Anne olmak demek sonu gelmeyen bir endişe silsilesiyle mücadele etmek demek. Her annenin arzusu mükemmel anne olabilmek ve çocuğunun ayaklarına tabiri caizse dünyaları serebilmek. Ancak mükemmel annelik yoktur.
Yetersiz Hissetmek ve Mükemmelliyetçilik
Hamilelik süreci ve devamında anne olmak deneyimi bir kadının yaşamı boyunca duygusal açıdan oldukça karmaşık hissettiği ve yoğun duygular yaşadığı olgulardır. Annelik, bebeğin anne rahmine düşmesiyle başlar. Hamile olan kadın içinde bir canlının büyümesinin tarifsiz heyecan ve mutluluğunu yaşarken bir yandan da bebeğine iyi bir anne olup olamayacağının kaygısını yaşar. Bazı kadınlar henüz hamileyken çeşitli çocuk gelişim kitapları okur, eşlerine okutur, çokça çocuklarını geliştireceğini düşündüren oyuncaklar alır, kıyafetlerin en iyisini, en sağlıklısını araştırır. Kısacası çocuğuna harika bir dünya inşa etmek için elinden geleni yapar. Ancak bir yerden sonra sevgili anne ne yaparsa yapsın kendisini yeterli görmemeye başlar. Çocuğuna iyi bir anne olamayacağını/ olamadığını düşünür ve kendini yer bitirir. Bazı anneler vardır çocuğu düşünce daha ağlamadan hemen yanına koşar ve panik olur. Annelik içgüdüsü elbette çok başka bir duygu. Ancak hepsinin altında annenin içindeki mükemmeliyetçilik duygusu yatıyor. Mükemmelliyetçilik de beraberinde yetersizlik hissini ve fazla kontrolcülüğü getirebiliyor.
Yeterince İyi Anne Olmak
Ancak gel gelelim mükemmel anne yoktur, yeterince iyi anne vardır. Pediatrist ve psikanalist Winnicott yeterince iyi anne kavramını şöyle tanımlar: “ Yeterince iyi anne çocuğun ihtiyaçlarını karşılamaya istekli, elinden geleni yapan annedir.” Önemli olan çocuğun tüm isteklerini karşılamak değil, çocuğun ihtiyaçlarını karşılamak. Her anne çocuğunu koşulsuz sever. Bu yeterince iyi anne olmanın zaten ilk adımıdır. Devamında ise çocuğunun ihtiyaçlarını görmek, duygularını anlamaya çalışmak ve yansıtmak, kendi çocukluğunun yaralarını şefkatle onarmak, çocuğuyla arasındaki bağı güçlendirmek gibi adımlar geliyor.
Koşulsuz Sevgi
Anne olmak çok sezgisel, çok kıymetli ve kaygı dolu bir yolculuk. Ancak kimse mükemmel değil, hiçbirimiz değiliz. Ve eksikliklerimizle her birimiz çok kıymetli ve biriciğiz. Bizi gerçekten sevenler kusurlarımızla kabul ediyor, biz de sevdiklerimizi öyle. Kendimizi sürekli eleştirmek, yetersiz görmek bizi yalnızca yıpratır. Sevildiğini hisseden, şefkatli ve güvenli bir ortamda büyüyen, ihtiyaçları karşılanan, duyguları fark edilen ve koşulsuz desteklenen çocuklar yetiştiriyorsanız zaten iyi bir annesinizdir.
Yeterince İyi Anne Olmak için
Elinizden geleni yapın ve yaptığınıza inanın. Acımasızca kendinizi eleştirmek yerine iyi yanlarınızı görün ve kendinizi takdir edin. Bu yazıyı okumanız bile yeterince iyi anne olmak için çabaladığınızın bir göstergesidir. Kimi zaman herkes gibi siz de yanlışlar yapabilirsiniz, düşebilirsiniz, kalkabilirsiniz. Bunlar sizin yetersiz olduğunuzu göstermez. Mükemmel anne olmak için kendinizi yıpratmayın, yeterince iyi anne olmak için çocuğunuz ve sizin için yeterlidir.