Bir çocuğun yaşamında karşılaşabileceği en zor deneyimlerden biri belki de anne babasının boşanmasıdır. Bu sürecin en az zararla nasıl atlatılacağı ve uyum sürecinin nasıl olacağı konusunda ebeveynlerin psikolojik destek alması gerekmektedir.

Boşanma süreci tüm aile üyelerini olumsuz etkilemekte olup çocuk açısından boşanma, anne babanın kaybedilmesi olarak algılandığından anne ve babasının ayrılmasını her zaman sağlıklı olarak anlamlandıramamaktadır.

Boşanma kararı alındıktan sonra ebeveynler bu kararı çocuğa söyleyip söylememek konusunda kararsız kalabilmektedirler. Kimi ebeveynler yaşadıkları sıkıntıları çocuğundan saklama eğilimi göstermektedirler. Ancak bu durum çocuğu bir ikilem içinde bırakmaktadır. Çocuğu bu ikilemden kurtarmanın yolu;

1- Ona gerçekleri anlatmak: Çocuğa gerçeği anlatmak yerine” Annen/baban bir yolculuğa çıktı” denildiğinde çocuk daha fazla yara alır.
2- Sorularına doğru yanıtları vermek
3- Aklındaki şüpheleri gidermektir: Belirsizlik karşısında çocuk, yanlış kurgular içerisinde, anne ve babasının ayrılığının sebebi olarak kendini görebilir, artık onu eskisi kadar sevmediklerini ve terk etmek istediklerini düşünebilir. Özellikle okul öncesi dönemde çocukların benmerkezci özellikleri de göz önüne alınmalı ve onun bu “sürece sebep olmak” gibi bir rolü olmadığı vurgulanmalı, evlilik ve boşanma kavramları çocuğun da anlayabileceği şekilde somutlaştırılarak açıklanmalıdır. Anne ve babanın onu çok sevdiği anlatılmalı, kendini değerli hissedeceği ifadeler kullanılmalıdır. Çocuğun hangi ebeveynin yanında yaşamaya devam edeceği anne babasının onu terk etmeyeceği konusunda da netlik kazandırılmalıdır.

Boşanma kararı sonrası ebeveynler, çocuğa karı koca olarak yaşadıkları sorunların, anne ve baba olarak ona olan görevlerinin devam etmesine engel olmayacağının garantisini vermelidir. Ayrılsalar da çocuklarına anne baba olmaya ve onu seveceklerine devam edeceklerini açıklamalıdır.

Sonuç olarak boşanma bir süreç olup ailenin bir parçası olan çocuk da bu süreçte yer almaktadır. Burada dikkat edilmesi gereken en önemli şey, gerçekleri saklamak veya saptırmak yerine, ona saygı duyarak gerekli adımları planlamaktır.


Kaynak: Klinik Psikolojide Bebek, Çocuk ve Ergen Vakalarda İlk Görüşmeler; Füsun Aygölü, Melis Seray Özden; Nobel Akademik Yayıncılık