İnsani özellikler kazanıp hayvan parçamızdan uzaklaştıkça yalnızlık biz insanlar için dayanılmaz bir durum haline geldi. Dünyada içgüdü, akıl ve farkındalığa sahip tek canlı olmak bizi yalnız hissettiriyor. Organik ihtiyaçlarımız var ve bu bizim hayvani parçamız, ancak zihnimizin kendinin farkında olma yeteneği gibi yeteneklere sahip kapasitesi, evrenle ilgili olmayan başka bir şeyin parçasıdır. Bu sistem kendi başına yeterince eziyetli değilmiş gibi, hepimiz kalın duvarlar, parlak reklam panoları, yüksek binalar ve klimalı arabaların teslim olduğu bir Dünya'da yaşıyoruz. Bu yapay yerde rüzgarı hissedemiyoruz, toprağa dokunamıyoruz ve yıldızları göremiyoruz. Meyvelerin artık tohumları yok, ağaçlar plastik ve dekoratif, böcekleri evimizde iseler onları öldürürüz! Evrenle kopuklaştıkça, daha da yabancılaştık. Kendimizi yabancılaştıkça, Dünya ile bağlarımız zayıflamaya başladı. Neyse ki mutluluğun bir çaresi vardır ve bu bağı yeniden kurabilir: Aşk.
Eric Fromm'a göre, varoluşsal gereksinimler, bir ilişki içinde olma ihtiyacına yol açar ve bu tür bir ilişki olgunlaşmış bir aşk gerektirir. Olgunlaşmış aşk, dört önemli bileşeni içerir. Bakım vermek bunların başında gelir. Cömertlik başka bir bileşendir. Sevilenin duygularını ve isteklerini merak edip ortaya çıkarmak üçüncü, gelişim yolunda bir engel olmaktan kaçınmak ise sonuncusudur. Bunun dışında Rollo May, sevginin evrenle, başka bir deyişle dasein ile harmanlanma arzumuzu onaylamanın en yapıcı yolu olduğu fikrini destekliyor. Rollo May'e göre dört tür aşk vardır ve bunlar seks, eros, philia ve agapedir. Birini sevmek, tüm bu aşk türlerine farklı oranlarda sahip olmalıdır. Seks, cinsel dürtü içeren kısımdır. Eros, şefkat ve ilgiye dayanır. Philia, kim olduğunu umursamadan birini kabul etmekle ilgilidir. sevilen kişiyi görürken ortaya çıkan huzur duygusu, philia ile ilgilidir. Hem romantik ilişkilerde hem de arkadaşlıklarda philia hakkında konuşabiliriz. Agape, birinin varlığına değer vermek ve onu sevmekle ilgilidir. Tüm o mücevherleri, kıyafetleri, yetenekleri ve diğer barikatları görmeden, sadece birinin varlığından mutlu olmaktır.
Dünya ile aynı frekansta olmak ancak pasiflikten kurtulmakla mümkündür. Hayvanlar üreme yoluyla üretken ve yaratıcı olabilir. Öte yandan insan, çoğalmanın yanı sıra aktif olduğu için sanata, inanca ve sevgiye ilgi duyabilir.
İnsanların aşk, sevgi gibi soyut kavramlar hakkındaki görüşleri halen iç içe geçmiş bulunmakta. İnsanlar aşk hakkında konuşurken, aslında nasıl sevileceğinden bahsediyorlar. Bu nedenle insanlık sevilmenin yollarını arıyor. Sevmenin kolay bir iş olduğunu sanıyoruz, ancak sevilecek bir nesne bulmak zor gelmekte. Dünya görüşümüz tamamen bir şeyler satın almakla ilgili ve bu da bizi aşkın pazarlık yapabileceğimiz bir nesne olduğunu düşündürmekte. Bu yanlış anlama, bir şey vermenin bir kaybetme, bir feragat olduğunu düşünmeye neden oluyor. Ancak, varoluşsal boşluğumuz yalnızca sevgi için bir şeyler vermekle doldurulabilir. Emek harcadığımız şeyleri seviyoruz ve sevdiğimiz şeyler için emek harcıyoruz. Biri çiçekleri ne kadar sevdiğinden bahsediyorsa, çiçekleri sulamalıdır.