Onu ilk gördüğümde; "bu kadar güzel gözler nasıl bu kadar bakmazlar" demiştim. Şimdi ise "Ne güzel bakıyorsun" diyorum. Artık yakaladık bir yerinden hiç bırakmamak üzere. O da sımsıkı tutuyor elimizi. Artık mutlu oluyor benimle ve güveniyor sanırım. Bunu hissediyor olmak bile güzel. Logolardan yakaladım onu ve yap-boz parçalarından ve içiçe geçmeli kaplardan ve artık daha bir sürü şeyden. O kadar çok ki bizi bağlayanlar... Saymak yetmiyor. Toz şeker bile bağlayacak bizi. Bu satırlar belki çok anlaşılmaz ama en içimden gelen anlatımı bu... Bekleme salonunda beni gördüğünde gülüşünün tarifi ise mümkün değil. "Seni tanıyorum" der bakışları içine işliyor insanın... "Beni tanıyor artık her ortamda" diye sevinişim de ardından geliyor tabii.. Beni o küçük dünyana, o farklı kültürüne dahil ettiğin için teşekkür ederim sana sarışınım. Emin ol pişman olmayacaksın. Bizim dünyamızı tanımak da zevk vermeye başladı artık sana. Gün gelecek bizim dünyamızdan kopmak da istemeyeceksin. Hem de o kadar sorunlu, bir o kadar çetrefilli, hatta kimi zaman çirkin denilecek kadar itici olabilen dünyamıza dahil olduğun için, pişman olmayacaksın. Yine de güzel tarafları var ve sen keşfe başladın şimdilerde... Mümkün olduğunca çirkin taraflarından uzak tutacağız sizi hem.

İlk zamanlarki korkularından eser kalmadı değil mi sarışınım.. Artık biliyorsun ki, kötü birşey olmayacak. Kaşların kızarana dek ağlasan da birşey olmayacak. Sadece ağladığınla kalacaksın ve bu sana yeni bir beceri olarak geri dönecek. Tıpkı "ce-e" oyununu sevmeye başlaman gibi. Tıpkı küpleri üstüste koymaya başlaman gibi.. Hem de bir yaşıtını model alarak... "Otizm" adıyla örülmüş duvarını yıkacaksın her gün bir parça. Her gün bir adım. Ama küçük, ama büyük... Dış dünyaya "Ben geliyorum" diyorsun. Benim görevim ve de istemim seni hazır etmek olabildiğince. Zarar görmeden ve ürkütmeden. Yavaş ve güvenli adımlarla. Korkacak birşey olmadığını hep içten içe vurgulayarak.

Ve çok şanslısın biliyor musun...Müthiş bir ailen var. Birçok çocuğun sahip olamadığı...Ve de imkanların... Ve de önünde çok fazla açılacak kapın. Sen o kapılardan giriyorsun hiç tereddütsüz. Sana açıldığındaki anlık reddedişlerin, duvar olmadı bize hiçbir zaman. Seninle bana "biz" diyorum. Çünkü bu yolda beraberiz. Umarım hep de öyle olacağız. Biliyorum ki, bir gün gelip de gidecek olursan, asla baştan başlamayacaksın. Ama beni yine de arayacaksın değil mi... Sanırım senin kadar ben de sahipleniyorum seni. Ve emin ol, her çocuğum gibi seni de paylaşamıyorum. Hepinizin bir yeri var. O yerler benden uzaklaşsanız da işgal edilemeyecek. Yıllardır yüreğimde yer tutan ama asla yerleri dolmayan ve uzaklaşıp giden diğerleri gibi.. Saymakla bitmeyen oğullarım, kızlarım gibi.. Senin yerinin farklı oluşu, sanırım ilk benimle başlamandır. İlkimiziz birbirimizin bir şekilde. Hepiniz ilkimsiniz her ne kadar dolambaçlı yollardan gelseniz de...

İşte böyle sarışınım. Bu satırları, o ışıl ışıl gözlerinle bana bakmanın ne denli mutluluk verici olduğunu bilenler çok iyi anlayacaklar.. Hep böyle bak. Hatta daha uzun, daha çok bak.. Gözlerim seni, hep benden daha çok anlayacak..