İyi Boşanma, Kötü Evlilik
İyi Boşanma, Kötü Evlilik
Parçalanmış ailelerde yetişen çocukların sorunlu olduğu yönünde konuşmalar çeşitli platformlarda sıklıkla dile getirilir. Eğitim yöneticileri ve öğretmenler okullarında boşanmış aileye mensup çocukların çok olmasından yakınırlar. Hatta yüksek oranlar vermekten kaçınmazlar. Ne kadar diye sorduğunuzda en az yarısı diyenler bile çıkabilir. Gerçekten ülkemizdeki boşanma oran nedir, birçok yetkili ve eğitimci bilmez. Yalnızca yeri geldiğinde bizim okulda ya da bizim bölgede parçalanmış aile sayısı çok yüksek ve bu yüzden birçok sorun yaşanmaktadır şeklinde yakınmaları duyulur. Diğer bölgeler hakkında fazla bir bilgileri olmadığı için bu görüşü gerçekten inanarak savunurlar.
Bundan beş yıl kadar önce bir grup öğretmenle boşanmış ailelerden gelen çocukların yoğun olduğu okullarda yaşanan sorunlar üzerine sohbet ediyorduk. Bir kadın öğretmen biraz sert bir şekilde sözümüzü keserek “nedir bu boşanmış aile çocuklarına yönelik suçlamanın nedeni anlamadım gitti, nereye gitsem aynı durumla karşılaşıyorum ve boşanmış aile çocuklarına yönelik ithamları duyuyorum. Bende boşandım ve oğlumu gayet iyi bir şekilde yetiştiriyorum, iyi bir Anadolu lisesini kazandı ve şimdide başarılı bir şekilde okuluna devam ediyor. Benim oğlumla ilgili hiçbir şikayet gelmediği gibi öğretmenleri çok da memnundurlar. Beni her gördüklerinde böyle başarılı, saygılı, merhametli bir çocuk yetiştirdiğim içim kutlarlar. Ne zaman bu konu açılsa kendimi suçlu hissediyorum. Ben ömrüm boyunca sorumsuz, kişiliği zayıf bir adamı çekmek zorunda mıyım, insan boşanıp tekrar evlenemez mi, hata yapmak insana mahsustur, günah keçisi olmaktan bıktım” ve benzeri sözleri bende ve grupta bulunan arkadaşlarda soğuk duş etkisi yaptı diyebilirim.
Daha sonra bu konuyu kendi aramızda tartışmaya başladık. Acaba bu öğretmen arkadaş doğrumu söylüyordu. Gerçekten boşanma ve parçalanmış aileye mensup çocuklarla ilgili şikayet konusu abartılıyor muydu? Bu konudaki gerçeği araştırmaya karar verdik. Müdürlüğünü yapmış olduğum Keçiören Rehberlik Ve Araştırma Merkezi aracılığıyla İlçe deki okullardan boşanmış aileye mensup öğrenci sayılarını yazılı olarak bildirmelerini istedik. Yazımıza cevap veren okulların toplam öğrenci sayısı 80 bindi. Bu oldukça geniş bir örneklem demekti. Bizi asıl şaşırtan ise sonuçtu. Tüm yetkililerin diline pelesenk ettiği bir çok sorunun nedeni olarak gördükleri parçalanmış aileye mensup öğrencinin oranı %5,5 gibi düşük bir orandı. Bütün tantana bu küçük oran için yapılıyordu. Daha sonra bu konuyu paylaştığımız Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı yetkilileri de Türkiye’ deki oranın %6 civarında olduğunu ifade ettiler. Bu yüzde 6 oranın içinde acaba yüzde kaçı sorunlu yada suçlu kategorisine girmektedir? Bilmiyoruz. Peki, bu ön yargı nereden kaynaklanmaktadır?
Bildiğim kadarıyla boşanmış ailede yetişen çocukların mutlaka sorunlu olacağı ya da suça karışacağı yönünde bir bilimsel araştırma da mevcut değildi. Hatta bu konuyu araştıran psikolojik danışmanların ortak görüşü; sorunlu öğrencilerin daha çok bir arada yaşayan ancak sorunlu olana ailelerden geldiği yönünde idi. Her gün anne-babanın kavga ettiği, ebeveynlik becerilerinin zayıf olduğu, ekonomik sıkıntı yaşanan ailelerde yetişen çocukların daha sorunlu olduğu ya da suça karıştığı gözleniyordu. O zaman bu ön yargıyı bir daha gözden geçirmek gerekiyor.
