Özgüven en yalın tanımıyla, bir çocuğun veya ergenin kendisi hakkında hissettiği tüm iyi niyetler ve fikirler bütünlüğüdür. Büyüme sürecinde başardığı hamleler, kendisini ispat etmeye yönelik başarılar, çocuğun özgüveninin artmasını ve istikrar kazanmasını sağlayacaktır. Halbuki, güven ve sevilme duygularını ilk aşılayacak olan anne babası tarafından anlaşılamadığını düşünen çocuklar, özgüvenleri eksik, hayata karşı kaygılı, ve insanlardan uzaklaşmaya eğilimli, içine kapanık bireyler olacaktır. Çocuklarımızın hayata bu kadar olumsuz inançlarla başlamasını istemiyorsak, onlara ailemiz içinde ne kadar önemli bir yere sahip olduklarını ve bizler için ne kadar değerli olduklarını hissettirebilmeliyiz. Çünkü, hiç bir insan dünyaya doğuştan özgüvenli olarak gelmez. Özgüven, bir anlamda bir süreçtir. Bu süreci ne kadar erken olumlu bir şekilde başlatabilir ve sürdürebilirsek; yarının gençleri , yetişkinleri, kimbilir belki de liderleri olacak çocuklarımız hayata karşı kendinden emin , özgüvenli bireyler olabilirler.

Çocuğunuzun özgüvenini zedeleyebilecek unsurlardan bazıları aşağıda belirtilmiştir. Bu davranışlara karşı uyanık olmanız dileğiyle:

* Çocuğun yanlışları veya eksiklikleri hakkında başka bireylerin yanında konuşmak

* Çocuğun kapasitesinin üzerinde beklenti içinde olmak

* Şımarmasın diye takdir etmekten kaçınmak

* Daimi olarak çocuğun hata ve yanlışlarına odaklanmak, eleştirmek

* "Sen yapamazsın, beceremezsin, Sen küçüksün anlamazsın" vb cümlelerin çok sık kullanılması

* Büyüklerin sohbetlerine arada sırada da olsa dahil etmemek

* Becerileri ile alay edilmesi

* Başka çocuklar ile kıyaslanması

* Saygıdan uzak yaklaşımlar.