İLİŞKİLERDE VE YAŞAMDA ÇOCUKLUĞUN ETKİSİ

Akıp giden yaşamımızda hangi davranışı neden yaptığımızın, varolan tutum ve inançlarımızın nereden geldiğinin ,çoğu zaman farkına varamadan yaşarız.Çünkü bu kalıplar bizim yaşam nasıl sürdürülmeli sorumuzun cevabı olmuştur yıllar içerisinde.Dolayısı ile çoğu zaman yanlış mı doğru mu davranıyorum,sergilemiş olduğum tutum yada hayatla ilgili geliştirmiş olduğum inançlarımda bir tuhaflık var mı sorusunu sormayız.Fakat insanlar zorlandığı bazı durumlar ile karşılaştığında (ölüm,boşanma,iflas,önemli bir sınavdan önce vb)hayat nasıl yaşanmalı ve ben nasıl yaşıyorum?bu durumun üstesinden nasıl geleceğim?çelişkisine düşerler.Çünkü çocukluğundan itibaren işe yarayan reçeteleri işe yaramamakta ve kendisini iyi hissetmemektedir.Bazen panik atak,depresyon,obsesyon,kaygı bozuklukları,madde bağımlılıkları,sınav kaygısı, vb durumlar ile psikiyatrist ve psikologlardan yardım almaktadırlar.


İnsanların erken çocukluk dönemimde( 0-6 yaş ) sevgi ve saygı görme,değerli bulunma,kendini yeterli hissetme gibi çok önemli ihtiyaçları vardır. Bu dönemde insanların bu ihtiyaçları tatmin olacağı ve onu besleyecek şekilde giderilemediğinde, zorlanma ve stres durumunda baş etmekte güçlük çekebilirler.Bu ihtiyaçlar sizi çok seven anne-babanız ,komşularınız, öğretmenleriniz olsa da eksik kalabilir. Çünkü sizin ihtiyacınız ile karşınızdaki anlamlı ötekinin hikayesi arasında bağlantısızlık yaşanabilir. Anlamlı öteki sizi seviyor olabilir, ancak siz onun sevgisini algılayamayabilirsiniz. Onun sevgiyi yaşama şeklinin sizin dünyanızdaki anlamı, sanırım onun isteklerini eksiksiz ve tam yaparsam sevilirim ve saygı duyulurum olabilir. Bu durum ileride yakın ilişkiye girdiğimiz kişiler ile iletişim şeklimize, işimizde sergileyeceğimiz performansımıza, çocuk yetiştirme biçimimize ve yaşamımızın diğer alanlarında aktif bir şekilde kendisini gösterir. Yani burada iki kişi iletişimde iken aslında iki kişi değildir. Anlamlı ötekinin,(anne-baba, bakım veren kişi ,öğretmenler )kendi anlamlı ötekilerinden öğrendiği yöntemler hayatımızın her döneminde aktif bir şekilde kendini göstermeye devam etmektedir. Yaşamda kişi ile diğerleri arasında sürekli tekrarlanarak da kalıcılığını artırmaktadır. Bu DURUM Transaksiyonel Analizde senaryo diye adlandırılır. Hayatla ilgili algılarımız farkında olmadan oluşan bu senaryomuzu ispatlamak üzere işlemeye devam etmektedir artık.


Bağırmadan sesini duyuramazsın,gerçek güç paradır,başarısızlık hayatın sonu demektir,Yaptığın her şeyi mükemmel ve eksiksiz yapacaksın,başarılı olmak için çalışmak zorunda değilim,anneler yalan söylemez vb gibi inançlar ile hayatımızı yaşar ve niye ben kendimi rahat ve huzurlu hissetmiyorum,ben insanlar ile niye yakın ilişki kuramıyorum,niye başarısızım,mükemmelliyetçi olmak zorunda mıyım?gibi sorular ile yaşamımızı potansiyelimizin altında ve çelişkiler ile sürdürmeye devam ederiz.Bu tip senaryoları üst üste koyduğumuzda iç karartıcı bir tablo ortaya çıkar.Bu gibi durumlarda anne- babalarımızdan aldığımız inanç ve değerleri gözden geçirmek ve bu yöntemlere mecbur olmadığımızı bilmek önemlidir.Çocukluk döneminde ki hayallerimizi ve isteklerimizi hatırlamak ve o dönemde bizi mutlu eden yaşantıları yetişkin hayatımıza tekrar aktive etmek bir parça çözüm olabilir.Uzman bir psikologdan yardım almakta etkin çözümler arasındadır.