“İyi görünmüyorsun bu ara bi psikoloğa git istersen.”
“Senin derdini anca psikolog çözer.”
“Psikoloğa gideyim de bi kendime geleyim. Bir seans gitsem yeter.”
…
Psikolog/Terapist üstün güçleri olan insanlar değillerdir. En azından benim tanığım camiada öyleleri yok. (Benden saklamıyorsa tabi özel güçlerini.) Kaldı ki her psikolog terapist değildir ve bu ayrı bir yazıya konu olacak kadar uzun bir konudur aslında. Gelelim sihirli değneğimize. Kötü olduğun için, sana moral vermesi için, seni onaylaması ya da senin öfkelendiğin şeylere seninle birlikte kızması için gidemezsin terapiste. Eğer gidiyorsan vazgeç lütfen, çünkü terapistin böyle bir şey yapmaz/yapamaz/yapmamalı.
Peki o terapi odasından çıktıktan sonra ne olur, ne olmalıdır? Bir kere kesinlikle kendini harika hissederek, tüm dertlerinden arınmış olarak çıkmazsın. Hatta çoğu zaman ilk seanslardan sonra duygu durumunda bir düşüş yaşarsın, yüzleşirsin, yaptıkların, sana yapılanlar farklı açılardan görünmeye başlar gözüne. Farkındasındır! Hatta ve hatta bir terapiste gitmeye karar verdiğin anda iyileşme sürecin başlar. Acı çekiğinin, iyileşme/iyi olma ihtiyacının verdiği iyileştirici farkındalık.
Terapistlerin sihirli değnekleri değil, sana yardımcı olacak eğitim, bilgi, beceri ve klinik deneyimleri vardır. Bazen ayna olur, bazen yol açar, bazen bir trafik işareti gibi görebileceğin bir işaret koyalar önüne.
Ve süreç tamamlandığında, artık o odaya (terapiste) ihtiyacın kalmadığı anda sihirli değnek değmiştir sana. Zorlu bir yola girmiş ve başarmışsındır. Terapistin sana zaten sende olan o sihirli değneği nasıl kullanman gerektiği konusunda yol göstermiştir ve başaran sen olmuşsundur.
Sihirli değnekli günler dilerim.
Sevgilerimle.
Uzman Klinik Psikolog Sevgi ÇELİK