Aslında tek bir renk vardı. O da "beyazdı".
Tüm ruhunu saydam bir bulutla kaplayan,
ve serin bir yaz akşamında sırtına hafifçe aldığın,
inceden, ipekten bir şaldı.
Gökyüzünü daha derin bir maviyle görebildiğin
ve dürbünsüz bir netlikle yıldızları içine çekebildiğin,
yalansız bir "günaydın" içinde uyanabildiğin,
yatağının en rahat kenarıydı.

Aslında tek bir renk vardı. O da "beyazdı".
Fırçana aldığın her darbeyi suskunluğuyla tuvale aktarırken,
tüm aldanmışlıklarını temize çekip
suya karıştırırdı.
Griye kaçan her tonunu pamuklarla sarar,
tüm siyahlara inat,
usulca içinde yıkanırdı.
Ve sonra zıtlıklarıyla barışır,
yalanlarını midye kabuklarından bir bir çıkarırdı.
Yalnızlığıyla en çok karıştığı anda,
tüm masum ve çocuksu oyunlarıyla,
yetişkinliğinin yakasına yapışırdı.


Aslında tek bir renk vardı. O da "beyazdı"...