Çocuklarımızı akranlarıyla kıyaslarken asıl niyetimiz; onların eksik yönlerini tamamlamaları, başarıya motive olmaları ve bizim zihnimizdeki "ideal çocuk" prototipini karşılayabilmeleri için harekete geçebilmelerini sağlamak. Tabi ki onların geleceğe daha emin adımlarla ilerlemesine katkıda bulunabilmek... Fakat ne yazık ki; tamamen iyi niyetle yapılan bu kıyaslama davranışı, bizim amacımiza hizmet eden bir rol üstlenmemektedir. Hatta amacınızın tersi yönünde işlev görmekte ve çocuklarımızın duygusal ve bilişsel gelişiminde çarpıklıklara sebep olabilmektedir. Üstelik bu kıyaslama esnasında çocuğumuzu övsek de, yersek de bu sonuç değişmemektedir.

📍Çocuğumuza diğer arkadaşlarından cok daha başarılı olduğu yönünde vurgular yaptığımızda cocuğumuz;
🔸️Her zaman başarılı olmalıyım!
🔸️Eğer derslerimde başarılı olamazsam sevilmeyeceğim!
🔸️Ailemi hayal kırıklığına uğratmamak için sürekli ders çalışmalıyım.
🔸️En iyi notu ben alamazsam annemi ve babamı kaybedeceğim.
gibi kaygı ve depresif belirtilere sebep olabilecek düşünce kalıpları geliştirebilmektedir.

📍Çocuğumuza diger arkadaslarindan daha başarısız olduğu yönünde vurgular yaptığımızda ise;
🔸️Asla başaramayacağım!
🔸️Yeteri kadar zeki değilim!
🔸️Derslerim kötü olduğu için sevilmeyi hak etmiyorum!
🔸️Ailem bana değer vermiyor!
gibi işlevsel olmayan düşünceler geliştirebilmekte, özgüveni zedelenmekte ve performans gerektiren durumlarda yoğun kaygı hissedebilmektedir.

📍ÇOCUĞUMUZA NASIL YAKLAŞMALIYIZ???
✔Onların başarılı olduğu özelliklerini mutlaka ödullendirip pekiştirmeliyiz.
✔Başarısının ya da başarısızlığının onun yaşamına katkıları ve zararları ile ilgili sohbetler yapmalıyız.
✔Başarısını arttırabilmek için neler yapabileceğimiz ile ilgili ondan bilgi almalı ve eksiklikleri gidermeye calişmaliyiz.
✔Onu her koşulda sevecegimizi ona hissettirmeliyiz.
✔Kendi hayatına katkı sağlamak icin attigı her adımı takdir ederek motivasyonlarını arttırmalıyız.