Ahlak duygusu, insanda doğuştan var olmayan, sosyal çevreden gelen tepkilerle oluşan bir duygudur. Çocuklarda ahlaki gelişim, kişilik gelişiminin önemli öğelerinden biridir ve çocuğun toplumsallaşma süreci içinde, neyin iyi neyin kötü olduğu konusunda bilinç geliştirmesi, toplum tarafından beğenilen, kabul edilen doğru davranışları yapmasıyla ilgilidir. Çocuklar, ahlaki özelliklerini büyüme ve gelişme süreçlerinde kazanırlar. Çocuklarda ahlaki gelişim, erken yaşlarda etrafındakilerle ilk ilişkileri sonucu başlar ve özellikle üç yaşından itibaren dili kullanmasıyla pekişir. Aile, çocuklarda ahlaki gelişim sürecinde ilk ve en önemli otorite kaynağıdır. Çocuklar, anne babalarının genel tavırlarını, dünya anlayışlarını benimsediği gibi ahlak anlayışlarını da benimserler.

Ahlaki değerler, insanın iyi ve doğru davranışta bulunma yeteneğini geliştirir, aynı zamanda sağlıklı bir kişilik kazanmasını da sağlar. Çocuklarda ahlaki gelişim için şunlar göz önünde bulundurulabilir.

• Anne babalar, çocuklarına tutum, davranış ve değerleriyle örnek olmalıdır. Yetişkinler, çocuklarda görmek istedikleri davranışları öncelikle kendi yaşantılarında sergilemelidirler. Çünkü çocuklar pek çok davranışı model alma yoluyla edinirler. Yetişkinler tarafından verilen sözlü ahlâkî mesajların çocuklar üzerinde etkili olabilmesi için önce kendileri tarafından uygulanması gerekir. Bilinen bir gerçektir ki hâl ile eğitim, söz ile eğitimden daha etkili ve kalıcıdır.
• Çocukların kendini rahatça ifade edebilecekleri demokratik bir aile ortamı hazırlanmalıdır.
• Çocuklarda ahlaki gelişim için sevgi ve güven ortamında büyütülmek önemlidir. Sevgiyi esirgeme, onunla konuşmama, ona aldırmamak, onu sevmediğini söylemek gibi çocuktan duygusal olarak sevgi esirgenmemelidir.
• Her çocuk kendine özgüdür. Bu sebeple çocuklar kardeşleriyle ya da başka çocuklarla kıyaslanmamalıdır.
• Çocukların yetişkinler gibi düşünemedikleri unutulmamalıdır.
• Çocuğun yaptığı yanlış davranış karşısında “Bu davranışın neden yanlış olduğu” konusunda açıklama yapılmalıdır. Çünkü onlar neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmemektedirler. Yetişkinler model olarak, anlatarak, duyguları paylaşarak doğruyu ve yanlışı öğretebilirler.
• Kesinlikle çocuklara fiziksel şiddet, ceza uygulanmamalıdır. Çocuk fiziksel ceza ile karşılaştığında yaptığı suçun cezasını ödemiş demektir. Bu yüzden hatasını düzeltmek için düşünmesine gerek kalmamıştır. Çocuğun yaptığı suçun karşılığı ceza çekmesi değil, kendisini zarar verdiği kişinin yerine koyarak onun için üzülmesi, onun gibi hissetmesi ve yaptığından pişmanlık duymasıdır.
• Çocuklarla iletişimde empati kurulmalıdır. Bu şekilde onların karşısındaki bireyle empati kurabilen bireyler olmasına yardımcı olunabilir.
• Çocuklara, hastane, huzurevleri, çocuk esirgeme kurumları vb. gibi alanlarda topluma hizmet imkânları sunarak, sevgi, merhamet, empati, şefkat, yardımseverlik vb. bazı değerleri içselleştirmelerine yardımcı olunabilir.
• Çocuklarda ahlaki gelişim için, kitle iletişim araçlarının, iyi yönde, geliştirici ve kuvvetlendirici, kötü düşünce ve davranışları kontrol altına alıcı nitelikte olması önem taşımaktadır. Bu sebeple sigara, içki ve madde kullanımlarının yer aldığı, cinselliği çağrıştıran, şiddetin ağırlıkta olduğu film ve programlar yerine sevgi, şefkat, merhamet, adalet, doğruluk, yardımseverlik gibi konuları içeren programlara ağırlık verilebilir.