Dualite heryerde...Karanlık aydınlık,kadın erkek,iyi kötü,pozitif negatif büyük küçük,az çok...Herşey zıttıyla var.Dikkatle bakan göz bir resmin oluşabilmesi için aydınlık kadar karanlık öğelere de gereksinimi olduğunu farkeder.Ayın parlak tarafı kadar karanlık yüzü de var.

İnsan zamanlar boyunca insan olabilme yolunda ilerlerken ya o kutupta ya bu kutupta yer aldı,aldırıldı,almak zorunda kaldı,kendini içinde buldu vs.
Ağladı,acı çekti,öfkelendi,hasret çekti,sevdi,nefret etti,kaybetti,ölümü gördü,korktu,yalnız kaldı,mutlu oldu,buruk oldu,hasta oldu,aşık oldu her türlü duyguyu deneyimledi insan olma sürecinde...Bunlar oyunun bir parçasıydı,öğrenme ve tekamül etme oyununun.Bu duyguları dibine kadar denedi tek tek içinde boğuştu insan.Gün geldi uçtu,gün geldi dip yaptı içini ateşler bastı çıkamadı boğuldu gün geldi...Kötü oldu ,aziz oldu adam öldürdü,kesti biçti,pişman oldu ağladı...Bütün bu yaşantılar genlerinde iz bıraktı,beyin analogla öğrenir eşleştirir,bebek insanda atalarının yaşadığı tecrübeler iz bıraktı.İnsanın asırlar boyu yılanla arası kötü oldu,yılanla hiç karşılaşmasa bile sevemedi,atalarından iz kaldı bu duygu çünkü.
Gökkuşağı yedi renk hızlı döngüde tek renk oda beyazdır.Duygular renk renk en esasta en dipte tek renk o da sevgidir.