Hangi ihtiyaçlarımızın farkındayız bu hayatta? İyi bir yemek, güzel bir kıyafet, yetecek kadar para, sevilecek insanlar....
Peki ya duygusal ihtiyaçlar?
Anlaşılma ihtiyacı; takdir edilmek, görülmek,*değerli hissetmek mesela.
İhtiyaç deyince çoğu zaman aklımıza bile gelmeyen, ya da diğer ihtiyaçlara bakınca bize bir lüks gibi gözüken bu ihtiyaçlar aslında bir o kadar içten, içimizden. Elle tutulur bir tarafı olmasa da etkileri görülebilir bir yerden. Örnek vermek gerekirse; kendimizi çok çaresiz hissettiğimiz, içimizdeki sıkıntıyı bir türlü atamadığımız bir zamana gidelim şimdi. Tam bu ne yapsak geçecek ne zaman bitecek dediğimiz yerdeyiz. Alışverişe çıkayım rahatlarım, tatlı iyi gelir diyerek bir şeyler bulma anlarımızı bir düşünelim. Çoğu zaman bu yöntemleri denesek de içerde, daha derin bir yerde kapanmayan şeylerin rahatsızlığı sürer. Fark etmeden göz ardı ettiğimiz bu ihtiyaçlar belki de kendilerini görmezden gelmemizin verdiği bir küskünlükle ses çıkarmadan orada saklanır.*Ve yemek, içmek gibi somut şeylerle kapatmaya çalışma halimizden kaynaklı olacak ki her çabamızda içimizde büyüyerek yer edinir.
Peki sonra ne olur?
Bu karşılanmamış ihtiyaçlar neye dönüşür?
Bazen bedenimizdeki bir ağrıya, bazen durduk yere gelen hıçkırıklarla dolu ağlamalara, bazen de hiç olmadık yerde ortaya çıkan öfkeli bir insana...
Ve tam bu zamanlarda kendimize ne kadar uzak olduğumuz gerçeği ile yüzleşiriz.
Eğer bu gerçekle yüzleştiysek ya da yüzleşmeden kendimizi bulmaya hazır hissettiysek şu soruyla devam edelim:
Nasıl karşılayabilirim bu ihtiyaçlarımı?
▪️Öncelikle gerçek ihtiyacına kulak ver!
Duy, odaklan, dinle. Senin o boşluğun nerede? Küçük bir çocukken alamadığın takdir, büyümeye çalışırken görülmeyen duyguların, ne yaparsan yap kabul edilmeyen tarafların belki. En çok hissettiğin yer neyse onu duymaya ve anlamaya çalış bir süre.
▪️İkinci olarak ihtiyacını gözet!
Gözetmek kelime anlamıyla göz önünde bulundurmak, ayrı tutmak, özen göstererek koruyup kollamak demek. İşte tam da bunu yap. Bu ihtiyacı fark et, bir şeyler bu ihtiyacına dokunuyorsa bunu bil, gör, eğer gerekiyorsa buna dair bir sınır çek. "Gelemem, çünkü benim şu an....ya ihtiyacım var"
▪️Bu İhtiyacınla ilgili eyleme geç!
Bu duygusal ihtiyaçlarını şu zamana kadar görmemek tamamen seninle ilgili değil. Bu yüzden kendini suçlamadan yapabildiğin yerden eyleme geç. Takdir edilmek için sürekli koşturmaksa çaban; meseleni anla, dur ve sana gerçekten iyi gelecek şeye yönel. Aynaya bakarak hangi duygunun sana nasıl yapıştığını bulmak ve istediğin bir duyguyla değiştirmek mesela.

Şunu da unutma! Tüm bu yazılanlar bir kılavuz değil, benzer duyguları yaşayan her insan gibi yazarın kendine dair yaptığı sesli bir hatırlatma. Bu yüzden yolunu sen bul, kaybolduğun yerden, yeniden...