İnsanlar günlük yaşamlarında sigaraya, alkole, ilaçlara ve hatta yiyeceklere bile tutkunluk
duyabilirler. Türkiye’ye baktığımızda tutkunlukların en başında sigara, çay ve kahve tiryakiliği yer
almaktadır. Farklı tutkunluklar ele alındığında aralarında en çok incelenen ve üstünde durulan konu
alkolizm adı verilen alkol tutkusu olmuştur.
Alkol tüketiminin ve alkolle keyiflenmenin insanlık tarihi kadar eski olduğunu biliyoruz.
Alkolizm, genellikle genetik yatkınlıkla birlikte çok sık ve yüksek dozda alkol tüketimi ile gelişen,
psikolojik ve sosyal etkenler ile devam eden ve bağımlılık ile ilerleyen bir beyin hastalığıdır. Kişinin
yaşamını son derece olumsuz etkileyen ve ölümcül hastalıklarla bile sonuçlanabilen bir bağımlılık
çeşididir. Alkolizmin en büyük belirtisi kişinin sürekli ve fazla miktarda alkol almadan duramayacak bir
düzeye gelmesidir.
Alkolik olarak tanımlayabileceğimiz kişi ve ya kişiler, manevi güç kazanabilmek için içten gelen bir
dürtü ile beraber, içkiye başvurur ve içkiyi bırakabilmek için iradelerini kullanamazlar.
Kronik alkolikler ise; ailesine ve çevresine de, kendi sağlığına da zararı dokunan, iradesini
kullanamayan ve uzunca bir süre bu alışkanlıktan kurtulma isteği duymayan kişilerdir.
İnsanlar genellikle ruhsal veya bedensel bir sorunu giderebilmek için alkole sığınırlar. Bu
süreçte kişilerin bir vasıtayla alkolün yatıştırı etkisini deneyimlediklerini düşünürsek, öncelikle
psikiyatrist ya da psikologa gitmeyi düşünmek yerine, alkolün yatıştırıcı etkisine kendilerini bırakması
daha kolay bir yol gibi gelecektir. Kişi, yaşadığı depresyon, uyku bozukluğu, stres ya da kaygı gibi
sorunlarla baş edemedikçe rahatlamak için alkol tüketmeye devam ederken önceleri alışkanlık başlar
ve sonra da bağımlılık gelişir. Artık bu süreçten sonra kişi, yalnızca maruz kaldığı stres faktörlerini
ortadan kaldırmak için değil, dizi izlerken, çalışırken hatta yemek yerken bile alkol alma zorunluluğu
hissedecek düzeye gelir. Örneğin; en çok rastlanan bağımlılık öykülerinden biri kaygıyı hafifletmek için
alkol almayı deneyimleyen kişiler arasında görülür. Kişi, kaygıyla ya da stresle baş etmek için alkol ile
yatışmayı tercih ettiğinde aslında fark etmeden alkolün tuzağına düşer. Önceleri bir vesileyle ya da
bir sorun ile baş edebileceğini düşünerek alkol alımına başlayan kişi, zaman içerisinde her
aktivitesinde alkol alma ihtiyacı hisseden bir bağımlıya dönüşür. Bu kişiler, maddi ve manevi pek çok
kayıplar yaşar, işlerini, eşlerini, ailelerini bile bu süreçte kaybedebilirler. Tüm bunlar olurken, alkolik
olduklarını kesinlikle kabul etmezler, hatta alkolik olduklarının farkına varmaları neredeyse yıllar alır.
Örneğin, sabahları alkol alan bir kişi çevresi tarafından alkolik olarak nitelendirilir. Bu alkolizm için
yeterli bir kriter değildir, bunun için kişinin alkol almadan duramayacak bir düzeye ulaşması gerekir.
Kişi alkol almadan, ilişkilerini devam ettiremez, çalışamaz, mutsuz hisseder ve yaptığı hiçbir
şeyden zevk alamayacak duruma gelir. Kişi bağımlılık aşamasına geldiğinde alkol tüketirken keyif
almak için değil, yalnızca tüketmek için tüketir. Sonuç olarak kişi, ilk etapta sosyal içici konumundadır,
genetiğinde bir yatkınlığı bulunuyorsa, beynin bağımlılığa neden olan reseptörleri harekete geçtiyse
ve bununla birlikte stres söz konusuysa alışkanlık evresine, son evrede ise bağımlılık evresine gelir.
Alkolizme bağlı psikolojik ve biyolojik bozukluklar ilk etapta bireyde başlayarak topluma yansır ve
çevre için çeşitli rahatsızlıklara sebep olur. Bu sebeple alkolizm bireysel olarak düşünülse de aslında
toplumsal bir sorun teşkil etmektedir.