Annemlerde Kamuş var, muhabbet kuşu çok da güzel konuşur. Bundan 2 yıl önce Ece 4 yaşındayken, annemlerdeyiz ve Kamuş'un çenesi düştü. O ana kadar herşey normalken Ece Kamuş'un konuştuğunu fark etti ve ağlamaya başladı. Annesinin yanına koştu ve yalvarırcasına bir yandan ağlayarak şöyle diyordu:

-Anne kuş konuşmuyo de
-Anne kuş konuşmuyo de
-Anne kuş konuşmuyo de

tabi annesi de konuşmuyo kızım diyerek onu rahatlatmaya çalışsa da Kamuş:

-Oynama şıkıdım şıkıdım ciğerimin köşesi şişşt aşkım şişko patates çirkin şey diye bonbardımana tutunca Eceyi susturmak mümkün olmadı

Birkaç gün önce ikibuçuk yaşındaki yeğenim de Kamuşun konuştuğunu fark etti o da ürkmüş görünüyordu ama ağlamadı üst üste :
-Kamuş bana bir şey demedi di mi
-Kamuş benimle konuşmuyor di mi diye sorular sormaya başladı

Bu iki olay ister istemez kendimi sorgulamam yol açtı, 9 yaşlarındayken hangi kuş cinsiydi hatırlamıyorum da annem onların "Ben kiraz yedim, ben kiraz yedim" dediklerini söylediğinde inanmıştım, gerçi anneme birkaç yıl önce

-Anne gerçekten diyolar mı ya ben hiç duymadım? diye sorduğumda hala dedikleri konusunda ısrarlı ya, ya ben çok safım, ya bu çocuklar çok ne bilemiyorum da çok....

Gerçi ben annem ne dese inanıyormuşum da:))) Bildiğim yine 9lu yaşlarda gece uyumak için her gözümü kapadığımda irili ufaklı başka renk ve başka desenlerde binlerce yılanın birbirine dolanmış hareketli, film gibi yani hallerini görür ve çok korkardım. Ee uyuyamadığım bir gece fakat yıllar sonra belki de 5 ya da 6.sınıftayken annemin yanına gidip korktuğumu anlatmıştım. O da bunun normal olduğunu korkacak bir şeyin olmadığını herkesin gözünü kapayınca yılanları gördüğünü söylemişti. Yani herkes aynı kanalı izliyor gibi bir şey. Bunun normal olduğunu öğrenince korkum azaldı yılanlara rağmen daha rahat uyur oldum. Ta ki lise 2 de, Çiğdem'e dönüp:
-Ya bıktım şu yılanlardan
diyene dek. Beni şok eden soru:
-Hangi yılanlardan?
-Hangi yılanlar olacak canım hani şu uykuya geçerken görüyoruz ya onlardan.
Tabi beklediğim cevap ha onlardan mı bahsediyorsunken:
-Sen uykuya geçerken yılanlar mı görüyorsun olunca dalga geçiyor sandım, hadi ya dalga geçme falan demeye başladım, bana inanmıyorsan Semra'ya sor dedi sordum yok o da görmediğini iddia ediyor deliye döndüm kime toslasam sorduğum soru gece yatınca gözünün önüne yılanların gelip gelmediğiydi ve herkesten aynı cevap hayır ama yüzlerinde şaşkınlık karışımı acıma bakışı. Eve döndüm son dersi bekledim mi hatırlamıyorum anneme sordum aynı soruyu hayır görmüyorum deyince daha da delirdim, onun söylediğini, herkesin gördüğünü, buna normal dediğini ağlaya ağlaya ona anlatmaya çalışıyordum. Oysa hiçbir şey hatırlamadığını, belki rahatlatmak için öyle demiş olabileceğini söyledi ve bense lise 2nin o gününden beri yılan görmüyorum ama öyleki artık hiçbir şey görmüyorum, görsel olarak gözümün önüne masa bile getiremiyorum, görsel imajinasyon yeteneğim o gün sıfırlanmış.

Trajikomik hikayem gülsem mi ağlasam mı hala aradayım:)))):(((((

Uzm.Psk Tuğba Demiröz