‘’Eşim beni aldattı.’’ ‘’Umursanmak, önemli olmak, anımsanmak istiyorum.’’ ‘’Korkuyorum birileri bana zarar vermek istiyor, evden dışarı adım atamıyorum.’’ ‘’Ayrılık bana acı veriyor.’’ ‘’Kapalı mekanlarda daralıyorum sıkıntı basıyor, boğulacak gibi oluyorum. ‘’ ‘’Kayınvalidem evliliğimizi bozmak için elinden geleni yapıyor.’’ ‘’Hiç yaşamadığım çocukluğumu istiyorum.’’ ‘’Sağlıklı olmak, yeniden genç olmak istiyorum’’ ‘’Hiçbir şey yapmak istemiyorum, dersleri asıyorum, tüm gün yataktayım, gece de baykuş gibi oturuyorum, ne olacak benim halim.’’ ‘’Hayat çok anlamsız geliyor, yönümü çizmekte zorlanıyorum.’’ ‘’Öyle mutsuzum ki. ‘’Kimse beni anlamıyor.’’ ‘’Öfkelendiğim zaman gözüm kararıyor, ben ‘ben’ olmaktan çıkıyorum.’’ ‘’Köpeklerden çok korkuyorum.’’ ‘’İnsanlara güvenim yok bu yüzden çantamda biber gazı taşıyorum.’’ ‘’Öyle yalnızım ki.’’ ‘’İnsanlarla sürekli çatışıyorum, insanlar mı beni anlamıyor yoksa ben mi insanları anlamıyorum.’’ ‘’İnsanlar çok bencil… Kadın, erkek, yaşlı, çocuk yani insan daha bir sürü hayat ve yığınla problem, her şey niye bu kadar zor, mutluluğu bulmak onda kalmak neden bu kadar zor, nerede yanlış yapıyoruz, çözümü nerede arıyoruz , acaba yanlış yerlerde yanlış adresler mi soruyoruz diye sormadan edemiyorum kendi kendime bu konuya cevap olarak verildiğini düşündüğüm birkaç söz paylaşmak istiyorum sizlerle, ilki Chamfort’tan:
Mutluluk kolay iş değildir;
Onu içimizde bulmak zor,
Başka yerde bulmaksa imkansızdır.
Bir diğer cevap ise Hz. Ali’den. Bakın Hz. Ali ne diyor?
İlacın sen de ama bilmiyorsun sen
Derdin kendinden ama görmüyorsun sen
Harfleriyle gizlinin apaçık olduğu
Kitabı mübinsin sen
Küçük bir cisim sanıyorsun kendini
Oysa sen de dürülü en büyük alem
Kendinden başkasına ihtiyacın yok senin
Bir düşünsen nefs üstünde ama düşünmezsin sen
Gerçekten Öyle mi?
Cevap hep ve daima içeride
Eski yunan mitolojisinde bahsi geçer.
Tanrılar mutluluğu saklamak istemiş, Tanrılardan biri demiş ki yıldızlara saklayalım, ormanın içine demiş birisi, denizlerin dibine demiş ötekisi, bir bir sıralamışlar önerilerini, sonunda şöyle demiş içlerinden biri. Hiç biri olmaz insanoğlu arar bulur, en iyisi mutluluğu onun içine saklayalım her yere bakar da kendi içine bakmak aklına gelmez.
Anlaşılıyor ki mutluluk istiyorsak çözüm istiyorsak bunu kendi içimizde aramalıyız. Yolculuğa kendi içimizden başlamalıyız. İyi de kötü de doğru da yanlış ta, huzur da huzursuzluk ta hepsi içimizde bir yerlerde.
Yazıma Mevlana’nın Mesnevisinden bir alıntıyla son vermek istiyorum.
‘’İnsan zihni sazlık gibidir, orman gibidir, orda aslan da var, yaban eşeği de sen yaban eşeğinin peşine takılma’’
Her ikisi de içimizde bir yerde, hangisinin peşine düşeceğimiz ise bize bağlı..
Tercih Sizin!