme yönünde en önemli araçtır iletişim.
İletişim, hem mesaj gönderme hem de alma sürecini kapsar. İletişimde sorunlar birinde ya da her ikisinde oluşan problemlerden kaynaklanır.
İletişim yoksunluğu, iletişim kopukluğu, iletişim hatası gibi kavramlarla adlandırabileceğimiz durumlarda kişiler birbirlerini dinlemeyi, anlamaya çalışmayı bir tarafa bırakarak iletişimi bir güçler savaşına döndürmekte ya da tamamen konuşmamayı seçmektedirler.
İnsanlar farklı kişilik yapısında, farklı beklentilerde, farklı amaçlarda, farklı davranışlarda olabilir. İletişime karşımızdaki kişinin bu özelliklerini kabul ederek başlarsak, iletişimde başarılı olmaya ilk adımı atmış oluruz. Ancak, iletişimde hoşgörülü olmamak, farklılıkları fark edememek, insanları olduğu gibi görememek, insanları değiştirmeye çalışmak iletişimin baştan sabote edilmesi anlamına gelecektir.
İletişimde yapılan ne tür hataların kişileri böyle bir sürecin içine soktuğuna baktığımızda, yapılan önemli hatalardan birinin iletişim sırasında birbirini dinlememek olduğunu söyleyebiliriz. İki kişinin karşılıklı konuştuğu yanılsamasının yaşandığı bu durumda her bir kişi kendi açısından gördüğü veya düşündüğünü ön plana çıkararak dile getirmenin ötesine geçmemektedir. Yani, bir monologla karşı karşıyayızdır.
Diğer bir iletişim engeli karşılıklı birbirini suçlamaktır. Birbirini suçlamak sorunları daha da içinden çıkılmaz bir duruma götürmekten başka bir işe yaramaz. Şunu unutmayalım, birisine suçlayıcı, yargılayıcı ve eleştirel bir yolla yaklaşırsak işbirliği elde etme şansımız azalır. Suçlamak ve o an olan olumsuz bir davranışı dile getirmek yerine yapılan olumlu davranışları öne çıkarmak ya da neyin yapılmasını istemediği yerine neyin istendiğinin dile getirilmesi çok daha fazla işe yaracaktır.
İletişimde karşıdaki kişiyi anlamaya çalışmak yerine öğüt verme, çözüm getirme (Örn., Şöyle yapma, böyle yap...), yönlendirme (Örn., Üzüleceğine otur da ders çalış) girişimleri de iletişimde engel oluşturabilir. Belki de karşınızdakinin o andaki ihtiyacı sadece anlaşılmak, dinlenilmektir.
Sorunlar ele alınırken tamamen karşı tarafı suçlamak kendi sorumluluğunu görmemek de iletişimin sağlıklı bir biçimde sürmesini engelleyecektir. Herhangi bir sorunu nasıl söze döktüğümüz önemlidir. “Sen”li cümleler genellikle, insanları aşağılama eğilimindedir; karşıdakinin ne düşündüğü, ne hissettiği konusunda yorumları içerir. Oysa, “ben”le başlayan cümleler sorumluluğu kişinin kendi üstünde tutar, kişinin görüşlerini, duygularını açıkça ortaya koymasına yardımcı olur, suçlayıcı veya yargılayıcı olmayı engeller. Bu nedenle karşı tarafın savunmaya ya da karşı saldırıya geçmesi engellenmiş olur.
İletişimdeki diğer engeller arasında, akıl okumak (karşıdaki kişinin söylediklerinden çok söylemediklerini anlamaya ve örtük bir olumsuz niyet aramaya çalışma), kişiselleştirme (söylenen ya da yapılanların gerisinde kişiliğe yönelik bir anlam arama çabası), genellemeler yapma (her fırsatta beni yalnız bırakıyorsun), öğretmen tavrıyla öğretmeye, nutuk çekmeye, mantıklı düşünceler önermeye çalışmak (öğüt verme karşıdaki kişiye, sorunlarını çözmekten aciz olduğu mesajını gönderir), tanı koyma (kişide kendisine inanılmadığı veya yanlış anlaşıldığı duygusu yaratır), ad takma (geri zekalı, aptal, düşüncesiz, tembel, vurdumduymaz, vb.) sayılabilir.
Farkında olmadan kullandığımız bu iletişim engelleri karşımızdaki kişide, anlaşılmamışlık, haksızlığa uğradığı hissi, sinirlilik, isyan, çaresizlik, öfke gibi duygular, direnç gösterme, savunmaya veya saldırmaya yönelik davranışların ortaya çıkmasına neden olacaktır.
İnsan sosyal bir varlık olup bütün çevresi ile özellikle de canlılarla ve kendisi gibi insanlarla bir iletişim ve etkileşim içindedir. Bu iletişimde hem kendisi hem de çevresi ile bir alış veriş yaparak etkileşimde bulunur. Canlılar, varlıklarını sürdürebilmek için iletişimde bulunmak zorundadırlar.
