‘Oğlum çok öfkeli, öfkelendiği zaman nasıl davranacağımı bilmiyorum.’
‘Kızımın arkadaşları ile sorunları var.’
Kızımın hiç arkadaşı yok.’
‘Elif’e evde hiçbir iş yaptıramıyorum, odası hep karmakarışık.’
Küçük oğlum, istediği bir şey olmayınca kendini yerlere atıyor, hele dışarıdayken yapınca çok utanıyorum.’
‘Aslı hiç yemek yemiyor.’
‘Ahmet arkadaşlarının kendisini sevmediğini düşünüyor.’
‘İki kardeş öyle çok kavga ediyorlar ki, sanki evde düşman yetiştiriyorum.’

Bu cümleler eminim pek çok ana ve babaya tanıdık gelmektedir. Çok sevdiğimiz, üzerine titrediğimiz çocuklarımız öyle davranışlar sergilerler ki şaşırıp kalırız, onların bu davranışları karşısında nasıl duracağımızı, davranacağımızı veya ne söyleyeceğimizi bilemeyiz. Etrafımızdaki arkadaşlarımıza, büyüklerimize veya inandığımız insanlara danıştığımızda onların da böyle sorunlarla karşılaştıklarını duyar veya onlardan kendilerince çözüm önerileri alırız.
Ancak şunu unutmamalıyız ki her çocuk farklı özelliklere sahip farklı bir bireydir. Bir bireyi farklı kılan ise onun kalıtımsal özellikleri, çevre şartları ama en önemlisi ana ve babasının tutum ve davranışlarıdır.

Bizler ana ve babalar olarak hiçbir eğitim almadan ve deneyim yaşamadan çocuk sahibi oluyoruz ve üstelik bizden çocuğumuzu en iyi şekilde yetiştirmemiz isteniyor. Peki bu durumda ne yapıyoruz… Pek çok ana, baba çocuk sahibi olmadan önce, çocuklarını yetiştirirken kendi ana ve babaları gibi olmayacaklarını ve çocuklarına onlar gibi davranmayacaklarını söylese de bir müddet sonra bir de bakarlar ki tıpkı onlar gibi davranıyorlar…Çünkü başka modelleri veya seçenekleri yok. Ve onlar da bir müddet sonra kendi ana ve babaları ile yaşadıkları sorunları, çatışmaları kendi çocukları ile yaşamaya başlıyorlar…

Onlarla iletişimde tıkandığımız, bunaldığımız, sinirlendiğimiz hatta zaman zaman şiddete bile başvurduğunuz oluyor. Bu davranışlar çocuğumuzu da tetikliyor ve karşılıklı birbirini hiç dinlemeyen, anlamayan, aranızda aşamayacağız güçlü bir duvarın oluştuğu iletişimsizlik şekline dönüşüyor. Ama siz böyle olmasını istemiyorsunuz ve bu durum sizin çok canınızı yakıyor.

O zaman ne yapalım….

İşte bu aşamada bizler devreye giriyoruz. Anne baba olarak sorunlarınızı dinlemek sizleri bilgilendirmek ve elele vererek daha sağlıklı, mutlu, kendi ayakları üzerinde güvenle durabilen, sorunlarını çözebilme becerisi kazanmış, kendi yeteneklerinin ve yapabileceklerinin farkında olan çocuklar yetiştirmek üzere…

Kişilik gelişiminin 0-6 yaşta oluştuğu düşünülürse, çocuk eğitimi ile ilgili olarak ne kadar erken bilinçlenirsek o kadar başarılı çocuk yetiştirme şansına sahip oluruz. Ama şunu unutmayalım ki çocukluğun her dönemi ve önemle ergenlik çağı kişiliğin oluşması, oturması, kimlik edinilmesi konularında son derece önemli yaşlardır. Lütfen bu yaşlara önem verelim ve daha sonraki yıllarda daha çok üzülmeyelim…….

Bizler daha mutlu çocuklar yetiştirmek üzere bireysel veya grup olarak ailelere yönelik eğitimler düzenliyoruz.Eğer siz de ‘ben de çocuğumla daha iyi iletişim kurup, ona daha yakın olmak ve bunun için elimden geleni yapmak istiyorum ‘diyorsanız bize ulaşın….
Sağlıklı, mutlu, başarılı ve sevgi dolu çocuklar yetiştirmek dileği ile……….