Gülşah hanım ile bir meslektaşımız vesilesiyle tanıştım. Ankara'da bana başvuran ancak hastam olarak kabul edemeyeceğim danışanları güvenerek yönlendirebileceğim bir meslektaşım ile tanışmak beni çok rahatlatmıştı. Kendisini psikoloji alanında ve her yönüyle insan olarak geliştirmiş ve gelişime açık, İslami değerlere önem veren ve hayatında bunu yaşayan bir psikolog bu zamanda altın değerinde kıymetlidir. Hanımefendilerle çalışmaktadır ve prensiplerine bağlı, etik açıdan güvenilir bir insandır. Günümüz insanının yaşadığı buhranlarda şifaya vesile olması dileğiyle.

Tavsiye etmemek mümkün değil. En başta çok zeki bir insan. Daha önce gittiğim psikologlarla kıyaslayarak bunu rahatlıkla söylüyorum. Psikoloğunuz sizin zekanıza hitap etmiyorsa bunu kitapta okudum dahasını da okudum senin haberin yok heralde diye haykırasınız geliyor. Neyse herkes farklı sebeplerden tercih eder. Benim Gülşah Hanım’ın zekasına ve empati yeteneğine güvenmem en büyük tercih nedenim. Ben onun için çok dua ediyorum. Allah kendisini çocuklarını tüm sevdiklerini bu dünyada ve ahirette taçlandırsın. Allah ona sevdikleriyle sağlık, uzun ömür versin. Her türlü bilişsel ve bilinçaltı terapi yöntemlerinde uzmanlaşmış olmasını açıklamama gerek yok. Ayrıca bilinçaltı hipnoz falan deyince korkuyor olabilirsiniz çünkü ben de korkmuştum. Öyle şıp diye bilinçaltınızı silmek kontrol etmek gibi durumlar yok merak etmeyin. Herşeyi hatırlayacaksınız, herşey sizin kontrolünüzde bir keşif halinde olacak. Ama siz daha güçlü hissedeceksiniz. Sadece Gülşah Hanım için bir siteye hem de tc numaramı yazarak yorum bırakabilirim. Sizi çok seviyorum Gülşah Hanım. Benim gibi çok insanın duasını alıyorsunuz eminim.

Herkese Merhabalar...Gülşah Hanımcım ile içsel sürecimde kendimi uzun süre hazırladıktan sonra tanıştım. Ablamın üniversiteden arkadaşıydı ve 1 yıl boyunca Gülşah Hanıma gitmem için ısrar etti. Sosyal hizmet uzmanı olmama ve çok yakın olduğum bir alan olmasına rağmen kendimi toparlayıp hazır hissetmem uzun zamanımı aldı ve sonunda randevu aldım. Evliliğim ile ilgili sorunlarım vardı. Bir dakika bir dakika tam öyle denemez; kendimle, geçmişimle, ailemle, iş yerimle, koltukla, havayla her şeyle derdim vardı sanırım. Ruhum sızlıyor kalbim ağlıyordu. Geçmişim peşimi bırakmıyordu. Geçmişimin gölgesinde geleceğimi yakalayamıyordum...Ta ki onu ve kadife yumuşaklığını, içtenliğini, profesyonelliğini tanıyana kadar.. Evet anlamıştım, Üstün empati yeteneği, zekice saptamaları ve harika tespitleri, farklı teknikleri ve alternatif yöntemleri ile gittiğim en iyi psikolog idi. Öncesinde madalyon psikiyatri merkezine gitmiştim. Gittikten yarım saat sonra oraya nasıl gelebildiğime inanamamıştım.Gülşah Hanıma geldiğimdeyse ilk kez