Korkmayan insan var mıdır? Muhtemelen yoktur. Ama korkular karşısında yaptığımız seçimler farklıdır.

Korka korka yaşamın içine bodoslama dalacaklarımız bir uçta, korkularıyla karşılaşmamak için omurgasını yitirecekler diğer uçta.

Hangi acı daha büyüktür?

Korkularımız gerçekleşmesin diye kendimizi geri tutmanın, oyalamanın, hatta kendimize ve başkalarına yalan söylemenin acısı.

Bu, korkularımızın gerçek olmasından bile daha kötü olabilir.

Bunu anlamak deneyiminizi bilinçle şekillendirmenize yardım eder.

Fakat anlamak sadece bir başlangıç. Deneyime dönüşmedikçe korkular nasıl işliyor bilmenin pek bir anlamı yok.
Neden Yıkıcı Korkular Olmak Zorunda?

Korkular var çünkü atalarımızın hayatında bir fonksiyonları vardı.

Korkular beden-zihnimize aittir ve beden-zihnimizin bütünlüğünü ve varlığını korumamızı sağlar. Örneğin ateşin içine elinizi sokmaya korkabilirsiniz, bu sayede eliniz yanarak zarar görmemiş olur. Ya da geçmiş kuşakta bebek ölümü olan bir ailede yeni doğan bebeği korumaya yönelik özen ve dikkat artar. Bunlar yararlıdır.

Amacına artık hizmet etmeyen korku bizi hayatımızı bütünüyle yaşamaktan alıkoyar, hatta bizi yıkıma yönlendirebilir. Örneğin iflas görmüş bir babanın korkusu o kadar güçlü olabilir ki iş kurmak isteyen oğlu bu korkuyu içselleştirir ve harekete geçemez. Yıkıcılık, deneyimin korku nedeniyle durmasından kaynaklanır.

Oysa hayatımıza en çok yapıcı katkıyı yıkıcı deneyimlere yapıcı tavırlarla yaklaştığımızda sağlarız. Örneğin sınrları ihlal edilerek tacize uğrayan bir kadının, insanları potansiyel tacizci olarak görerek benzer davranışlarla karşılaşma korkusu ile kendini korumak adına içine kapanması, kimseyle yakınlık kurmaması yıkıcı deneyime yıkıcı bir yaklaşım olur.

Taciz gibi yıkıcı bir deneyime verilebilecek en yapıcı yaklaşım kendi titreşimimizi yükseltmek olur. Böylece etrafımızdaki insanların bu tür tacize eğilimli düşük titreşimli parçaları karşılık bulamayan dişliler gibi bizim gerçekliğimizde varolamazlar.

Korkular ve Ruhsal Plan, Çiftler

Kendimizi gerçekleştirme duygusu ruhsal planımızla uygun bir hayat yaşayıp yaşamadığımızla ilgilidir. Bu hayatın özellikleri; içerdiği duygular, zorluklar herbirimiz için farklı olacaktır. Bir deneyim yapıcı görünse bile korku odaklı ise yaşama hizmet etmez. Örneğin, sonuçlarından korkarak kendimizi durduruyorsak, dengede olmak bile bizi akışta olmaktan alıkoyabilir.

Bazen de tersi geçerlidir. Çiftler arasında gerçek duyguların ifadesini zorlaştıran kontrolsüz öfke, alınıp küsme, ayrılık tehdidi gibi her türlü tutumun bu birliktelik için yıkıcı etkileri olmasına rağmen öğretici, iyi bir deneyim olması mümkündür.

Örneğin İmago Terapinin kurucusu Harville Hendrix eşlerinden birinden ayrılma nedenini, eşinin babası vefat ettikten sonra yaşadığı yası anlayamamış olması ile bağlantılandırır. Bunu seneler sonra kendi terapisinde, o daha çocukken vefat eden anne ve babasının ani ölümüyle ilgili yasını ilk kez hissedebildikten sonra anlamış. Sadece anlamakla kalmamış, insanlığa ve birçok kişiye ve çifte hizmet eden bir çift terapisi anlayışı geliştirerek yapıcı bir etki yaratmıştır.

Gerçekten de Hendrix gibi yas duygusundan korkan, bu duyguyla karşılaşmamak için kendilerinden kaçan insanlar çevrelerinde doğal yaslarını yaşayan kişilere karşı anlayışsız, alıngan, hatta yargılayıcı olabilirler.

Kuşak Geçişli Korkular

Aile sistemindeki bireyler arasında korku nasıl geçiyor inceleyelim.

Mark Wolynn atalarımızın travmalarının DNA’larımızda kayıtlı olduğunu hem fare deneylerinden öğrendiklerimizle hem de birçok gerçek aile öyküsü ile anlatıyor.

En etkili korkularımız başkalarının yargıları ile ilgilidir. Bu yargılarla ilgili korkular; sevilmek ve onaylanmak, dışlanmadan kaçınmak için gerçek duygu ve düşüncelerimizi saklamamıza neden olur. Hatta bazı ailelerde bireylerin ebeveynlerinin korkuları nedeniyle kendilerine uymayan meslekler edinerek mutsuz oldukları bile olur. Oysa böyle yapmak ne sevgi ne onay sağlar, çünkü olmadığımız birşeymiş gibi davrandığımızda gerçekten kim olduğumuz görülemez ve görülmeyen şey kimse tarafından sevilemez.

Korkular İle Nasıl Yaşamalı

Bilim insanı, bağımsız araştırmacı ‘Ruhun Fiziği’ ve daha birçok kitabın yazarı Fabio Marchesi ‘mutlulukla beslenen biyolojik makineler’ olduğumuzu söyler. Kuantum fiziğin mutlu olmak için doğduğumuzu gösterdiğini, mutlu olduğumuzda daha nazik, daha dürüst, daha anlayışlı, daha barışçıl ve daha yaratıcı olduğumuzu anlatıyor.

Herbirimiz korkularımızı dönüştürmemizi sağlayacak donanıma sahibiz. Doğanız olan neşe ve sevinç ile yaşamak için yapabileceğiniz birçok şey var. İşte birkaçı:

Zihin-beden alanının kendinizle uğraşma sesini kısıp şükretmenin ve etrafınızdaki kişilerin değerini bilmenin sesini yükseltmek
Farklı olmanın ayrılık demek olmadığını anlamak
Hepimizin bütünle bağlantıda olduğumuzu bilmek
Titreşiminizi yükseltmek
Usta MU diyor ki ‘Cesaretle yaşamayan esaretle ölür.’

Mohandas Gandi ‘nin ‘Korku işe yarayabilir ama korkaklık hiçbir işe yaramaz.’ cümlesi korktuğumuz ne olursa olsun korkuya rağmen cesaretle yaşamın içine dalıp risk alma seçimini destekliyor.

Gerçek özgürlük, neşe, sevinç ve mutluluğumuzun dış koşullardan bağımsız bir şekilde koşulsuz olmasıdır.