Eğitim sisteminden anne baba tutumlarına kadar birçok konuda söylenecek çok şey olduğunu biliyorum.
Ve söylemeye, yazmaya devam edeceğim.
Fakat arada nefes almak adına, güzel örnekleri de paylaşmak gerektiğine inanıyorum.
‘Beyaz haberlerim var kardeşlerim’ diyor ya Cahit Zarifoğlu; ben de bugün beyaz bir haber paylaşmak ve bu yazımda sizleri bir öğrencimin dünyasına götürmek istiyorum…
………….
Üniversite sınavına hazırlandığı yıl yine bir öğretmenimiz aracılığıyla tanıştığım ve her hafta gönüllü olarak online koçluk seansı yaptığım değerli öğrencim, doğudaki bir şehrimizden ilk tercihi olan Moleküler Biyoloji ve Genetik bölümüne yerleşti.
Her seansımda öğrenme konusundaki isteğini ve bitmek bilmeyen merakını daha net görüp ondaki enerjinin bana geçtiğini hissederdim.
Üniversiteye başladıktan sonra da İngilizce çalışma tavsiyelerinden disiplinler arası ilişki kurma konularına kadar birçok konuda konuşmaya devam ettik.
Tahmin ettiğim gibi, bölümünde de derslere ilgisi ve merak duygusuyla hem hocalarının dikkatini çekmiş hem de arkadaşlarının takdirini kazanmıştı.
Çevresinde dikkat çeken bu güzel özellikleri onun için o kadar doğal ve içseldi ki, çevresindeki ilgiden dolayı zaman zaman mahcup oluyor ve bu mahcubiyetini benimle paylaşıyordu.
İlgisi sadece üniversite dersleri üzerine değildi tabii😊
Kişisel gelişim kurslarını ve farklı içeriklerdeki kitapları da takip ediyor, deyim yerindeyse çevresinde ilgisini çeken her bilgiyi sünger gibi çekiyordu.
Üniversitedeki ilk yılının sonunda, bir gece beni aradı. Gece yarısı telefonum çalınca tedirgin olmuş ve telefonu korkarak açmıştım. Öğrencim ise, mutluluktan ağlayarak konuşuyordu. Sadece dördüncü sınıf öğrencilerinin kabul edildiği bir kök hücre laboratuvarına ilk defa birinci sınıf öğrencisi olarak kabul almıştı!
Onun bu mutluluğunu ve coşkusunu onunla dolu dolu paylaşırken içimden, öğrencim hakkında beklediğim sonuçlardan ilkini görmenin huzurunu yaşıyordum.
Her öğrencide bulunmayan bu derin merak ve azim duygusu, onu çok güzel noktalara taşımaya devam edecek.
Öğrencim, defalarca beni arayarak her defasında yeni bir başarısını paylaşacak benimle…
Biliyorum.
Çünkü içindeki coşku hayatı boyu devam edip ona yol arkadaşı olacak…
……….
Onu benim için bu kadar özel bir öğrenci yapan tek sebep akademik yönü değil tabii…
Üniversiteye başladıktan sonra bir gün beni arayarak, televizyonda gördüğü öğrenci burs programları konusunda sorular sordu.
Burs başvurusu yaptığını ve burs kazandığını, hatta burs başvurularının çoktan sona erdiğini de biliyordum.
Alacağım cevabın beni ne kadar sarsacağını bilmeden, neden bursları sorduğunu öğrenmek istedim.
Hocam ben burs alıyorum, dedi.
Aldığım burs bana fazlasıyla yetiyor ve her ay burs ücretinden bir miktar para artırıyorum.
Bu artırdığım burs ücretlerini ihtiyacı olan bir üniversite öğrencisine vermek istiyorum. Televizyondaki burs veren kurumlar, bu isteğime aracı olabilir mi diye merak ettim…
……..
Küçük bir ilçede, ekonomik anlamda sıkıntı yaşayan bir ailenin kızıydı öğrencim…
Bu cümlelerinin etkisini uzun süre üzerimden atamadım.
Çok açık yüreklilikle, o an saatlerce ağlamak istediğimi söyleyebilirim.
Şükür duygusuyla ağlamak istedim…
Onu tanıdığım ve çevremde böyle güzel yürekli bir öğrencim olduğu için şükrettim…
………….
Öğrencim hala üniversite öğrencisi.
Değişim programıyla yurt dışına gitmeye hazırlanıyor.
En büyük hayali, Amazon Ormanlarında bilimsel araştırmalar yapmak…
Bir gün telefonum çalacak ve hattın diğer ucunda bana Amazon Ormanlarından selam verecek…
Tüm kalbimle inanıyorum…
Siz de inanıyorsunuz, değil mi😊