Kızlar ya babalarına aşıktır yada ondan nefret ediyordur.Kimi babası evdeyken onunla yalnız kalmak istemez, söylediği her söze alınır, kimi annesinden ve diğer bütün kadınlardan onu ölesiye kıskanır.

Bazı babalar da kızlarını o kadar kıskanırlar ki; evden dışarı çıkartmazlar, erkek arkadaş edinmesine izin vermezler, evlenme çağı geldiğinde istemeyerek evlendirirler.

Bir kısmı ise, görmezden gelir yok sayarlar; bazen de şiddet uygularlar.

Babaların kızları ile ilişki ve iletişimi kızlarının yetişkin olduklarında diğerleriyle ilişkilerini belirler.Babalar nasıl davranmalılar ki kız çocukları sağlıklı yetişebilsin.

Baskıcı, reddedici, aşırı koruyucu yada aşırı hoşgörülü bir ortamda yetişenler, özerk olamazlar.Kız çocuklar ergenlik yaşını geçene kadar babalar baba rolünü üstlenmeli daha sonra da iyi birer arkadaş olmalıdırlar.Kızlarını sevmeli, varlıklarını fark etmeli, olumlu davranışlarında onları pekiştirmelidir.

Başarılarını görmeli ve ödüllendirmelidir. Aldığı kararlarda destek olmalı, onaylamalıdır.Kızlarının özerk bir birey olacaklarına inanmalı onlara güven duymalıdırlar.Onların istek ve taleplerini değerlendirirken sınırlar koyabilmeli, kendi problemlerine kendilerinin çözüm bulmalarında yol gösterici olabilmelidirler.

Sevgi, şefkat ve anlayış her çocuğun ebeveyninden beklediği ve karşılanması gereken duygulardır. Bunlar ne çok, ne de yetersiz olmalıdır.Bu çok ince bir ayrım olduğundan ebeveynler dikkatli davranmalıdır. Abartıp çocuğu sevgi yumağı yapmak çocuğun dengesini nasıl bozarsa, duygularını ifade etmekte cimri davranmak da çocuğu aynı derecede olumsuz etkiler.

Baba güven duyulan, kararlı, sevgi dolu, konuşulabilir, paylaşılabilir, destek olabilen, saygı duyulan ve saygı gösteren bir birey olduğunda; kız çocukları da sağlıklı yetişebilir.