danışanından çok konuşan bir psikolog görebilmenin şaşkınlığındaydım. Öyle ki tahtası ve tahta kalemi bile vardı :) Biliyordum, sürecim uzundu...Sabretmem, çabalamam gerekiyordu... Yılmadım, ilk başlarda değişik ve aslında birazda komik gelen duygu boşaltım seanslarının ardından, reksiyon, trans ve hipnoterapi, eft süreçleri art arda geldi... Her gittiğimde biraz daha karmaşıktım, başıma ağrılar giriyordu; ama kahkahalar içinde seanslardan ayrılıyordum. Seanslardan her çıktığımda gitmem gereken yönün tam tersine gidiyor ya da önce bir yerlerde durup kendime gelmem gerekiyordu. Bu ne demek biliyor musunuz...Geçmişle yüzleşmek, affetmek, kabul etmek, hayatı, insanı, kendini anlamak, anlamlandırmak, farkındalığın zirvesine çıkabilmek, tüm uyaranlara hazır olmak, en ufak ayrıntıyı kaçırmamak, olumlu ve pozitif düşünmek, kendine güvenebilmek, insanları koşulsuz anlayabilmek, her duruma hazır hale gelmek, geleceği güvenle kucaklayabilmek, sakin olmak, huzuru bulmak... Çocuk yaşlarımda dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu tanısı konan biri olarak, şimdi neler yaşadığıma ve nasıl tepkiler verdiğime kimse inanamıyor biliyor musunuz.. Öyle ki çevremdeki birçok insan bendeki bu inanılmaz değişim karşısında Gülşah Hanıma gittiler ve süreçlerine devam ediyorlar. Bir anımı anlatmak istiyorum, aslında çok farklı bir şeyi keşfetmek için başladığımız terapi sürecinde bir anda kendimi ana okulumdaki halimde buldum. Aman Allah'ım her şeyi ama her şeyi hissedip hatırlıyordum. Hesaplaşıyor ve bir yandan hüngür hüngür ağlıyordum.1 saat süren seansımın ardından gözlerimi açtığımda Gülşah Hanımımın gözlerindeki yaşı gördüm... O an çocuklarını kreşten alma saatini unutacak kadar benimleydi. Bu yaşadığım muhteşem anlardan ve değişimlerden sadece bir tanesi... Hani herkesin hayatında bazı insanlar olur. Ama onlardan bir en fazla birkaç tane olur. İşte Gülşah Hanımı tanımak ve hayatına dahil olabilmek böyle bir şey... Saha görevlerimde her aradığımda rahatça ulaşabildiğim, tüm profesyonelliğine ve donanımına rağmen egosunun böylesine insani olması ve herkese uygun tedavi yöntemleri uygulaması muhteşem... Siz hiç regl ağrısını eft ile çözen bir psikolog tanıdınız mı? Eft ile zayıflayan birini duydunuz mu? Hayır diyorsanız buyursunlar :) Yalnız bolca kitap okumaya, seanslarınızı sık aralıklarla ve düzenli takip etmeye, çözümlemelere,ve ve vee çook sabırla, azimle yolunuz devam etmeye hazır olun! Haa bu arada benim seanslarım bitti. Ama öylesine güzel insanlarla çalışıyor ve öylesine dost canlısı ki, artık kliniğe çay içmeye gidiyorum :) Yoluma yoldaş, kalbime sırdaş, göz yaşıma paydaş oldun... Yolun açık olsun Gülşah Akçay Civriz... Bu dünyada ve ahirette hiç ayrılmamak duasıyla...