Akıldan çıkarılmaması gereken temel husus; boşanma ile yalnızca karı-kocalık ilişkisi sona ermekte ancak anne-babalık rolleri devam etmektedir. Eşler, her ne kadar ayrılmışta olsa pekâlâ ebeveynlik rollerini başarılı bir şekilde sürdürebilirler. Bu konuda başarılı örnekleri çevremizde görmek mümkündür. Çocuklarının doğum günü, okul gösterisi, mezuniyet töreni nişan, nikah, düğün gibi özel günlerinde bir araya gelen çiftleri görmek kimseyi şaşırtmadığı gibi diğer insanlar tarafından olumlu bulunmakta hatta olgunluk olarak değerlendirilmektedir. Anne-babaların bu davranışı çocukları da rahatlatmaktadır. Özellikle boşanmanın daha yaygın ve görünür olduğu ünlülerin çocuklarına baktığımızda manidar sayılacak bir olumsuz durum görülmediği gibi tam tersi birçok başarılı bireyin yetiştiği görülecektir.
Şu soruyu sormak ve cevabını aramak gerekir. Neden boşanma üzerine bu kadar olumsuz yüklemede bulunulmaktadır? Boşanma; neredeyse işsizliğin, pahalılığın, terörün, enflasyonun ve her türlü olumsuzluğun nedeni olarak gösterilecektir. Başta ABD olmak üzere birçok batı ülkesinde çok uzun yıllardır boşanma yaygındır ve bu ülkelerde doğrudan boşanmaya bağlı olarak artış gösteren suç işleme oranlarından bahsedilmemektedir. Hatta ABD de bu durumun gençleri daha güçlü yaptığı yönünde makaleler yayınlanmaktadır. Bizim vardığımız sonuç daha çok önyargıyla ilgilidir. Boşanmak kötüdür, ne pahasına olursa olsun evlilik sürmeli yoksa çok kötü olur gibi bir önyargı mevcuttur. Ve bu görüşün birçok alıcısı vardır. Asıl sorunları gölgelemek için bir neden olarak görülmektedir. Halbuki boşanmanın kötü olduğu düşüncesi geçen yüzyıla ait bir görüştür. Bugün artık bir insan hakkı olarak değerlendirilmektedir. Kanunlar; boşanmaları ve kişilerin haklarını günün koşullarına göre yeniden düzenlemektedir. Boşanma sonrası ebeveynlik ilişkilerinin güçlendirilmesi için yeni düzenlemeler ve eğitimler yapılmaktadır. Pekala iyi eş olamamış kişiler iyi anne-baba olabilmektedirler. Bunun birçok örneğini çevremizde görmek mümkündür. Onun için artık kötü giden bir evliliği sırf çocuklar için sürdürmekten vazgeçmek gerekir. Böyle bir yük çocuklar içinde ağırdır. Mutsuz ebeveynlerin yanında yetişen çocukların ileride mutlu yetişkinler olmaları, mutlu evlilikler sürdürmeleri oldukça zor görünmektedir. Evliliklerinde mutsuz olan çiftlerin belki bir daha, başka insanlarla “yeniden evlilik” yapmalarına fırsat tanımak amacıyla boşanmalarına olumsuz bakmamak gerekir. Toplum olarak bizimde gittikçe yaygınlaşan 4 ebeveyn modeline(eşlerin yeniden evlenmesi sonucunda oluşan iki anne iki baba modeli) alışmamız gerekmektedir.
Çocukları olumsuz etkileyen en temel konu boşanmadan ziyade Dünyada en çok sevdiği iki kişi olan anne-babasının kendi üzerinden birbirlerini cezalandırma girişimleridir. Çocuğu diğer ebeveynden kaçırma, saklama, görüştürmeme, onun aleyhinde konuşma, çocuğu diğer ebeveyne karşı kışkırtma ya da çocuğu diğer ebeveyne bırakarak sorumluluktan kaçma davranışları; çocuğun yaşamı boyu unutamayacağı travmalara neden olabilmektedir. Sözde çocuğunu çok seven bir ebeveyn; çocuk için çok önemli olan anne ya da babası ile ilişkilerini keserek çocuğuna verdiği psikolojik zararı göremeyecek kadar öfkeli olabilir.
Unutulmaması gereken konu hiç kimse tam olarak bir anne ya da babanın yerini tutamaz. Eşler kendi kinleri için çocuğu diğer ebeveynden mahrum bırakamaz. Eşlerin keyfiyetine bırakılamayacak kadar hayati bu konuda devletin düzenleme yapması gerekir. Birçok batı ülkesinde olduğu gibi çocuklar için ortaklaşa bakım mekanizmasının geliştirilmesi ve ilgili resmi kurumlar tarafından takip edilmesi gerekir. İşte o zaman boşanmanın çocuklar üzerindeki olumsuz psikolojik etkisi en az düzeye çekilecektir. Yoksa kötü giden bir evliliği sürdürmenin çocuklara, eşlere, hatta topluma ve devlete yararının olduğu söylenemez.06.03.2016
Psikolog Ali ORHAN
Parçalanmış ailelerde yetişen çocukların sorunlu olduğu yönünde konuşmalar çeşitli platformlarda sıklıkla dile getirilir. Eğitim yöneticileri ve öğretmenler okullarında boşanmış aileye mensup çocukların çok olmasından yakınırlar. Hatta yüksek oranlar vermekten kaçınmazlar. Ne kadar diye sorduğunuzda en az yarısı diyenler bile çıkabilir. Gerçekten ülkemizdeki boşanma oran nedir, birçok yetkili ve eğitimci bilmez. Yalnızca yeri geldiğinde bizim okulda ya da bizim bölgede parçalanmış aile sayısı çok yüksek ve bu yüzden birçok sorun yaşanmaktadır şeklinde yakınmaları duyulur. Diğer bölgeler hakkında fazla bir bilgileri olmadığı için bu görüşü gerçekten inanarak savunurlar.
