Ülkemizde yaşayan gençlerimizin kimlik arayışında önemli bir geçit gibi sunulan Yüksek Öğretim Kurumları Sınavı (YKS) bu hafta sonu bizleri bekliyor. Bu sınavdan bahsederken çoğul kişi kipiyle konuşuyoruz çünkü sınav sonucunun ilişkilendirildiği etiketleme sadece sınananları değil; onlarla birlikte övünmeyi kapıda bekleyen aileleri de kapsıyor. Liseyi başarı öyküleriyle bitirmiş ve bir süre sonra ‘yapılanın değerini yapanın değeri’ olarak etiketlemiş gençlerimiz başarısızlığı kendilerine yasaklamış durumdalar. Başarılı olmanın kendilerine ‘değer verilmeyi’ kazandırdığını düşünen gençlerimiz ve aileleri sınav öncesi kaygı dilinin dozunu iyice arttırıyor. Başarıyı garantileyecek ve onlara mutluluk getirecek meslek arayışları gençlerimizin kimlik arayışlarının yerini alıyor. Böylece sınav öncesine kadar günlük konuşmaların içinde şu cümleler daha sık tekrarlanmaya başlıyor.
Senin geleceğin çok parlak!
Böyle gidersen hiçbir şey olamazsın!
Bu sınavı gözünde büyütme!
Senin daha iyisini yapacağını biliyorum!
Sınavı kazanamazsam ailem hayal kırıklığına uğrayacak!
Hayatım üç saatlik sınavlara bağlı!
İstediğim bölümü kazanamazsam hatta istediğim üniversite ve şehirde okuyamazsam hayatım çok kötü olacak.
Bu yıl hataya, boş vermeye yer yok.
Sık dişini, az kaldı. Sonra her şey çok güzel olacak.
Tüm bu iç konuşmalar ya da dış sesler gençlerimizin düşünceleri yani olumlu ya da olumsuz telkinleri haline dönüşüyor. Ancak onların kaygı düzeyinin artması sadece olumsuz telkinlere bağlanmıyor. Literatüre göre düşüncelerimiz duygu ve davranışlarımızı belirlerken farkında olmadan zihnimizde resimler canlanıyor. Diğer anlamıyla bilişimiz imgesel anlamlar taşıyor. Şüphesiz yukarıda saydığımız cümleleri içimizden tekrar edersek çoğumuzun gözünün önünden bir resim akıp geçecek.
Sınava son günler kala hala zihninizden geçen resimleri yakalamadıysanız şimdi kendi resminizi zihin gözünüzde canlandırın ve tutun. O resmi yakından inceleyin. Eğer kendi resminizde gördükleriniz sizi daha çok kaygılandırıyorsa zihinsel resimlerinizi düzenleyerek bu zamana kadar kişiliğinize ve isteklerinize yönelik atıflarınızı yeniden değerlendirebilirsiniz. Beyninizin yeni resimler düzenlemesi için anlatacağım teknikleri pratik kazanana kadar deneyin. Sınav öncesinde kaygınızın arttığını fark ettiğinizde zihin resminizi yakalayın ve aynı teknikleri onun üzerinde uygulayın.
1. Son günlerde yaşadığınız sıradan bir olayın bir fotoğraf karesini zihninizde canlandırın. Yani size ait olan anınızın bir kesitini tıpkı bir resim gibi zihin gözünüzün önünde tutun. Önce bu resme nereden baktığınızı düşünün. Sinema salonundaki koltukta oturup perdeden bir filmi izler gibi mi yoksa sahnenin içinde bizzat oynuyor gibi misiniz? Bunu ayırt ettiyseniz aynı resmi şimdi reji odasına geçip arka kameradan izleyin. Bir yönetmenin yaptığı gibi resmi önce kendinize yaklaştırın, sonra uzaklaştırın. Bu zihinsel hareketi yaparken resminizin nasıl büyüdüğünü ve küçüldüğünü inceleyin. Resminizi oluşturan her bir unsurun uzaklaştıkça veya küçüldükçe üzerinizdeki etkisinin azaldığını hissedin.
2. Ardından resminizin parlaklığını değiştirin. Işıltılı resimler sizi daha çok etkiler. Ancak yönetmen sizsiniz ve şimdi bu resmin parlaklığını azaltın, sizdeki duygusunu istediğiniz seviyeye azaltana kadar ışığı düşürün, tamamen loş ve ayrıntıların kaybolduğu bir resim haline getirin.
3. Son olarak resminizin renklerini değiştirin. Kaygı duygunuzu besleyen görüntüler oldukça sıcak, parlak ve canlı renklidir. Bu resme bir de siyah beyaz bakın. Hatta kontrastı biraz daha arttırın ve gittikçe siyahlaşan-beyazlaşan figürlerin ayrıntısının kaybolduğu gibi sizin üzerinizdeki duyguların etkisinin de kaybolduğunu duyumsayın.
4. Bu denemeyi yaptıktan sonra aynı teknikleri sınav olgusunu düşündüğünüzde aklınıza ilk gelen ve sizi en çok etkileyen zihin resminiz üzerinde deneyin. Duygularınızın hafiflediğini hissedene kadar tekrar edin. Unutmayın sadece sınava kadar yapılanların değerlendirileceği bir ölçümden geçeceksiniz. Kendinize bu sözü sık sık hatırlatın ve nefes egzersizlerinizi ihmal etmeyin.
Hepinize kolaylıklar dilerim.:)