Merhaba, Sadece geceleri gelen tansiyon ataklarım vardı. Üç dört aydır gitmediğim bölüm ve doktor kalmadı desem yeridir. Tansiyon ilaçları da işe yaramıyor, şiddeti, ilaçların etkisiyle biraz azalmakla birlikte ataklar devam ediyordu. Alternatif tıp konusunda da araştırma yapıp çareler aradım. Artık ilaçlarla birlikte tansiyon kontrol altına alınmıştı lakin bu sürecin meydana getirdiği korku geçmek bilmiyor ben her akşamüzeri içim titreyerek tansiyonun ne zaman yükseleceğini merak edip adeta her gecemi huzursuz, uykusuz ve kaygılı geçiriyordum. Elimde değildi. Korkmamam gerektiğini bu korkuların tansiyonumu yükselteceğini biliyor fakat engel olamıyordum. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığında uzman olan kızım Nazlıhan’ın genel müdür yardımcısı Şebnem Hanım’ın önerisi doğrultusunda kararımı verip Gülşah Hanım’la görüşmeye gittim. İlk görüşme, daha çok birbirimizi özellikle de Gülşah Hanım’ın beni tanımasına yönelikti. Seanslarda hangi tekniği kullanacağı kararını bu görüşmemize dayanarak verecekti. Aşağıda okuyacağınız hikaye, Gülşah Hanımla yaptığım ikinci seansta uyguladığımız EFT tekniğinin ardından evime dönerken yaşadıklarımın ifadesidir. İSTENMEYEN HALLER HESABINA EFT YAPTIM “Nari nari naynaynam yuphiiiyh narinari naynaynom” Ben bu nağmeyi nerden biliyorum? Daha önce duydum mu? Duyup duymadığımı bilmem ama ilk defa söylüyorum. Kendimi bu tatlı melodiyi söylerken bulduğumda hemen ardından elimdeki şemsiyeyi melodinin ritmine uygun olarak salladığımı da fark ettim. Asıl şaşırdığım, biraz önce Keçiören Fatih Köprüsü’nün altında dolmuştan inip de karşıya geçerken ıslanıp çamurlanan paçalarımı koruma ve yeşil ışık sönmeden karşıya geçme çabasındayken; aklımdan çıkmayan “ilk dolmuşa yetişme” düşüncesini unutmuş olmamdı. Gülşah Hanım’ın iş yerinden çıktığımda içeri girerken yağan yağmurun kesilmiş olmasına sevinmiştim. Yerler ıslaktı ama cadde, paçalarımı kirletecek ölçüde çamurlanmamıştı. Aşağı Eğlence’den Keçiören’e nasılsa dolmuş vardı ve ben hiç zorlanmadan dolmuş bulabilir ve çabucak evime gidebilirdim. Gelen ilk dolmuşa bu rahatlıkla atlayıverdim. Dolmuş, biraz ilerledikten sonra yan tarafta oturan bir hanım yolcunun, “Bu dolmuş Ulus’a gitmiyor mu?” sorusuyla irkildim. “Ne Ulus’u? Bu dolmuş Keçiören tarafına giden dolmuş değil mi? Ulus’la ne alakası var bu güzergâhın?” Kendime sorduğum bu sorunun cevabını dolmuşun sürücü verdi. - Ulus’a gitmez. Sıhhiye dolmuşu bu! “ Haydaaa! Ne Sıhıye’si ya! İşte, Türk Yurdu Okulu... Keçiören’e gidiyoruz işte.” İçimdeki haykırışı ağzıma götürdüğüm elim susturmuş olmalı. Önümü iyi göremediğimden bir önceki koltuk boşalınca oraya geçip, gözlerimi dört açtım. Evet, hiç bilmediğim bir istikamete yönelmiştik. “İnmeliyim” diye düşündüm ama inmedim. Öyle ya buradan evime nasıl gidecektim? Sıhıye’ye gider oradan tekrar Keçiören arabasına binerdim. Sonra kendimdeki, bana oldukça yabancı bir telaşsızlığın farkına vardım. İçimde, ne “geç kalacağım korkusu” ne “torunum da evde; şimdi eşimi bunaltmıştır” endişesi ne de “yol uzadı telaşı”, vardı. Hatta gayet rahattım. “Şu yol belediyeye iner, şurada inip yürüsem mi?” fikrini de çabucak kafamdan attım. Ne diye yorulacaktım ki. Elbette vardığım yerden bir dolmuş bulurdum. “Ama geç kalacaksın” dedi içimden biri. “Amaaan! Bir kere de geç kalayım” diyerek susturdum onu. Dolmuş, Sanatoryum caddesini geçip Fatih Köprüsüne