Çocuk gelinler olmasın

Son yıllarda cinsel işlev bozuklukları nedeniyle sağlık kuruluşlarına ve cinsel sağlık hatlarına yapılan başvuruların artışı yeni evlenecek çiftleri de endişelendirmeye başladı.

Ünzile’ler, bir sosyo-kültürel sorun değildir, bir yoksulluk sorunudur
Uçan Süpürge tarafından yürütülen ve Sabancı Vakfı tarafından finanse edilen Çocuk Gelinler Projesi’ni destekliyoruz ancak, yalnızca gönüllü gayretlerin eseri olan bu tür projelerle çocuk gelin sorununu çözmenin mümkün olamayacağını düşünüyoruz. Ülkemizde erken yaşta evlilikler uzun yıllardan beri var olan bir olgudur. Buna rağmen toplumun çoğunluğu tarafından bir “sorun” olarak değerlendirilmemektedir. Evliliğin en önemli meşruluk kaynaklarından birisinin toplumsal mutabakattır. Bu evliliklerin de daha çok bu mutabakat çerçevesinde gerçekleştiği görülmektedir. Ataerkil ve geleneksel toplum yapısı, erken yaşta evlilikleri normalleştirmiş ve meşrulaştırmıştır. Oysa erken yaşta yapılan evlilikler özellikle kız çocuklarının toplumdaki eşitsiz konumunu pekiştirmekte ve hayat tercihlerini azaltmaktadır. Elimizdeki veriler, ülkemizde hem erkeklerin hem de kadınların büyük çoğunluğunun yoksul olduğunu ortaya koymaktadır. Kadınlar bu yoksulluktan daha fazla etkilenmekte ve yaşamlarının her alanında bunun sonuçlarını daha ağır bir şekilde yaşamaktadırlar. Özellikle açlık ve yoksulluk sınırı altında yaşayan ailelerde bu durum çocuk yaşta yaptırılan evliliklerle kendini belli etmektedir. Soruna, sadece sosyo-kültürel bir meseleymiş gibi yaklaşıldığı takdirde her çaba yarım kalacaktır ve sorunu çözmeye yetmeyecektir. Bu toplumsal sorunu gerçekten çözmek istiyorsak yapmamız gereken ilk şey bu gerçeği baştan kabul etmek olmalıdır. Sorun, bir yoksullukla mücadele sorunudur, bir cinsel eğitimsizlik sorunudur. Ünzile’lerin sayısı, bu ailelerin refah düzeyini arttırılmadan, sosyal devlet anlayışını egemen kılınmadan sadece günülülerin yürüttüğü etkinliği sınırlı bu tür sosyal projelerle azaltılamaz. Yine de iyimseriz ve bu projeye katkı sağlamaya hazırız. Fakat bu proje bir devlet projesi olmalıdır.

Bu çocukların cinsel hakları da ellerinden alınmaktadır
Cinsel Sağlık Enstitüsü Derneği (CİSED) olarak “Huzurlu insan, sağlıklı cinsellik, mutlu bir evlilik ve aile yaşantısı için…” sloganıyla çalışıyoruz. Cinsel sağlık bu cinsel hakların tanındığı, saygı duyulduğu ve uygulandığı ortamlarda mümkündür. Bu evlilikler, kadınlara yönelik toplumsal ve cinsel ayrımcılığın temelini oluşturmaktadır. Kadınları eğitimsizlik, yoksulluk, cahillik ve bağımlılık kısır döngüsüne hapseden bu evlilikler, onların cinselliğe dair haklarını da ellerinden almaktadır. Çocuk gelinler, cinsel özgürlük hakkı dediğimiz, cinsel baskının her türünü, her çeşit cinsel zorlamayı, cinsel istismarı ve cinsel tacizi reddeden bir temel hakkı kullanamaz hale gelmektedir. Evlenip evlenmemeyi, boşanıp boşanmamayı, çocuk sahibi olup olmamayı, çocuk sayısını ve hangi aralıklarla olacağını ve bütün bunları kiminle yapacağını kendi kişisel ve sosyal anlayışı çerçevesinde belirlemek ve gerçekleştirmek bu çocuklar için söz konusu olmamaktadır. Biz cinsel eğitimin gerekliliğini her zaman ifade ettik. Bunun yapılabileceği en uygun ortam önce aileler ve sonrasında okullarımızdır. Tüm çocuklarımız için zorunlu eğitim süresi hızla 12 yıla çıkarılmalıdır. Kız çocuklarımızın buna uyması özellikle teşvik edilmelidir. Kız öğrencilerin aileleri bu dönemde madden desteklenmelidir. Zorunlu eğitimin içerisinde Cinsel Eğitim anaokulundan başlayarak şart olmalıdır. Evlilik Öncesi Cinsel Danışmanlık ve Rehberlik Hizmetleri; doğum öncesi Anne, Baba ve Eş Eğitimleri yasal olarak şart olmalıdır. Eğitim ve öğretim almasına olanak sağlanmış ve bunları kullanarak kendini yetiştirmiş bireylerin egemen olduğu bir toplum ruhen, bedenen ve fikren sağlıklı aileler oluşturmak açısından çok önemlidir.