Çocuğunuzu oyun oynarken izlediğinizde günlük yaşamda öğrendiklerini elindeki herhangi bir nesneyle nasıl canlandırdıklarını görmüşsünüzdür. Onlarla oyun oynamanın, konuşarak elde edemeyeceğiniz birçok bilgi sağladığını da. Ebeveynlerin bu konuda eskisine kıyasla çok daha fazla bilinçli olduğunu biliyoruz. Fakat yine de bir bilgilendirme yapalım.
Oyun terapisi, kökleri eskiye dayanan ve henüz duygularını isimlendirme, ifade etme veya fark etme yetisine sahip olmayan çocuklar için oldukça etkili bir yoldur. 5 yaşında bir çocuğun ‘anne aklımda şöyle bir düşünce var çok kaygılıyım’ dediğini pek duymazsınız. Ama bunu hisseden bir çocuk bizlere oyunlarında pek çok noktadan ipucu verir. Bu durum şuana kadar hiç şaşmamıştır.
Oyun terapisinde çocuk duygularını oyun veya oyuncaklar aracılığıyla ifade eder. Bu yollarla sağlıklı iletişimi, kendini ifade etme, problem çözme ve sosyal becerilerini geliştirirken kaygı, çekingenlik, öfke, saldırganlık, alt ıslatma, tırnak yeme, parmak emme, dil ve konuşma bozuklukları, sınırlara karşı direnç, kontrolsüz davranışlar, okula uyum gibi birçok sorunun çözümünü sağlar. Fakat unutulmaması gereken temel nokta oyun terapisinde ebeveynlerin rolüdür. Bu sürecin içerisinde ebeveynlerin de aktif ve işbirliğine açık olması gerekmektedir.