doğru inerken arkamdaki koltukta oturan bir adam ayağa kalkıp “Müsait bir yerde” diye seslendi. İyi fikirdi. Burada iner, Ulustan gelip Keçiören Şoseye giden dolmuşa binebilirdim. Ben de indim tanımadığım adamla birlikte ve karşıya geçip köprünün altından ilerledim. Aydınlıkevler istikametinden gelen arabalara kırmızı yanmıştı. Bu fırsatı da değerlendirip karşıya geçtim. Şimdi köprünün yanındaki yolun sağından ilerleyerek köprü bitiminde dolmuşa binebilirdim. Hay aksi yolun yanındaki inşaat nedeniyle hem rahat yürüyemiyor hem de su birikintilerinin üstümü kirletmesine engel olamıyordum. Neyse elli metrelik bir yürüyüşten sonra nasılsa dolmuşa binebilecektim. “Nari nari naynaynam yuphiiiyh narinari naynaynom” işte bu melodiyi söylerken kendimi bulduğum anla, önümde elli metrelik mesafenin kaldığını düşündüğüm an arası yok. Ben ne zaman orayı geçtim. Hatta yanımdan geçip giden Keçiören dolmuşlarından hiç birini fark etmeden bunca yolu yürüdüm? Ve ben bu melodiyi nerden biliyorum? Bilmiyorum. Olsun! Neşeli bir nağme. Adımlarımın ritmine de uygun. Hatta şemsiyemi yukarıdan aşağıya sallanarak döndürüşüme de. Sadece yürüyor elimdeki kapalı şemsiyeyi Frank Sinatra gibi sallıyor ve yüzümde iyice gerilen bir gülümsemeyle söylüyorum. “Nari nari naynaynam yuphiiiyh narinari naynaynom” Atatürk Botanik Bahçesinin içindeyim. Yolu kendi haline bıraktım, kendimi de. İçimdeki Emine kimseye çaktırmadan Frank Sinatra dansı yapıyor. Eski Amerikan filmlerinden çıkmış ince belli, badem gözlü, yuvarlak yüzlü bir aktris mırıldandığım melodiyle döne döne, şemsiyesini kendi etrafında ahenkle sallayarak, arada bir Frank Sinatra’nın arkasından bakarak, önüne geçerek dans ediyor. Bense etrafımdan geçenlere, arkamdan gelenlere, bana bakıp tuhafça gülümseyenlere aldırmadan, çiçeklere, ağaçlara gülücük atıp, etraftaki apartmanların en üst katındaki teraslara balkonlara bakmayı da ihmal etmeden şarkımı söylüyor, şemsiyemi kendi etrafımda dans ettirerek yürüyorum. A, bu arada belirtmeliyim ki elimdeki şemsiye, baston şemsiye. Şemsiyemin uçları beyaz zemin üzerinde siyah puantiyeli fırfırla süslü. Bu fırfır siyah zemin üzerinde beyaz puantiyeli şemsiyemde çok zarif duruyor. Kameriyede oturan gençler bana bakıyor. Ben de onlara bakıyorum ama ne şarkımı ne de şemsiyemin dansını kesiyorum. Arada bir şemsiyemi yola paralel yani yatay olarak iki elimle tutup sağa sola götürerek şarkıma klip bile çekiyorum. ”Ah gençler! Bakmayın öyle şaşkın şaşkın... Hakkımda daha fazla suizanda bulunmayın diye içimdeki dansın pek azı ayaklarıma aksetmiş durumda. Siz, asıl içimdeki sahnede neşeyle dans edenleri görseniz. Onların neşesi bu kadarcık olsun, dışa vursun artık.” Tiyatro binası gibiyim aslında. İçerde sahnelenen müzikalin neşe dolu nağmelerinin çok azı dışarı taşıyor ama bu kadarı bile şemsiyemin coşmasına yetiyor. Yürüyorum; yorulmuyorum. Çisil çisil yağmur yağıyor; ıslanıyorum. Aldırmıyorum. İnsanlar bana bakıyor, umursamıyorum. Duraktaki bir kadının, beni fark edeli beri dikkatlice bakıp, incelediğini gördüğüm halde kadının iyice yanına yaklaşmış olmama rağmen şarkımı kesmiyor, yürüyüşümdeki gayri ciddiliği toplamıyorum. İçimde Frank Sinatra ve yuvarlak yüzlü, badem gözlü, ince belli aktris dans ediyor; ben yürüyorum, kadın beni inceliyor; halimi anlamaya çalışıyor, aldırmıyorum. Umrumda değil. Evet! Hayret! Beni tanıyanlar inanamayacak ama umrumda değil. Hatta