KARANLIK

Küçük beyaz mumlarla aydınlanan karanlık dünyamda,
Bilinmeyene duyulan özlemle,
Daha da karanlaşırken tutsak gecelerim,
Tüm kaygılarımı serpiştirerek beynimin en ücra nöronlarına,
Duyumsamaya çabalıyorum korkuların, kahpeliklerin mabedi karanlığı

Son arzuların sorulduğu idam sehpalarında
Kızıl gelincikler içinde bir kelebek olmak isterdim,
Tüm çiçeklerden güzellikler devşiren bir kelebek.

Kelebeklerin bile masumluğunun sorgulandığı bir çağda,
Gerçekleri haykırmak,
Kör karanlık odalara düştü şimdi.

Tıbbiyeliler önünde yatan gönüllü bir kadavrayım şimdi.
Bölsünler beni kör testereleriyle
Karanlığa teslim olmuş yüreğimi ve
Direnmeyi çoktan unutmuş paslı beynimi.

Sonra savursunlar küllerimi bir gökdelenden
Tatlı ve ölümcül uykulardaki yığınlara,
Kendini külünden yaratan Anka kuşuna inat
Beyaz bir güvercin saflığıyla..

Cemal KURT
Çınar 1999

SORGU

Yolun sonunda, ismin -yalnızlık halinde,
Pişmanlıkların sorgusunda,
Sorgulandım gecelerce,
İnliyorum her itirafta.

Ve dökülmekte her itirafta,
Dilimden gizli öznelerle,
Yüreğimden damıttığım gözyaşlarım.

Dokunuyorum gecenin gözlerine,
Ve sokuluyorum gecenin koynuna,
Evlat edinmeyi bekleyen öksüz çocuk garipliğiyle,

Haykırmak istiyorum tüm devrik cümleleri,
Haykıramıyorum,
Karanlık bir karabasanın gölgesinde.


Cemal KURT
Çınar, 1999

YÜREĞİMİN KARA YERİ

Şimdi Karacadağ eteklerinde bir dolu insan,
Eteklerine kahırları doldurup,
Ellerini göklere doğru açmışlar,
Ve hayata dualarıyla hükmediyorlar.

Karacadağın talihi de kendisi gibi kara,
Bir taş yağmurundan sonra arta kalanlar gibi etekleri hep,
Ve kenger toplayan her çocuğun gözleri birer Karacadağ.

Keşke coşup taşsaydın Karacadağ, eskisi gibi,
Lavlarınla kovsaydın eteklerindeki biçareleri,
Belki kaderine ortak olmazlardı o zaman senin.

Ama umut yerine koca kara taşları bağrına basıyorlar,
Şifa diye sularda eritilen topraklarını içiyorlar senin
Belki de bundandır ölesiye sevdalılar senin çaresiz topraklarına..

Cemal KURT
Çınar 1999

İki dilde ağladım bu gece,
Her ayrılıktan pay çıkardım kendime,
Soğuk duvarlara haykırdım öylece,
Haykırdığım yalnızlığımmış.

Gidenlerin ardından dökülen sularda boğuldum,
Ayrılıklardan güzellik devşirmekten yoruldum,
Ayrılığı da yazarak kader haneme
Bağrıma bastım hesabıma düşen hüzünleri.

Yürek coğrafyasında hayatı arayan kâşifim,
Küçük adacıklar keşfetmekle yarılandı ömrüm,
Sonsuz Ummanları tatlı yalanlarda yaşadım,
Büyük keşiflerde tesadüfleri hesaba katarak.

Yinede sevdim gidenlerin ardından sallanan elleri
Sevdim özlemle nemlenen yorgun gözleri
Sakladım yaşanmış her dakikayı
Varlığında yokluk çektiğim özlem krizlerinde, anlık bir teselli için.

Cemal KURT
Çınar, 1998