Yaşamda yavaşlamak ve belli noktalarda durmak, dinlemek gerekir. Ancak yaşamın temposu içerisinde kaybolmuş koşan bir çok insan vardır. Hatta bazı insanlar hayatlarında sanki bir şeyden kaçıyormuşçasına çok hızlı ve hareketli bir yaşam sürer. Bu yaşamın içerisinde durmak ve kendini dinlemek olmadığı için anda olmak ve fark etmek gibi çok önemli yaşamı yaşamamızı sağlayacak olan durumlar var olamamaktadır. Bu bireylerle olan diyaloglar ve sohbetlerde karşılıklı ilerlemediği için kopuk ve yalnız hissettirir. Çünkü bu bireylerin acelesi vardır ve yetişmeleri gereken veya kovalamaları gereken olaylar ve durumlar sebebiyle o anın içinde size fokuslanamaz ve anın tadını çıkaramazlar. Anın içinde var olan iyi ve kötü, güzel ve çirkin, doğru ve yanlış ve benzeri ne varsa hepsi anda olduğumuz zaman fark edebileceğimiz şeylerdir. Bu farkındalığı yaşayamayan ve duramadığı için de diyalog içerisinde sohbetin oradan oraya savrulduğu bu bireylerle ne konuştuğunuzu ve neyden bahsettiğinizi anlayamadığınız gibi zihninizin dağıldığını da hissedebilirsiniz. Bazen zihni dağılan ve dağıtan birey sizde olabilirsiniz. Anda olamama halimiz duramamakla ilişkilidir. Durmayı öğrenmek yaşamla bağ kurmanın ve anda olabilmenin en önemli basamağıdır. Ve durmamızı engelleyen kovaladığımız veya kaçtığımız bir şeyler varsa onlarla yüzleşmediğimiz ve onları ele almadığınız müddetce ve durmayı seçme cesareti sergileyerek onlara dönüp bakmadığımız bir yaşam boyunca yaşanmamış bir hayatı tamamlamakla mükellef oluyoruz. Hayatın artık eyleme geçmekte daha da zorlanacağınız çok ileri yaşlara gelmeden önce, geriye dönüp baktığınızda yaşanmış ve yaşanmışlığından tatmin olduğunuz bir hayatı yaşayabilmek adına şimdi durun ve arkanıza dönüp bir bakın. Çünkü yaşlandığımızda artık durmayı seçmesek de durmak zorunda oluruz ve geç kalınmış bu durma hali size büyük bir keder ve kayıp duygusu yaşatır.
Sevgiler…
Uzm. Klinik ve Endüstriyel Psikolog Sümeyye Arslan