İnsan doğası ve fıtratı gereği yakınlık kurma, sevme ve sevilme isteği taşır. Bu ihtiyaç rahimde başlar ve ölünce sona erer. Kendisi ile yakından ilgilenen birine sahip olan kişilerin hayatta kalma şansı artıyor ve yakın bağ kurma tercihleri nesillerce aktarılıyor. Bir kişi ile bağ kurmak ve yakın olma ihtiyacı o kadar önemlidir ki beynimizde bağlanma figürlerimizle (ebeveynler, çocuklar, partnerler) bağlantı kurma ve bunları düzenleme için özel bir biyolojik mekanizma vardır. Bu sisteme bağlanma sistemi adı veriliyor. Ailemizin, partnerimizin, sevdiklerimizin yanındayken güvende olmayı ve korunmayı sağlayan davranış ve duygulardan oluşuyor. Bu mekanizma, bir çocuğun annesinden ayrıldığında neden paniğe kapıldığını ve onunla yeniden bağlantı kurana kadar neden kontrolsüzce ağladığını açıklar. Hepimiz yakın ilişkiler kurma ihtiyacı istesek de bunları oluşturma şeklimiz farklılık gösterir. Dolayısıyla beynimiz sürekli yalnızlıktan keyif almaz, birisinin fiziksel ve psikolojik varlığıyla desteğine ihtiyaç duyar.

Aile içinde eşlerin birbirlerine karşı ve çocuklar ile iletişim kurarken yaptıkları en kritik problem etkin ve açık iletişim kurmamaktan kaynaklanıyor. İletişim becerilerini aile üzerinden öğrenen ve geliştiren çocuğun rol modeli anne ve babasıdır dolayısıyla ebeveynlerin birbirleriyle nasıl iletişim kurduğu çok önemli bir yer tutuyor. Sağlıklı aile içi iletişim bireyin kimlik gelişimine, özdeğerine, özsaygısına, özgüvenine, sosyal iletişimlerine doğrudan etki sağlıyor. Yapıcı ilişkilerin olmadığı, sevginin koşullara bağlandığı, suçlamanın ve yargılamanın bulunduğu, yıkıcı eleştiri ve kıyasın olduğu, aşağılamanın ve hakaretin olduğu, cezanın rol oynadığı ailelerde sağlıklı iletişim gelişmez. Anne ve babaların çocuklarını koşulsuz kabul ve onayları, duygusal ihmalde bulunmamaları, istek ve ihtiyaçlarına olması gereken zamanda karşılık vermeleri aile bireylerinin birbirlerine temeli sevgiye dayanan empati, hoşgörü, anlayışlı bir tutum içinde olmaları çok kıymetli olacaktır. Sağlıklı olan sen dili değil, ben dili kullanmaktır ve kendimizi karşımızdakine ifade ederken ne hissettiğimizi, duygumuzu aktarmak olacaktır.

Aile içi iletişimi arttırma yolları olarak;
Eşlerin yakınlığa ve birlikteliğe bakış açılarına dair bireysel farkındalık kazanmaları, çatışmayla başa çıkma yöntemleri nelerdir ve iyileştirmek yeniden çerçevelemek için neler yapılabilir karşılıklı interaktif bir biçimde birbirleri ile paylaşmaları, cinselliğe karşı tutumları, istek ve ihtiyaçlarını açıkca dile getirme becerisi kazanmaları, partnerlerinden ve ilişkilerinden beklentilerine dair kendilerini keşfetmeleri, anlamak ve anlaşılmak üzere bir temel oluşturmaları ve duygu odaklı iletişim kurmaları, empatik olmaları, birbirlerini kabul etmeleri, onaylamaları ve destek olmaları, sevgi saygı ve sadakat ile birbirlerine bağlı olmaları, ailece keyifli vakit geçirmek için birbirlerine zaman ayırmaları aile içi iletişimi arttırmada çok değerli olacaktır.