- Hiçbir işe yaramıyorum.
- Beni kimse sevmiyor.
- Ben yapamam.
- Beni kimse istemiyor.
- Hata yapmamalıyım.
- Yeterince iyi değilim.
- Mükemmel olmalıyım.
ve daha birçok çocuklarımızın aklında oluşan bu gibi yanlış algılar.
Bir soralım kendimize çocuklarımız neden bu düşüncelere sahip olmaya yatkınlar? Onları bu düşüncelere iten sebepler neler olabilir? Anne baba olarak nerede yanlış yapıyoruz?
Şüphesiz anne baba olarak en büyük isteğimiz çocuklarımızın mutlu, huzurlu ve sağlıklı bir hayata sahip olmalarıdır. Bunları isterken onların mutlu ve huzurlu hayata giden yolunun başarılı olmaktan geçtiğini düşünürüz. Esasen bu inancımızda haklıyız. Başarılı olması, iyi okullarda okuması, üniversiteyi kazanıp mezun olması, güzel bir mesleğe sahip olması, çocuğumuz büyürken düşlediğimiz en güzel hayallerden hiç şüphesiz. Günümüzde ebeveyn tutumlarına baktığımızda anne ve babalar olarak yaptığımız ilk şey onun adına gelecek planları oluşturmak ve onun adına yaptığımız bu planları gerçekleştirmesini beklemek. Peki gerçekten çocuğumuzu yetiştirirken tutumumuz bu mu olmalı? Onun adına bir senaryo yazıp, sonrasında bu senaryoyu oynamasını mı beklemeliyiz? Gelin biz bunları yaptığımızda onlarda nasıl bir algı ve düşünce yapısına neden oluyoruz beraber bir göz atalım. Çocuk büyürken, kişiliğinin şekillendiği ilk 6 yıl ve sonrasında başkasının kendi adına belirlediği hedefleri gerçekleştirmesinin onun sorumluluğu olduğu ve bu hedeflere ulaşamayınca da yetersizlik, değersizlik hatta aşağılık duygusu geliştirmesi kaçınılmaz oluyor. Ona “birey” olmayı, kendi adına kararlar almayı, iyiyi kötüden, doğruyu yanlıştan ayırmayı öğretmek yerine, onun kendi adına alınan kararları kabul edip uygulamasını bekliyoruz. Çocuğun mümkün olana odaklanması, istekleri yönünde karar vermesi, özgüven geliştirmesi yerine mükemmele zorluyoruz. Mümkün olan hedeflerle mükemmeliyetçi hedefler arasında sıkışıp kalan çocuk ise özgüven eksikliği, çekingenlik, dikkat eksikliği, öfke problemleri, davranış bozukluğu geliştirebiliyor. Bu sorunlara bağlı olaraksa ders notlarında düşüş gözlemliyoruz.
Çocuklarımızda oluşan bu yanlış düşüncelerin gerek çocukluk çağında problemlere yol açmasını ve önleme tedbirleri, gerekse ergenlik ve erişkinlik dönemlerine taşınmasını önlemek için çözüm yoluna girilmesi gerekir.
Çocuklarımıza destek olalım, sorunları beraber aşalım 