PANİK ATAĞIN NEDENLERİ
Panik bozukluğu, tekrarlayan beklenmedik panik atakları ve ataklar arasındaki zamanlarda başka panik ataklarının da olacağına ilişkin sürekli kaygı duyma halidir. Panik ataklarının “kalp krizi geçirip ölme”, “kontrolünü yitirip çıldırma” ya da “felç geçirme” gibi kötü sonuçlara yol açabileceği inancıyla sürekli üzüntü duyma ya da ataklara ve olası kötü sonuçlarına karşı önlem alarak (işe gitmeme, spor, ev işi yapmama, bazı yiyecekleri yememe gibi) bazı davranış değişikliklerinin görüldüğü ruhsal bir rahatsızlıktır.
Danışanlardan sıklıkla duyarım; “Kıvanç hanım bende panik atak 10 yıl önce başladı ilk başlarda röntgen, tomografi, kalp ile ilgili araştırmalar vs. yapıldı bir şey bulunamadı en son psikiyatristte panik atak teşhisi kondu. 8 yıl ilaç kullandım şimdi başka bir ilaç kullanıyorum, bırakınca hastalığım başa dönüyor. Ömür boyu ilaç mı kullanacağım?”
Bir başka danışanım da bu konudaki sıkıntısını şöyle dile getiriyordu; “Kıvanç hanım, bende hiçbir neden yokken birdenbire çarpıntım başlıyor, terliyorum, göğsümde sıkışma oluyor, başım dönüyor, kalp krizi geçirip düşecekmişim gibi geliyor. Bazen de aklımı kaybetcem, kontrolümü yitircem gibi geliyor. Böyle zamanlarda hemen acile gidiyorum bana sakinleştirici iğne yapılıp geri gönderiliyorum. Artık bu ataklardan kurtulmak istiyorum.”
Farkındaysanız hep yakınmalarda ortak olan nokta şu; Aniden başlayan bir bunaltı ve sanki bu ataklar başlarsa ben ne yaparım nasıl atlatabilirim ya geçmezse gibi kaygılar kişinin aklından geçiyor. Oysa şimdiye kadar kimse panik ataktan ölmemiş veya kalp krizi geçirmemiş, bayılmamış. Kişi bunu bildiği halde sanki panik atak sırasında ölecekmiş, bayılacakmış gibi düşünüyor ve böyle düşünmekten bir türlü kendini alıkoyamıyor.
Panik atağın iki nedeni var; Birincisi beynimizdeki nöron denilen sinir hücrelerinden salgılanan, heyecan ve duygusal yaşantılarımızı düzenleyen bazı beyin hormonlarının düzensiz çalışması. Bu durum ilaç tedavisiyle çözümleniyor. İkincisi, günlük hayatta yaptığımız bazı davranışların sonucu olarak ortaya çıkan doğal olan çarpıntı, terleme gibi durumları ciddi bir rahatsızlık olarak yanlış yorumlanması… Tabii ki bu yanlış yorumlamaya neden olan da bilinçaltı süreçlerimiz.. Ben denilen egomuzla olan zorluklarımız… Bu durumu da psikoterapi çözümlüyor.
Hatta iyi bir psikoterapistden düzenli olarak ilaç kullanmadan, terapi görmekle de panik ataktan kurtulmak mümkün… Yaklaşık 5-6 ay süren ve belli aralıklarla gideceğiniz terapi seanslarıyla kolaylıkla atlatılabilen bir rahatsızlık… Psikoterapilerde, yaşadığımız sıkıntıları aşmaktan ziyade sizi hayat karşısında panikli yapan geçmiş hayat çatışmalarınız üzerine yoğunlaşılır. Terapi odasına, getirdiğiniz semptomları sorgulamaz. Semptomları ortaya çıkaran geçmiş yaşam öykünüzü sorgular… Çatışmalarınızı, kendi kendinize attığınız çelmeleri bulur ve bulduklarınızı sizin görmenizi sağlar. Sizin kendi çatışmalarınızı çözmek için kılavuzluk yapar. Psikoterapilerde akıl hocalığı yapmak yerine, yorumlarıyla danışanın ruh dünyasına ayna tutarak ona farkındalık kazandırmaya çalışılır. Danışanla duyguları dillendirme, ihtiyaçlarla yüzleşme, düşünceleri organize etme ve yeni bir bakış açısı kazandırma gibi konularla çalışılır.
Danışanla beraber onun derinliklerine inmek, beraber duygulanıp beraber yüzeye çıkmak için çırpınmak, her duyguyu kavramsallaştırarak ruh dünyasını anlamaya ve bunu danışana anlatmaya çalışmak ne güzel bir eylemdir. Peygamberimiz, “Kendini bilen Rabbini bilir” demiştir. Terapilerde yapılan aslında kendini bilme eylemidir.