İletişim, en az iki sistem arasında olur; “katılanların bilgi/sembol üreterek birbirlerine ilettikleri ve bu iletileri anlamaya, yorumlamaya çalıştıkları, karşılıklı bilgi alış-veriş süreci olarak tanımlamaktadır.
Bir insanın ilişkilerinin niteliği, o insanın yaşamının kalitesini belirler. Doyumlu bir yaşamı gerçekleştirme yönünde en önemli araçtır iletişim.
İletişim, hem mesaj gönderme hem de alma sürecini kapsar. İletişimde sorunlar birinde ya da her ikisinde oluşan problemlerden kaynaklanır.
İletişim yoksunluğu, iletişim kopukluğu, iletişim hatası gibi kavramlarla adlandırabileceğimiz durumlarda kişiler birbirlerini dinlemeyi, anlamaya çalışmayı bir tarafa bırakarak iletişimi bir güçler savaşına döndürmekte ya da tamamen konuşmamayı seçmektedirler.
İnsanlar farklı kişilik yapısında, farklı beklentilerde, farklı amaçlarda, farklı davranışlarda olabilir. İletişime karşımızdaki kişinin bu özelliklerini kabul ederek başlarsak, iletişimde başarılı olmaya ilk adımı atmış oluruz. Ancak, iletişimde hoşgörülü olmamak, farklılıkları fark edememek, insanları olduğu gibi görememek, insanları değiştirmeye çalışmak iletişimin baştan sabote edilmesi anlamına gelecektir.
İletişimde yapılan ne tür hataların kişileri böyle bir sürecin içine soktuğuna baktığımızda, yapılan önemli hatalardan birinin iletişim sırasında birbirini dinlememek olduğunu söyleyebiliriz. İki kişinin karşılıklı konuştuğu yanılsamasının yaşandığı bu durumda her bir kişi kendi açısından gördüğü veya düşündüğünü ön plana çıkararak dile getirmenin ötesine geçmemektedir. Yani, bir monologla karşı karşıyayızdır.
Diğer bir iletişim engeli karşılıklı birbirini suçlamaktır. Birbirini suçlamak sorunları daha da içinden çıkılmaz bir duruma götürmekten başka bir işe yaramaz. Şunu unutmayalım, birisine suçlayıcı, yargılayıcı ve eleştirel bir yolla yaklaşırsak işbirliği elde etme şansımız azalır. Suçlamak ve o an olan olumsuz bir davranışı dile getirmek yerine yapılan olumlu davranışları öne çıkarmak ya da neyin yapılmasını istemediği yerine neyin istendiğinin dile getirilmesi çok daha fazla işe yaracaktır.
İletişimde karşıdaki kişiyi anlamaya çalışmak yerine öğüt verme, çözüm getirme (Örn., Şöyle yapma, böyle yap...), yönlendirme (Örn., Üzüleceğine otur da ders çalış) girişimleri de iletişimde engel oluşturabilir. Belki de karşınızdakinin o andaki ihtiyacı sadece anlaşılmak, dinlenilmektir.
Sorunlar ele alınırken tamamen karşı tarafı suçlamak kendi sorumluluğunu görmemek de iletişimin sağlıklı bir biçimde sürmesini engelleyecektir. Herhangi bir sorunu nasıl söze döktüğümüz önemlidir. “Sen”li cümleler genellikle, insanları aşağılama eğilimindedir; karşıdakinin ne düşündüğü, ne hissettiği konusunda yorumları içerir. Oysa, “ben”le başlayan cümleler sorumluluğu kişinin kendi üstünde tutar, kişinin görüşlerini, duygularını açıkça ortaya koymasına yardımcı olur, suçlayıcı veya yargılayıcı olmayı engeller. Bu nedenle karşı tarafın savunmaya ya da karşı saldırıya geçmesi engellenmiş olur.
İletişimdeki diğer engeller arasında, akıl okumak (karşıdaki kişinin söylediklerinden çok söylemediklerini anlamaya ve örtük bir olumsuz niyet aramaya çalışma), kişiselleştirme (söylenen ya da yapılanların gerisinde kişiliğe yönelik bir anlam arama çabası), genellemeler yapma (her fırsatta beni yalnız bırakıyorsun), öğretmen tavrıyla öğretmeye, nutuk çekmeye, mantıklı düşünceler önermeye çalışmak (öğüt verme karşıdaki kişiye, sorunlarını çözmekten aciz olduğu mesajını gönderir), tanı koyma (kişide kendisine inanılmadığı veya yanlış anlaşıldığı duygusu yaratır), ad takma (geri zekalı, aptal, düşüncesiz, tembel, vurdumduymaz, vb.) sayılabilir.
Farkında olmadan kullandığımız bu iletişim engelleri karşımızdaki kişide, anlaşılmamışlık, haksızlığa uğradığı hissi, sinirlilik, isyan, çaresizlik, öfke gibi duygular, direnç gösterme, savunmaya veya saldırmaya yönelik davranışların ortaya çıkmasına neden olacaktır.
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "Güçler Savaşı" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Psk.İlkten ÇETİN'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Psk.İlkten ÇETİN'in izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
11 Beğeni 
Yazan Uzman
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
