..
Yine sıkışıp kalmıştım, sabahlardan bir sabah, yani öylesine bir sabah, öylesine bir sabah dedik ama öyle böyle bir sabah değil. sizin bildiklerinizden değil yahu.. Sabah deyince akla gelen ferahlıkla alakası olsa ya. Yok ! Göstermelik bir sabah yazgıma çarçur ettiğim Bu sabah, yine ile nitelenmiş bir sabah. Yine sıkışıp kalmış bir sabah üstelik. Adı sabah yani. Ne sabah ama. Sözüm ona sabah ! Ne abarttım değil mi, altı üstü bir sabah ? O başlattı ama, altı üstü bir sabah olmayarak.
Ben ;
Beynimin doğal işleyişi gereği düşünüyordum. Hep. Mecburdum. Ellerimle, gözlerimle, dillerimle davamı yüklenmiş var hücum savaşırken tanıştım garib benliğimle.
Boğuşurken zıtlıklarla çok geçti. Artık çok geç..
Şu sıkışıp kalma müsveddesi oradan gelir anlayacağınız.
Olur olmaz her şeyi işler mi bir kalem. İşliyor işte. Durmuyor, dinlemiyor.
Allah kahretsin anlıyorum, ipe sapa gelmez algılarım 28 saat açık. Enine boyuna.
Şu sıkışıp kalma müsveddesi esas oradan gelir..
Şimdi ;
“ ..İyi de. “ dedim. Savunmacı, az biraz bilmiş, ucundan kıyısından bulmuş, biraz mahcup, ama en çok davacı, esasında yenik, velhasıl kayıp.
İyi de kardeşim sen bu insancıkların sırtını eşek sırtı bellemişsin. Zannettin beygir gücü var ! (bu gibi lakayt ifadeleri sizlerin de kendi kendinizle kaldığınızda ağzınıza aldığınızı biliyorum, ben de buraya aldım, ne var. )
Bütün önümüze serilen, şu boğum boğum, lanet kördüğüm çarpıklığın bizzat sebebi, insanüstü ‘işleyiş’ diyorum(uz) daha nerelere kadar sürükler biz’i ola ?
Şimdi ;
Kala kala kalmış iki dirhem akıl. Zorlasak o da boşayacak ya bizi, sahip çıkıyoruz işte..

Birileri zamanın bir yerinde, o pislik kuytuda bizden daha evvel çıldırdığı için biz iki dirhem sabahlara talim.
Şimdi ;
Allahtan reva mı bu göz göre göre önümüze serili yağma, değildir muhakkak..
Kuldan ?
Kuldan reva demek..
Şimdi !
Herkes ama herkes , daha öncekinden daha sıkışmış sabahlarla tanış. Çığ gibi bu keşmekeş, durmuyor durduğu yerde. Her gün daha da ağır.
Suçlu aramak bir meziyet değil, bulmak da özel bir beceri gerektirmediğinden okulu
yok bunun.
Her bir haltın var, bunun yok. İşe bak ki sen, biz her bir haltı değil, önce, en önce ve en
iyi bu haltı bilmişiz. Biliyoruz, bildiriyoruz..
Siz ,
‘Ne konudan konuya atlıyor, bu da. ‘ diye düşünme özgürlüğüne sahipsiniz muhakkak.
İzin verirseniz suçlu arıyorum, aslında suçluyu bulmuştum, sıkışıp kalma sabahlardan birinde, o zamanlar suçun adı yoktu. Şimdi o da var. Ya rabbi şükür !
Şimdi ;
Her renge bürün de, renk verme demişti Şeyh Galip, zorlarsak hafızaları..
Şimdi ;
Renkten renge büründük, renk vermediğimiz renk kalmadı. Bir deformasyon mahkumiyeti ki ömürlere zarar. Mahkumuz evet !
Şimdi !
Varlığımızdan bihaber, bismillah demeden dünyaya, gücümüzün üstünde rengimizle alakasız, zorba mahkumiyetler sebebiyle er ya da geç , bu deformasyon kıskacına tutulmaya, kala kala kalan iki dirhem aklımızı üzerimize yemek dökmemek, uyumlu giyinebilmek, dedikodudan dedikodu türetebilmek gibi iki dirhemlik meselelerde ortaya koyabiliyor olmaktan gurur duyma, zafiyetine.
Sonra ..
Bunca alabora saçılmış meydanlara ; sıkışıp kalmış işte sabahlar..
Ebeveyninden, doktoruna, memurundan amirine, sevdamızdan sevgililere.. olagelen deformasyon haktır. Evet hak, başımıza gelen şu meret sıkışık azlıkların hepsi hak !
Şimdi ; Perdelerin arkalarında bambaşka RENKLER ;
perde önünde kukla olmuş biz rengahenk.
Sözüm ona renk,
Sözüm ona sabah,
Sözüm ona perde..
Şimdi ; siz ;
Siz olun, o küçümseyip ötelediğim iki dirhem aklınıza sahip çıkın.. Kala kala o kalmış madem. Sahip çıkın da, dağılmayın, dağıtmayın. Günün birinde hakla batılın ne olduğunu bile bile, hem hakkı hem de batılı bile isteye inkar edecek kadar sıyırmayın. Aman ha !
Bırakın öyle kalsın sabahlar, en az sıkışmışlığıyla. Öyle kalsın..
Ha bir de olur da öbür tarafta, Şeyh Galiple karşılaşma imkânı bulursak o bizim yakamıza yapışmadan ; af dileyelim, olur kabul buyurur. Orda bari kurtaralım haysiyetimiz.
Şimdi ?
Hatırlayabildik mi o öğüdü ?
Kevser KORKMAZ