şarkımın melodisini o da duysun diye yanından geçerken sesimi bile yükseltiyorum ama nedense şarkımdan o benim gibi etkilenmiyor. Hayret! Halbuki eşlik etse bana; sonra kol kola verip; döne döne dans etsek çocukluğumdaki gibi. Durakta bekleyen arkası dönük iki genç de katılsa dansımıza. Neyse, kadın olanı biteni anlayıncaya kadar zaten ben geçip, gittim yanından. Ben de bilmiyorum. Sormayın. Bildiğim tek şey bugün psikoloğum Gülşah Hanımla EFT tekniğini uyguladık. Ve ben Tansiyonumu, tansiyonum yükselecek kaygısını ve bu kaygının verdiği uykusuzluğumu Hint denizinin yüzlerce metre derinliğindeki bir kayanın altında açılmış olan “istenmeyen haller hesabına” EFT yaptım. Dilimde de şarkısı kaldı. “Nari nari naynaynam yuphiiiyh narinari naynaynom” Sahi Gülşah Hanım sen bana ne yaptın? Her ne yaptınsa iyi yaptın. Zaten eve de iyice yaklaştım. Bu coşku dolu kalbe bu gece korkunun gelmesine imkan yok artık. Nari nari naynaynam yuphiiiyh narinari naynaynom” 14 Nisan 2014 Emine Ö

Merhabalar... Gulsah hanimi sonuna kadar tavsiye ediyorum.Ben onunla birlikte yapmis oldugum terapilerden sonra kendimi su sekilde adlandirdim.Gulsah hanimdan onceki ben,sonraki ben.İsinin ehli,durust,samimi,icten (danisanlarini para olarak gormeyen)bir psikolog ariyorsaniz gercekten burasi dogru adres. Seanslarin bitiminde kendimi yeniden dogmus bir cocuk gibi hissettim.Seanslardan bugune uc sene gecti.Ve ben kendimi her gecen gun daha iyi hissettim.Gulsah hanimla hâlâ gorusmekteyim.Allah'in izniyle ona cok sey borcluyum.Beni anladi,dinledi,ve dogru teshisle birlikte dogru tedaviyi uyguladi.Gercekten bunu basaran okadar az psikolog varki...Onu cok seviyorum ve ellerimi Rabbime her actigimda ona dua ediyorum.Cok daha guzel yerlere geleceginden eminim.Allah ondan her daim razi olsun.

Merhaba, Gülşah Hanımın ilk önce bir yazısını okudum, etkilendim, ardından youtube dan TV programlarının videolarını izledim ve KADIN PSİKOLOĞU tittle hoşuma gitti.Ben İstanbul da yaşıyorum ve kendisinin Ankara da yaşadığını öğrendim.20 yıldır süren şiddetli kaşıntılarım ( kronik ürtiker) rahatsızlığım vardı, psikolojik olduğunu biliyordum fakat maalesef doğru uzmanı bulamamıştım. kendisi ile önce telefonla konuştum ve randevu alarak 3 seans tedavi gördüm, inanılır gibi değil fakat bana öğrettiği yöntemlerle kaşıntılarımın bana ne demek istediğini anladım, şuanda en ufak bir rahatsızlığım kalmadı ,Mayıs ayındayız ve ben sömestri tatilinde tedavi oldum, komşuma da tavsiye ettim ve onlarda haftasonları Ankara ya giderek farklı sorunları için tedaviye başladılar, ilk seans sonunda hayata bakış açım değişti sözlerini sarf ederek bana teşekkür etti. kendisini bütün dünyaya tavsiye ediyorum, ve bu başarı hikayesini sizlerle paylaşmak istedim, hayırlı günler dilerim

Bu ziyaretçimiz uzmanı tavsiye etmediğini belirtti

Gülşah , benim 13 yıllık arkadaşım, Kendim sınıf öğretmeniyim. Onunla sohbetlerimizde şunu anladım; gerek eğitimi , gerek alt yapısı, gerekse de bilgi birikimiyle ihtiyacı olan herkese yardım edebilecek değerli bir uzman . Herşeyi samimiyetle konuşabileceğiniz, güvenilir bir insan. Kendini geliştirmiş , alanında başarılı , olaylara hakim olduğunu düşünüyorum. Sorunlarla yaşamaktansa, soruna uzman birinin gözüyle bakıp, çözüme kavuşturmanın verdiği rahatlığı herkesin tatmasını dilerim... Çünkü hayat herkes için yaşamaya , sevmeye ve mutlu olmaya değer.