BOŞLUĞU KULLAN

Zaman zaman yoruluyor insan hani bak şimdi diyorsun yine olmadı
Bu kaçıncı ayrılık, bu kaçıncı dönemeç…
Durup, durup düz yol arıyorsun ya
Bazen anlamak yoruyor seni bazen anlaşılmamak
Çöküyorsun…
Depresif bir is doluyor gözlerine
Kendinden başka herkesi suçluyorsun önce,
Sonra öfke yerini bulmuş gibi gelip, kalbinin üzerine çörekleniveriyor hani
Yatak yorgan uyku başlangıçta kafi gibi
Sonra yaşam kaliten gittikçe düşecek bil ki
Bir kuyunun içine çekiliyormuş gibi hissedeceksin korkma,
İştah gider, uykular bozulur da…
Bazen ağlar bazen boş boş bakarsın
Şimdi tam boşluktasın…
BOMBOŞSUN…
BOŞLUĞU KULLAN
Bu boşluğu istediğin gibi doldurabilecek noktadasın aslında
Ama göremiyorsun çünkü boşluk seni doldurmuş durumda
Oysa bomboşsun, sıfırlamışsın hayatı
Bu senin boşluğun, tamamen sana ait, kullan…
Tam da buradan başla hayata
Yavaş yavaş doldur iç kabını,
Sen de sen yoksan, kimin ne önemi var?
Henüz bilmiyorsun çocuk
Ama öğreneceksin en değerlinin sen olduğunu
İçindeki boşluk doldukça anlayacaksın,
Boşluğunun aslında senin yatağın
Senin de su olduğunu