BENİ PSİKİYATRİ DEĞİL BU HALK YENDİ (BİR VEDA YAZISI)
12.06.2018

Hemen peşinen söylemek isterim: Psikiyatri kazandı. Ben kaybettim. Her zaman haklı olan kazanmaz. Ben de haklıyken, hem de çok haklıyken kaybedenlerdenim.

Senelerdir psikoloji tarihini yeniden yazacak şeylerden bahsediyorum. Onu da geçtim, büyük bir yalandan, korkunç bir sömürüden bahsediyorum.

Bunu ilkokul 5 seviyesinde eğitimi olan herkes rahatlıkla anlayabilir. Çünkü anlattıklarım hem yaşadıklarımızla sabit şeyler hem de en basit akıl yürütmeyle dahi doğruluğu anlaşılabilecek şeyler.

Ancak buna rağmen hak ettiği ilgiyi görmüyor. Bu ilgiden kastım kendime olan ilgi değil. Bana muazzam bir ilgi var. Bana yöneltilen ilginin yüzde biri başkasına olsaydı çok afedersiniz ama poposu tavana, burnu ise Kaf dağının en zirve yerine vururdu.

Yani mücadelesini verdiğim hakikatler yeterince paylaşılmıyor. Herkes bencilce benden nasiplenme peşinde. Ben okudum başkası okumasa da olur, ben öğrendim, başkası öğrenmese de olur, ben fayda gördüm başkası fayda görmese de olur zihniyetine sahip çoğu insan.

Beni esas deli eden şey ise şu: Bu aymazlığa, bu sorumsuzluğa, en ufacık iyiliğe bile mani olma tutumumuza ve maun suresindeki hitaba muhatap hale gelmemize rağmen hala dini, imanı kimseye bırakmıyoruz ya, işte beni esas bu deli ediyor. Hep diyorum: Biz insan bile değiliz. Müslümanlık bizim neyimize. O yüzden dini kimliğini öne çıkaran kişilerden artık kaçasım geliyor. Bunun da vebali sebep olanlara yeter.

Ve ben ne hazindir ki bu insanlar için çırpınıyorum. Boş yere düşman kazanıyor, boş yere en güzel günlerimi heba ediyorum. İstesem çok para da kazanabilirim. Ayağıma gelen bir fırsatı bile bile geri tepiyorum. Niye? Söylediklerime olan inanç kaybolmasın, bu adam da para, çıkar peşindeymiş, bak biraz tanınınca nasıl da rengi belli oldu denmesin diye. Üç kuruş fazla kazanmak için temsiline soyunduğum hakikatler ucuzlamasın diye. Şimdi bana sen Allah rızası için yap, yoksa Allah için yapmıyor muydun vs diye akıl verecekler çıkacaktır. Onu da çok iyi biliyorum. Ufacık iyiliklere bile senelerdir mani olanlardan üstüne bir de akıl almak da var bu yolda. Yani bu yol en sağlam adamı deli edecek bir yok. Hele hele bu ülkede.

Psikiyatri benim karşıma çıkamaz. Çıktı daha önce, perişan oldu çünkü. Bu yüzden görmezden gelmeyi deniyor. Çünkü o bu halkı, bu halkın aymazlığını, unutkanlığını iyi tanıyor. O bu halka güveniyor. Niye İzzet Güllü'ye itiraz edip onu daha çok popüler yapsınlar ki? Niye daha çok insanın ilgisini ve dikkatini çeksinler ki?

Bu halkın ikinci bir sakat eğilimi de var. Bir hakikat istediği kadar önemli olsun, çok tekrar ediliyorsa hemen ondan işkillenir, ona olan inancı hızla azalır. Bu halk tekrarı sevmez. Tekrar varsa onu hemen basit olarak görmeye, altında bit yeniği aramaya başlar. Tekrarı basite almanın, yüksek fiyatı ise kalitenin ölçüsü sayar bu halk.Seansı 500 liraya masal sat, bedava ikram edilen trilyonluk bir hakikat kadar değeri olmaz gözünde.

Ben bu ve bu yazıda uzun uzun anlatmak istemediğim ancak bunlara benzeyen diğer sebeplerle bu tür paylaşımlarıma burada son veriyorum. Seneye müthiş bir projemle daha farklı mecralarda olacağım. Esasında çok iyi bildiğim halde bende ilginç bir şekilde bir kez daha hayal kırıklığı yaşatan bu ülke halkına bu kadarı yeterli. Bu ülke için benden bu kadar.

Bu arada beni üzen tek şey gerçekten kadir kıymet bilen çok az sayıda insan var ve onların da arada kaynayacak, aynı sonuca muhatap olacak olması. Onlar benim için çok değerli. Onların her zaman emrindeyim. O kişileri çok iyi tanıyorum ve onlara gerek mesaj kutularım gerekse özel telefonum sonuna dek açık. Onlar bana her zaman ulaşabilir.

Velhasıl o kadar muaazzam argümanlarım vardı ki. Bu yüzden beni psikiyatri yenemedi. Asla yenemeyecekti de. Beni bu halkın kulakları sağır eden korkunç sağırlığı ve suskunluğu yendi. Öyleyse bana düşen körler çarşısında ana satmaya, sağırlar pazarında gazel atmaya son vermektir. Marifet ilgiye tabidir. Bir toplum bir hakikati haketmiyorsa onu kusar. Bu durumda yapılması gereken o toplum kendini değiştirene kadar o hakikatleri o topluma sunmaktan, böylece onları ucuzlatmaktan vazgeçmektir.

Daha önce 17000 abonem varken twitırımı, 5000 arkadaş, 1000'den fazla takipçim varken facebook hesabımı kapatmıştım. Benim hiç bir zaman sayı, adet, şöhret derdim olmadı. Kaç kere sıfırdan başladım. Bu sefer bu sayfamı kapatmayacağım. Sadece ben de bu saatten sonra biraz keyfime bakacağım.

Bu saatten sonra bana düşen sadece sabretmek! Ve hepimiz gibi sadece uzaktan izlemek! Ancak ben bunu yaparken herkes gibi rahat ve huzurlu olmayacağım. Yine içimde acaba sorumluluğumu yerine getirirken bir eksiğim oldu mu diye hep tasalanacak, hep bunun iç muhasebesini yapacağım. Fazla sözünü maksadını anlatamayan söylermiş. Fazla söze gerek yok.

Kısacası,

Hoşçakalın.

İzzet güllü
Psikolog