Tüm dünyayı sarsan Covid-19 vakalarına karşı önlem almak amacıyla 16 Mart 2020 tarihinden itibaren ‘evlerimizde kal’maya başladık.
Rüyamızda görsek inanmayacağımız şeylerden biri gerçek oldu ve tüm sosyal yaşantımızdan uzaklaşarak kendimizi korumaya çalıştığımız bir sürece girdik.
Bu durum; başta çocuklar ve gençler olmak üzere, toplumun her kesimine farklı duygularla yansıdı.

............
Özellikle gençlerin
kafaları karışık, hatta korku ve endişe içindeler.
Zaman zaman ‘2021’i göremeyeceğiz!’ noktalarına varan yazışmalar oluyor öğrenci gruplarında.
70-80 kuşağının aksine, gözlerini teknolojiye açan bu ‘dijital yerliler’ için, teknoloji devi olarak gördükleri ülkelerin de bu dalgada büyük kayıplar vermeleri, çok endişe verici bir durum.
Yine çoğu öğrenci için ‘eğitim-öğretim’ ortamından ziyade ‘sosyalleşme’ ortamı olan okulların da tatil edilmesi; başlangıçta öğrencilerin sevindikleri bir durumken zamanla hem endişe verici hem de yalnızlık hislerini artıran bir durum haline geldi.
................
Normal şartlarda ‘odasından çıkmayan’ ve ‘ele karışmayan’ çocuklarımızın bu yönü; evlerimizde kalmamız gereken şu günlerde avantaja dönüştürülebilir.
Yeter ki, ‘odasından çıkmayan’ çocuğumuzu, odasında kendisine iyi gelecek şeylere yönelmesi için
cesaretlendirebilelim...
...................
Bu nasıl olacak?
Öncelikle çocuğumuzun duygularını fark etmesi ve bu duyguları bizimle paylaşmasıyla...
Sonrasında ise çocuğumuzla ‘ne yapabiliriz’i konuşarak...
..........
Yani anne babalar olarak bizlere çok iş düşüyor.
Doğan Cüceloğlu’nun ifadesiyle, ‘gözlemleyen bilinç’ sahibi anne babalara dönüşebilmemiz...
Yani, sorular sorup gözlemler yapabilen anne babalar olabilmemiz gerekiyor.
Ve tabi soruları önce kendimize sorabilmeliyiz:
‘Aslında ben kimim?’
‘Şu anda ne hissediyorum?’
‘Bu duygum bana nasıl bir mesaj veriyor?’
Sonraki adımda ise,kendimize karşı dürüst ve cesur olarak, içimizde bulduğumuz cevaplarla yüzleşebilmeliyiz.
................

Bütün bunlar, kendi içimizde bir yolculuğa çıkmak anlamına geliyor aslında...
Sonuçta bizleri, ‘kendimizi yeniden var etme’ noktasına kadar taşıyabilecek derin bir iç yolculuktan bahsediyorum...
‘Kendini var etmiş insan yenilmez...
Çünkü artık varsın!’ diyor ya Azra Kohen...
Bu yaşamda var olduğumuzu hissedeceğimiz bir ‘içimizi dinleme’ süreci...
Belki çetrefilli...
Belki yorucu...
Fakat doğru noktaları yakalayabilmemize bağlı olarak, yolculuğun bizi götürdüğü yerlerden yüksek bir enerjiyle dönebilme ihtimalimiz çok yüksek...
.................
Bizim yaşayacağımız iç yolculuklar, aynı zamanda çocuklarımızın kendilerini tanımaları için de sağlam birer bilete dönüşebilir...
Yeter ki o duygusal güce ve iradeye sahip olalım...
İşte o zaman kendimize cesur bir şekilde sorabiliriz:
İçeride durumlar nasıl?