İnsan, hayatı bir denizci misali yaşıyor gibi geliyor bana. Göbek bağını kestiğiniz anda tersaneden denize indirilmiş gemi gibi. Uzunca bir süre o ilk limanda kalması gerek. O liman öyle bir limandır ki sonsuz şefkat, güven ve sevgi doludur her bir tarafı. Yine de dışarıyı merak eder denizci. Denize açılma, yeni yerler görme, yeni şarkılar söyleme zamanıdır şimdi. Macera da tam olarak bu noktada başlıyor belki. Fırtınalarla, dalgalarla boğuşmak, savaşmak, mücadele etmek gereklidir artık. Bir de yeni bir liman bulmak gerek. O ilk limandaki şefkati, güveni, huzuru bulacağı, kendini ait hissedeceği bir liman. Ama onu bulmak o kadar da kolay değil. Çoğu zaman hayal kırıklığı bu arayışın sonu. Bazen bir limanda birkaç gün oyalanıp yine vuruyor kendini denize. Kimi zaman da uzunca bir dönem geçiriyor o limanda. Hatta öyle zamanlar olur ki gemisini karaya çekip hep orada kalmak ister denizci. Ama denizler acımasız. Ya deniz çağırır seni ya da artık orada yerin yoktur. Açılırsın denize ama deniz zorludur. Birkaç kez geri döndüğün olur aynı limana. Ama her dönüşünde bir farklılık sezersin. Daha soğuktur artık, daha uzak. Belki de başka gemiler başka denizciler girmiştir o limana. İşte o zaman tekrar dönemezsin oraya. İstesen de, özlesen de, fırtınanın ortasında kalsan da dönemezsin. Denize açılma zamanıdır şimdi. Kıyıların görünmediği, limanların olmadığı denize. Eninde sonunda kara görünür ve yeni limanlar çıkar karşına. Kimi herkese açıktır, kimi tamamen kapalı. Bazen öyle limanlar çıkar ki karşına, çok istersin girmeyi. Ama ya tamirat vardır limanda ya da sana yer yoktur. Ne kadar uğraşsan da nafile. Sonunda o liman senin bu liman benim savrulmaya başlar denizci. Yolunu kaybetmiş, ne aradığını bilmeden rüzgâra bırakır kendini. Bazen kayalara çarpar, bazen fırtınaya yakalanır, bazen de su alır her yerinden. En çok da bu zamanlarda yıpranıyor sanki insan. Ama yine de her zaman bir liman vardır seni bekleyen. Gidip yaralarını saracağın, tekrar güvende hissedeceğin, dışarı atılma korkusu yaşamayacağın. İşte o limanı buldun mu, çek gemini karaya. Hiç ardına da bakma. Deniz hep orda duruyor zaten. Sen limanında yaşamaya bak. Bırak köklensin her şey. İşte o zaman belki o ilk limanı bulursun içinde bir yerlerde …