‘’Küçük kedi durmadan kuyruğunu kovalıyormuş. Yakalayamadıkça sinirlenmiş, daha da hırsla atılmış. Bunu gören büyük kedi, küçük kediye sormuş:
- Neden kuyruğunu yakalamak istiyorsun?
- Bana kuyruğumu yakalarsam mutluluğu bulacağımı söylediler.
Büyük kedi gülmüş ve demiş ki:
- Yıllar önce ben de senin gibiydim, kovaladım, kovaladım ama yakalayamadım. Bir gün kovalamaktan vazgeçtim ve yürümeye başladım. O benim peşimden geldi. ‘’
Ben bu kuyruğunu yani mutluluğu yakalamaya çalışan kediciği, bugünlerdeki popüler adlandırmayla ruh eşini arayanlara benzetiyorum. ‘Bu sefer olacak’, ‘Sanırım ruh eşimi buldum’ vb. diye hevesle başlayan ilişkiler ‘Ruh eşim değilmiş’ yargılarıyla son buluyor. Bir süre sonra bu arama-bulma çalışmalarından, deneme-yanılma sürecinden, çabalamaktan yorulanlar hiçbir şey yapmamaya, kendi kabuğuna çekilmeye ‘hep ben mi arayacağım, gelsin o beni bulsun’ demeye başlıyor. Aslında ruh eşi (!) olmasalar da, belki hayatlarının bir 3-5 yıl öncesinde karşılaşsalar ya da illa ruh eşim olsun demeseler, beraber değişerek çok iyi çift olabilecek olanlar bu çabalamalar, yorgunluklar, yükselen beklentilerin ardından bir ay bile sürmeden yollarını ayırıyor.
Bu birdenbire gelinen bir nokta değil elbette. Küçük kızlar peri masallarıyla büyüyor, erkekler ‘okumam-izlemem’ dese de aşk romanlarının, filmlerinin hayaliyle yanıp tutuşuyor. Peri masallarındaki çelişkileri, zorlukları, imkansızlıkları prensin nasıl yokediverdiğini gören kızlar büyüdüklerinde prenslerini aramaya başlıyorlar. Erkekler ise aşk romanlarındaki- filmlerindeki ilk kez kendi büyülerine kapılan ve kendilerinden aşktan başka hiçbir şey beklemeyen kadınlara denk gelme umuduna sarılıyorlar.
Peri – Prens bulma işinin bir sırrı var mıdır bilinmez ama mutluluğun sırrı masalda, romanda, araştırmalara göre artık tepe noktalara ulaşmış beklentilerde değil, kendi doğrularını bulmakta aslında. Doğrularınızı hala başkalarına göre mi belirliyorsunuz? Hala ‘değişmem- değişemem’ diye tutturuyor musunuz? Kendinizi bulmak için çaba harcıyor musunuz? Yoksa kendinizin gelip sizi bulmasını mı bekliyorsunuz?!
Kendini bulan kimileri yoluna devam ederken bulamayanlar arayışlara devam ediyor. Hepimiz bazen kısa bazen uzun dönemli olarak buluyoruz kendimizi. Sonra şartlar, insanlar, mekanlar değişiyor, bir yerlerde yine kaybediyoruz benliğimizi…ve tekrar aramaya, kalabalıklar içinde kendimiz gibi düşünmeyi başarmaya çabalıyoruz.
Hayat istediklerimize ulaşmak için yaptığımız yolculukta geçirdiğimiz gelişim ve değişim sürecidir. Yaşamımızda bize eşlik edecek periler – prensler çok önemli tabii ki ancak ‘Bu hayat benim, bu hayatta benim de yerim var’ demenin yaşattığı hazdan öte mutluluk yoktur. Büyük kedi olun, kendinizle mutlu olun, mutluluk peşinizden gelsin.

NOT: 08 Temmuz 2013 tarihinde Anayurt Gazetesi'nde Deniz Cebekan Çelik'in köşe yazısı olarak yayınlanmıştır.