Çocuklar dünyaya geldikleri andan başlayarak kendilerini hayret verici bir sürecin içinde bulurlar. Bu sürecin adı büyümedir. Çocuğun annenin gülümsemesine karşılık verdiğini, konuştuğunu, yürüdüğünü, kendi başına yemek yediğini, tuvalete gittiğini izlemek büyüme sürecini somut şekilde görmemizi sağlar. Çocuk bazı konularda hala anneye (veya bakım veren kişiye) bağımlı olsa da bazı konularda artık daha bağımsızdır. Zaman ilerledikçe artık daha az konuda anneye bağımlı olacak; daha fazla konuda bağımsız hareket edebilecektir.
Okula başlama da çocuğun büyüme sürecinin bir adımıdır. Çocuk artık annenin kollarıyla oluşturduğu sığınaktan yavaş yavaş ayrılacak ve ev dışındaki dünyayı kendi başına keşfedecektir. Eğer çocuk yeni şeylerle karşılaşmaktan zevk almaya başladıysa, bu sığınaktan çıkmak da onun için keyif verici olacaktır. Annenin onun için oluşturduğu sığınak geçmişte ona ne kadar güven verdiyse, dış dünya ile karşılaşmakta çocuk o derece cesur olacak ve bu deneyimlerden zevk alacaktır.
Bu süreci yaşıyorsanız ve çocuğunuzun dış dünyayı keşfe çıktığını orada yeni şeylerle karşılaştığını görmek sizde endişe uyandırıyorsa belirtmekte fayda var ki birçok anne ile benzer bir deneyim yaşıyorsunuz. Çocuğu ilkokula başlayan birçok anne iki duyguyu bir arada yaşarlar. Bir taraftan çocuğunuzun büyümesini, dış dünyaya uyum sağlamasını hevesle beklerken diğer taraftan onun sizden ayrılıyor olduğunu görmek size zor geliyor olabilir. Eğer çocuğunuzun sizden ayrılmasına izin vermekte zorlanıyorsanız bu çocuğunuzun işini zorlaştıracak bir durumdur. Çünkü annenin endişesini gören çocuklar güvenli sığınaklarından çıkmakta ve dış dünyaya uyum sağlamakta yani okula gidiyor olmaktan keyif almakta zorlanırlar. Okulda keyifli vakit geçirmiş bile olsalar kendilerini biran önce eve atıp anneyi rahatlatabilmeyi kendilerine görev edinmişlerdir. Diyebilirim ki, çocuklara anneyi rahatlatma, onunu endişelerini dindirme görevini vermek dış dünyayı henüz keşfe çıkmış çocukların cesaretini kıracak ve onların üzerine taşıyabileceklerinden fazla bir yük koymak anlamına gelecektir.
Eğer çocuğunuz okula başladıysa, ama okula gitmekte isteksiz veya okula uyum sağlamakta yetersiz olduğunu gözlemliyorsanız, bu durumda sizin yaşadığınız endişenin payı olabilir. Bu durumun farkına varmak ise başlı başına büyük bir adımdır. Önemli olan sizin gösterdiğiniz duygu ve davranışların çocuğunuz üzerinde nasıl bir etki yapıyor olduğunu görmenizdir. Bu sayede neyin yolunda gitmediğini fark etmeniz kolaylaşır.
Çocuğunuzun dış dünyayı keşfetmesini kolaylaştırmak istiyorsanız, o okula giderken veya okuldan geldiğinde endişelerinizi ona yansıtmamak faydalı olacaktır. Böylece çocuğunuz sizin endişelerinizi dindirme görevini üzerine almamış olur. Onu okula göndermekten ve sonra da ona kavuşmaktan aldığınız keyfi görmek çocuğunuzun okula yani dış dünyaya uyum sağlamasını sağlamanın en iyi yollarından biridir.
Uzm. Klinik Psikolog
Işın Şanlı