Anne-babalar çocuklarını eğitirken neleri yapıp neleri yapmamaları gerektiği konusunda sık sık belirsizlik ve çelişkiler yaşarlar. Çocuğa sınırlamalar koymak bazı anne babalara ters gelmektedir. Çocuğun çok küçük olduğunu düşünürler, onun ağlamasına dayanamazlar. Oysaki anne babaların asıl hedefi ve isteği çocuklarını hayata en iyi şekilde hazırlamaksa, çocukların ileriki yaşamlarında da her istediğini elde edemeyeceğini bilmesi ve deneyimlemesi gerekir.
Anne babanın tutarsız davranışları, iyi bir gözlemci olan çocukların dikkatinden kaçmaz. Bir olay karşısında anne ve baba farklı mesaj verirse, yani; bir ebeveynin sınırladığı bir davranışı diğer ebeveyn kabul ederse, çocuk neyin iyi, neyin kötü olduğunu anlayamaz, bunlardan kendine uygun olanı seçer. Farklı mesajlar vermek, davranış ve tutumları konusunda anne babanın çocuğu yönlendirmesi yerine, çocuğa anne babayı yönlendirme imkânı vermektir. Bu da hayır kelimesini tanımayan çocuklar oluşmasına ve iplerin çocuğun eline geçirmesine yol açar.