Bundan beş yıl kadar önce bir grup öğretmenle boşanmış ailelerden gelen çocukların yoğun olduğu okullarda yaşanan sorunlar üzerine sohbet ediyorduk. Bir kadın öğretmen biraz sert bir şekilde sözümüzü keserek “nedir bu boşanmış aile çocuklarına yönelik suçlamanın nedeni anlamadım gitti, nereye gitsem aynı durumla karşılaşıyorum ve boşanmış aile çocuklarına yönelik ithamları duyuyorum. Bende boşandım ve oğlumu gayet iyi bir şekilde yetiştiriyorum, iyi bir Anadolu lisesini kazandı ve şimdide başarılı bir şekilde okuluna devam ediyor. Benim oğlumla ilgili hiçbir şikayet gelmediği gibi öğretmenleri çok da memnundurlar. Beni her gördüklerinde böyle başarılı, saygılı, merhametli bir çocuk yetiştirdiğim içim kutlarlar. Ne zaman bu konu açılsa kendimi suçlu hissediyorum. Ben ömrüm boyunca sorumsuz, kişiliği zayıf bir adamı çekmek zorunda mıyım, insan boşanıp tekrar evlenemez mi, hata yapmak insana mahsustur, günah keçisi olmaktan bıktım” ve benzeri sözleri bende ve grupta bulunan arkadaşlarda soğuk duş etkisi yaptı diyebilirim.
Daha sonra bu konuyu kendi aramızda tartışmaya başladık. Acaba bu öğretmen arkadaş doğrumu söylüyordu. Gerçekten boşanma ve parçalanmış aileye mensup çocuklarla ilgili şikayet konusu abartılıyor muydu? Bu konudaki gerçeği araştırmaya karar verdik. Müdürlüğünü yapmış olduğum Keçiören Rehberlik Ve Araştırma Merkezi aracılığıyla İlçe deki okullardan boşanmış aileye mensup öğrenci sayılarını yazılı olarak bildirmelerini istedik. Yazımıza cevap veren okulların toplam öğrenci sayısı 80 bindi. Bu oldukça geniş bir örneklem demekti. Bizi asıl şaşırtan ise sonuçtu. Tüm yetkililerin diline pelesenk ettiği bir çok sorunun nedeni olarak gördükleri parçalanmış aileye mensup öğrencinin oranı %5,5 gibi düşük bir orandı. Bütün tantana bu küçük oran için yapılıyordu. Daha sonra bu konuyu paylaştığımız Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı yetkilileri de Türkiye’ deki oranın %6 civarında olduğunu ifade ettiler. Bu yüzde 6 oranın içinde acaba yüzde kaçı sorunlu yada suçlu kategorisine girmektedir? Bilmiyoruz. Peki, bu ön yargı nereden kaynaklanmaktadır?
Bildiğim kadarıyla boşanmış ailede yetişen çocukların mutlaka sorunlu olacağı ya da suça karışacağı yönünde bir bilimsel araştırma da mevcut değildi. Hatta bu konuyu araştıran psikolojik danışmanların ortak görüşü; sorunlu öğrencilerin daha çok bir arada yaşayan ancak sorunlu olana ailelerden geldiği yönünde idi. Her gün anne-babanın kavga ettiği, ebeveynlik becerilerinin zayıf olduğu, ekonomik sıkıntı yaşanan ailelerde yetişen çocukların daha sorunlu olduğu ya da suça karıştığı gözleniyordu. O zaman bu ön yargıyı bir daha gözden geçirmek gerekiyor.
