‘’Biz’’ olamamak, ilişkilerde çoğu problemin hem sebebi hem de sonucu olan bir konu. İlişkide ortaya çıkan çatışmalar sağlıklı bir çözüm yolu bulunamadığında ‘’biz’’i zedelerken süreç içerisinde ‘’biz’’ olamamaktan kaynaklanan derin problemler ortaya çıkmaya devam eder. Bir ilişki için önce bir ‘’ben’’e ihtiyaç vardır sonrasında hemen yanında beliren bir de ‘’sen’’e. Çoğu zaman bu iki kişi karşı karşıya gelir, bir ilişki kurma yoluna girerler fakat bir kaç adım sonra ‘’ben’’i ve ‘’sen’’i ‘’biz’’e dönüştüremediklerini farkederler. İşte tam da bu noktada neden ‘’biz’’ olamıyoruz noktasına durup biraz daha yakından bakmak gerekir. Biz olabilmiş çiftlerle, olamamış çiftlerin özelliklerine şöyle bir baktığımızda aradaki temel farklar bize genel tabloyu vermiş olur.

‘’Biz’’ Olabilmiş Çiftler..
-Hem kendi ihtiyaçlarını, hem partnerin ihtiyaçlarını hem de ilişkinin ihtiyaçlarını farkedebilmişlerdir. Bu ihtiyaçlar arasında esneyebilir; bazen sen, bazen ben, bazen de biz diyebilirler.
-Kendisinin ve partnerinin duygusunu farkedebilirler. Duyguların farkındalığına sahiptirler.
-Sınırlarının farkındadırlar. Eşinin farklı bir birey olduğunu, farlılıklara sahip olmasının normal olduğunu bilirler. Bu farklılıklar onlar için zenginliktir.
-Ortak paydada buluşmakta zorlanmadıkları gibi zaman zaman da farklı şeyler yapabileceklerini de bilirler. Yani zaman zaman da ayrışabilirler, bu durum onlarda kaygıya neden olmaz.
-‘’Ben’’ i ve ‘’Sen’’i koruyarak ‘’Biz’’ olabilirler. ‘’Biz’’ olmak için ‘’Ben’’in ve ‘’Sen’’in yok olmasına gerek olmadığını kavramışlardır.
-Yaşamın akışı içerisinde değişime ayak uydurabilirler. Sürekli bir değişim ve dönüşüm içerisinde olduklarının farkındadırlar. Bu değişim her iki tarafta da, ilişkide de meydana gelebilir. Değişime direnmek yerine kabul edip ona göre şekil alabilme potansiyelleri gelişmiştir.
-
‘’Biz’’Olamamış Çiftler..
Çok çeşitli şekillerde karşımıza çıksa da temelde bir kaç görünümü vardır;
-İlkinde ‘’Ben’’, ‘’Sen’’i yutmuştur veya tam tersi... Burada çiflerden birinin benliği diğerinin benliğinin içerisinde eriyip yok olmuştur. Bütün kişiselliğini, farklılığını, sınırlarını kaybetmiştir. Bu durumda bir ilişkiden bahsetmek çok zordur çünkü ilişki kurmak için iki kişiye ihtiyaç vardır.
-Bir başka görünümde ise ‘’Ben’’ ve ‘’Sen’’ o kadar fazla iç içe geçmiştir ki orada sadece ‘’Biz’’ vardır, ‘’Ben’’ ve ‘’Sen’’ kalmamıştır. Bu tarz ilişkilerde zaman içerisinde monotonlaşma başlar. Her iki taraf da ayrı, farklı bir insan olma halini unuturlar. Burada da sağlıklı bir ilişkiden bahsedemeyiz.
-Burada ise ‘’ben’’ ve ‘’sen’’ o kadar az temas ederler ki ‘’biz’’ olamazlar. Duygusal, ruhsal ve bedensel temasın az oluşu ‘’biz’’ olmanın önünde engeller oluşturur. Bu tarz ilişkilerde görünürde hiçbir problem yokmuş gibi görünür fakat biraz daha yakından bakıldığında problemin olmayışı temasın neredeyse hiç olmayışından kaynaklanır.

‘’Biz’’ olma yolculuğu, kabul edilmelidir ki kolay bir yolculuk değildir. Zaman zaman sancılı, yer yer zorludur. Fakat bu sancıları ‘’biz’’in doğum sancıları olarak kabul edersek eğer sağlıklı bir ilişkide ‘’ben’’ ve ‘’sen’’ olarak ‘’biz’’i inşa etme yolunda ilk adım atılmış olur. Çift terapilerinin ele aldığı temel konu tam da ‘’biz’’ olamamış ilişki türleridir. Kişilerin bireysel olarak duyguları, düşünceleri, davranışları ve ilişkiye bakış tarzlarının ‘’biz’’ olma yolunda ilişkiye ne gibi getirileri ve götürüleri olduğunu anlamaya ve beraberinde terapiye gelen çiftle birlikte çözüm yolları bulmaya yönelik girişimde bulunur.