KIRMIZI RUGAN AYAKKABILI, JELİBON TADINDADIR ÇOCUK..

Ayakkabı…Masallarda konudur, saat gece yarısı olmadan kaçmaya çalışan prensesin
ayağından çıkan ayakkabı tüm gün bedenin yükünü çeken ayağın koruyucu meleğidir.
Ayakkabı vitrinde durduğu yerde, küçük bir çocuğun hayalini süsleyen kırmızı renkli,
şekillenmiş rugandır. Küçük bir kız çocuğunun annesi gibi büyük bir kadın olmak için,
ayakkabı dolabından gizlice aşırıp küçücük ayaklarını taşısın diye giydiği, yüksek ökçeli
siyah kadife kumaş üzerine oturtulmuş atlas fiyonktur. Kızılderililer için ise başkalarının
duygularını anlayıp paylaşabilmek için, içine ayaklarımızı soktuğumuz o insanlarının
ayaklarına giydiği nesnedir. Çağdaş yaklaşımda karşımızdaki kişinin duygularını
anlayabilmek için onun ayakkabısını giyerek dolaşma durumudur; yani empatidir.

Kısacası ;
küçük kızımızın annesinin duygularını anlayıp keşfetmek için kullandığı araçtır.
Duygudur empati. Büyüyemeyen içimizdeki çocuğu büyütmek için modeller
almasını sağlayan araçtır.Çocuktur empati, hazzı ve acıyı bir arada yaşatıp insanı
olgunlaştıran. Karşınızdaki kişiyi anlamaya onun duygusunu paylaşmaya çalışın. Dinleyin
önce, sonra ne anladıysanız onu paylaşın. İletişimde duyguları anlamak ve
anlatmanın yolundan geçen rengarenk değişik modellerde ayakkabılar giyin.


Jelibon şekerler… Rengarenk..Kimi zaman lunaparkta çarpışan arabaya binmeden önce
alınan portakallıdır, kimi zaman annenin eteğine yapışmış bir küçük elin işaret ettiği
çilekli tattır. Yaşamın rengarenk tadını anımsatan bu şekerler biz yetişkinleri
çocukluk yıllarımıza götürürken , çocuklarımıza bu yılların jelibon şekerinde saklı
tadını anlatabiliyor muyuz? Kendi yetişkin olma kaygılarımızın içine iyi bir anne miyim,
güçlü bir baba mıyım sorularının içinde kaybolmadan çocuklarımızı dinlemeyi
öğrenebildik mi? Kendi içimizdeki çocukla barış ilan etmeden ,onu olgunlaştırmadan,
onunla yarışa son vermeden, çocuğumuza sevgimizi bir küçük şekere gizlenmiş elma
tadında verebiliyor muyuz? Kendimizin daha kim olduğunun cevabını veremeden bir avuç
dolusu şekerde büyümeye çalışan çocuğumuza kim olacağını mı anlatmaya çalışıyoruz…
Okuduğumuz bu yazı ile bir sonraki alışverişte raflarda jelibon şekerleri ararken
düşlediğiniz kendinizi, çocuğunuza anlatabiliyor musunuz?

Limonlu tatta bırakırken düşüncelerimizi, çocuklarımızın da fikirleri olduğunu
kendi sınırlarımızı anlatırken onlara yaşatıyor muyuz?



Sorarız kendimize nasıl anneyim? Güçlü babamıyım? Sevecen miyim? En
iyisini verebiliyor muyum çocuğuma? Onları çok iyi kontrol edebiliyor muyum? Bu
sorular böyle uzar gider… Sorularla boğuşmaktan yorulursunuz. Bırakın bu soruları.
Çocuğunuzun ayakkabı dolabından aşıracağınız en sevdiği ayakkabısı ile ona tat tat
jelibon şeker almaya çıkın şimdi. Evet… Hemen şimdi

Psikolog Ülkü Alaca Aytiş