Akıldan çıkarılmaması gereken temel husus; boşanma ile yalnızca karı-kocalık ilişkisi sona ermekte ancak anne-babalık rolleri devam etmektedir. Eşler, her ne kadar ayrılmışta olsa pekâlâ ebeveynlik rollerini başarılı bir şekilde sürdürebilirler. Bu konuda başarılı örnekleri çevremizde görmek mümkündür. Çocuklarının doğum günü, okul gösterisi, mezuniyet töreni nişan, nikah, düğün gibi özel günlerinde bir araya gelen çiftleri görmek kimseyi şaşırtmadığı gibi diğer insanlar tarafından olumlu bulunmakta hatta olgunluk olarak değerlendirilmektedir. Anne-babaların bu davranışı çocukları da rahatlatmaktadır. Özellikle boşanmanın daha yaygın ve görünür olduğu ünlülerin çocuklarına baktığımızda manidar sayılacak bir olumsuz durum görülmediği gibi tam tersi birçok başarılı bireyin yetiştiği görülecektir.
Şu soruyu sormak ve cevabını aramak gerekir. Neden boşanma üzerine bu kadar olumsuz yüklemede bulunulmaktadır? Boşanma; neredeyse işsizliğin, pahalılığın, terörün, enflasyonun ve her türlü olumsuzluğun nedeni olarak gösterilecektir. Başta ABD olmak üzere birçok batı ülkesinde çok uzun yıllardır boşanma yaygındır ve bu ülkelerde doğrudan boşanmaya bağlı olarak artış gösteren suç işleme oranlarından bahsedilmemektedir. Hatta ABD de bu durumun gençleri daha güçlü yaptığı yönünde makaleler yayınlanmaktadır. Bizim vardığımız sonuç daha çok önyargıyla ilgilidir. Boşanmak kötüdür, ne pahasına olursa olsun evlilik sürmeli yoksa çok kötü olur gibi bir önyargı mevcuttur. Ve bu görüşün birçok alıcısı vardır. Asıl sorunları gölgelemek için bir neden olarak görülmektedir. Halbuki boşanmanın kötü olduğu düşüncesi geçen yüzyıla ait bir görüştür. Bugün artık bir insan hakkı olarak değerlendirilmektedir. Kanunlar; boşanmaları ve kişilerin haklarını günün koşullarına göre yeniden düzenlemektedir. Boşanma sonrası ebeveynlik ilişkilerinin güçlendirilmesi için yeni düzenlemeler ve eğitimler yapılmaktadır. Pekala iyi eş olamamış kişiler iyi anne-baba olabilmektedirler. Bunun birçok örneğini çevremizde görmek mümkündür. Onun için artık kötü giden bir evliliği sırf çocuklar için sürdürmekten vazgeçmek gerekir. Böyle bir yük çocuklar içinde ağırdır. Mutsuz ebeveynlerin yanında yetişen çocukların ileride mutlu yetişkinler olmaları, mutlu evlilikler sürdürmeleri oldukça zor görünmektedir. Evliliklerinde mutsuz olan çiftlerin belki bir daha, başka insanlarla “yeniden evlilik” yapmalarına fırsat tanımak amacıyla boşanmalarına olumsuz bakmamak gerekir. Toplum olarak bizimde gittikçe yaygınlaşan 4 ebeveyn modeline(eşlerin yeniden evlenmesi sonucunda oluşan iki anne iki baba modeli) alışmamız gerekmektedir.
Çocukları olumsuz etkileyen en temel konu boşanmadan ziyade Dünyada en çok sevdiği iki kişi olan anne-babasının kendi üzerinden birbirlerini cezalandırma girişimleridir. Çocuğu diğer ebeveynden kaçırma, saklama, görüştürmeme, onun aleyhinde konuşma, çocuğu diğer ebeveyne karşı kışkırtma ya da çocuğu diğer ebeveyne bırakarak sorumluluktan kaçma davranışları; çocuğun yaşamı boyu unutamayacağı travmalara neden olabilmektedir. Sözde çocuğunu çok seven bir ebeveyn; çocuk için çok önemli olan anne ya da babası ile ilişkilerini keserek çocuğuna verdiği psikolojik zararı göremeyecek kadar öfkeli olabilir.
Unutulmaması gereken konu hiç kimse tam olarak bir anne ya da babanın yerini tutamaz. Eşler kendi kinleri için çocuğu diğer ebeveynden mahrum bırakamaz. Eşlerin keyfiyetine bırakılamayacak kadar hayati bu konuda devletin düzenleme yapması gerekir. Birçok batı ülkesinde olduğu gibi çocuklar için ortaklaşa bakım mekanizmasının geliştirilmesi ve ilgili resmi kurumlar tarafından takip edilmesi gerekir. İşte o zaman boşanmanın çocuklar üzerindeki olumsuz psikolojik etkisi en az düzeye çekilecektir. Yoksa kötü giden bir evliliği sürdürmenin çocuklara, eşlere, hatta topluma ve devlete yararının olduğu söylenemez.06.03.2016
Psikolog Ali ORHAN
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "İyi Boşanma, Kötü Evlilik" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Psk.Ali ORHAN'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Psk.Ali ORHAN'ın izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
2 Beğeni 
Yazan Uzman
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
