Kendisi gençti fakat ruhunda kim bilir kaç kuşak dans ediyordu ve her birinin acıları ve mutlulukları korkuları ve öfkeleri oradan oraya savruluyordu, yaşadığıyla içinden yaşanılanları korumak için köşesine saklanmış iki büklüm ağlıyordu. Kırmızı başlıklı kız misali babaannesi anneannesi annesi geçmiş kadınları tarafından yutulmuş gibiydi, kız çocuğuydu odanın bir köşesinde annesinin geleceği saati bekliyordu, saati çözemiyor yelkovanın ilerlemesi ilerlerken çıkardığı ritmik ses sakinleştiriyor umut veriyordu, zamanı anladığında büyüceğini böyle geçen günlerde anlamıştı.

Terapiye bu yüklerle gelmiş her şeyi kendinden biliyordu, çok acı çekiyordu, geliş gidişleri o yaşta terapiye sıkıca tutunması beni şaşırtıyordu. annesi durumu çok hızlı çözüp onun terapisinden hızla uzaklaşmış kızının gelmemesi için elinden geleni yapıyordu, kızında kalmazsa yük kendine dönecekti ve bu yükü almak istemiyordu dördüncü yılın sonu oldu anne daha bir uzaklarda kayboldu, bana dokunmayın yeteri artık açık açık söylüyordu, o kendinden başka bir yer bulamadığından ağır aksak iyileşmeye uğraşıyordu, annesine ihanet etmeden iyileşmek istiyor istedikçe gerçeğe bakamıyor bakarsa yalnızlığında kaybolmaktan korkuyordu, gelişleri beni şaşırtıyordu düzenli çoğunlukla aksatmadan, seanslarda elinden geldiği kadar uğraşıyor, tutunacak dal bulmuş bırakmıyordu, bense kendi gelişimim kadar sağlam bir dal oluyor ve yoluma devam ediyordum, kendi gerçeğimi bulmaya çalışıyordum, bazen kayboluyor bazen yepyeni su yüzüne çıkıyordum,

Ne iyi gelmişti bunca yıl neden bana inanmıştı ve vazgeçmemişti, terk etmemiştim, içten yanım vardı, acemiliklerim vardı bu belki samimiyet ve güven yaratıyor bir yandan da tamamen iyileşmekten koruyordu, annesini korumak zorundaydık, yoksa nasıl yaşardı? Kendini bulma sürecinin heyecanı kendi yolunda devam etmesini sağladı yavaştı gençti belki çok uzun zamanı vardı bir de annesi. Annesine borcunu aynı mesleği seçerek ödedi, tıp okumaya karar verdi, psikiyatri düşünmesi benle ilgiliydi, rehberleri önemliydi, bazen eşit bazen saldırgan tavırları bazen sevgiye aç halleriyle bir çocuk kadar masumdu, sabırlı ve hoşgörülüydü, kendi terapist yolculuğumda yenilendiğim noktaları hiç yadırgamadı hızla aldı ve değişimi için motivasyonu çabası iki katına çıktı, benle daha az ilgilenmeye başladı, en sevdiği ve kafasını en çok karıştıran çalışma sen başkasın ben başkayım ayrışma, çalıştıkça çok umutlanıyor, ayrı olma deneyiminin hazzını yaşıyor böyle yaşamak çok güzelmiş diyor fakat bir yandan umutlandıkça kötüleşiyordu, annesi ne olacaktı? Annesiz olur muydu? Çocuklar annesine ihanet etmezdi, anneyi anlamamak günahkar olmak demekti, babası aralarda seansın konusu oluyordu, erkelerden konuşmak heyecan veriyor utangaç çocuk gibi oluyordu, erkekler gitmek demekti yükleriyle bırakmak istemediği annesi, manik depresif ablası, sağı solu belli olmayan babası vardı, iyileşip onlara bakacaktı, mümkün müydü değildi? Seanlarda onları iyileştiremeyeceğini duymak onu çok rahatlatıyor, fakat etkisi kısa sürüyordu, bazen ben düşman oluyordum onu anne babasından alan masallardaki cadı kadın, bazen de kül kedisindeki peri, ben hayatında olayım istiyordu, ailesiyle bir başına baş edecek gücü yoktu, kendini tamamlarken ve dış dünyada hayat kurarken onlar yoktu ben arada bir yerde durmalı ona gerçeği ve kendini göstererek büyütmeliydim, kısmi annelik işlevi?

Süreci ve büyümeyi kendi belirliyor ben onun izin verdiği kadarına dokunuyordum, çok seansa getirmese de dış dünyada terapiyi çalıştığını anlıyordum, daha büyümemiş bir fidan gibiydi ailesinden ailesinin travmalarını bırakmaya henüz hazır değildi, zamana ihtiyacı vardı, zamanı boldu, daha çok gençti.

Bir mücadelesi daha sonuç verdi annesi terapiye gelmeye karar verdi, anne bir çocuk gibi heyecanlıydı, kaygılıydı, kendim için diyordu(bu iyiye işaretti), çok yükü vardı çok zamanı geçmişti, yine de kızıyla bir şeyler fark etmiş, inkar etmiş bana kızmıştı zaman zaman yine de benim varlığım yükünü hafifletiyordu, kızının ısrarlı değişim çabası ve anne olarak ona gösterdikleri ve katıldığı bir grup çalışması, bizim terapimizi, kızının söylediklerini doğruluyordu, görmek bilmek ve tutarlılık onu hızlandırmış, kendisi için büyük bir adım atmasına neden olmuştu.