Her geçen yıl ile birlikte yaşamlarımız, alışkanlıklarımız ve ihtiyaçlarımız değişiyor. Gelişen teknoloji hayatlarımızı kolaylaştırdığı gibi aynı zamanda yaşamımızı olumsuz etkiliyor. Gelişen iletişim teknolojisi hayatlarımızı kolaylaştırıyor ancak bir yandan da günümüz insanının hayata bakışını olumsuz yönde etkileyerek zorlaştırıyor. Artık hayat hem çok kolay hem de zor. İnternet ve medya hayatımızın ayrılmaz bir parçası halini aldı. Yaşamlarımıza kattığı olumlu etkiler ise yadsınamaz bir gerçek.
Fakat beni düşündüren kısmı, insanları nasıl yorduğu, mutsuzlaştırdığı ve yalnızlaştırdığı…
Gelişen ve değişen yaşantımız, bizleri daha tahammülsüz, tatminsiz ve daha çok kendini düşünen bireyler haline dönüştürmüyor mu sizce de?
Artan boşanma oranlarına ve boşanmaya sebep olan durumlara baktığımızda, bu duruma ortam hazırlayan gelişen ve değişen ihtiyaçlarımızı tek sebep olarak göremesek de, çok büyük bir etkisinin olduğunu da görmezden gelemeyiz.
Toplumun yapı taşı ailedir. Aile birliğinin bozulması ise toplumu olumsuz etkiler. Yavaş yavaş ve derinden bir tahribata yol açar…
Değerlerimiz değişiyor ya da 'değiştiriliyor', alışkanlıklarımız ve güzel huylarımız da cabası. Evet değişiyor fakat daha güzele değil, mutsuzluluğa kapı açıyor, doyumsuz hale geliyoruz.
Bu değişimi ortaya çıkaran, egolarımızı güçlendiren, bizi tatminsiz hale getiren şey ise, iletişim teknolojisinin parçası olan sosyal paylaşım siteleri olarak görüyorum. Bu başlı başına tek sebep değil elbette. Zamanın Ruhu'nun bir götürüsü! Paylaşılan diğer yaşamlar, sahip olduğumuz hayatı sorgulamamıza ve yetersiz görmemize sebep oluyor. Özenti yaşamlar kimi zaman hem maddi hem manevi zorluklara yol açıyor. Sahip olduklarımız yetersiz hale geliyor. Yani "sahip olduklarımız gün geliyor bize sahip oluyor." Her anlamda bu böyle…
Dolayısıyla boşanmalar artıyor, arkadaş ilişkileri içten olmaktan çıkıyor; menfaat odaklı hale geliyor, evlatlarımız daha kendisi olamadan başkalaşıyor ve maalesef yanlış insanlarla karşılaşıyorlar. Sonuç olarak, mutsuz oluyor, öfke duyuyor ve yalnızlaşıyoruz.
Fakat çağın getirisi olarak bu tarz iletişim araçlarını hayatımızdan çıkarmak çok zor. Zaten bu bir çözüm olmayacaktır. Elbet zararları yanında birçok faydaları da var. Bu yüzden en önemlisi farkındalık sahibi olmak. Kendimizden emin olabilmek. Yani, kendimize güvenmek… İhtiyaç kadarıyla zaruret miktarınca bu nimetlerden faydalanmalıyız.
Bir birey olarak hayatımızı şekillendirirken, sanal yaşamların hayranı olmadan yaşayabilmek. İşte en önemlisi bu. Var olduğun yerin ve çevrendekilerin kıymetini bilebilmek. Zaten bu farkındalığa sahip olduğumuzda doyumsuz ve bu yüzden mutsuz hayatlarımız olur mu?
Olmaz diye düşünürken, aklıma bir başka soru geliyor.
Acaba günümüz çağının hayatta kalma mekanizması, medyanın dayattığı “örnek” yaşamlara sahip olabilme çabasına dönüşmüş olabilir mi? Bunun cevabını ve dolayısıyla yazımın devamını da bir sonraki yazımda, haftaya ele alacağım. Güzel bir hafta geçirmenizi diliyorum...