Uzmanlar özellikle çocukluk döneminin geçişinde parmak emme, tırnak yeme gibi davranışların sonlanmasını beklediklerini, diğer hallerde davranışın altında yatan nedenlerin araştırılması gerektiğini belirtirler. Ergenlikte ve yetişkinlikle genellikle gün içerisinde insanların parmaklarını emdiğini değil de tırnaklarını yediklerini görürüz. Eğer yakınınızda ellerini saklamaya çalışan biri varsa gözlem yapmanızı öneririm. Kaygılandığı ya da heyecanlandığı bir anda farkında olmadan tırnaklarını yemeye başlayacaktır. Çocukken bir refleks olarak nitelendirilen bu davranışlar sonrası için psikolojik kaygıyı azaltmaya yönelik yapılan bir davranış olarak nitelendiriliyor. Daha derine bakacak olursak otoriter bir aile yapısı içinde yetişen, sürekli eleştiriye maruz kalan hatta ilgisiz ve sevgisiz büyüyen kişilerde daha sık karşımıza çıkıyor. Çocukken öğrendikleri bu davranışla kötü duygudan arınmaya çalışırken, öfkeyi dışa başka türlü vuramazken elleri ağızlarına gidiyor. Çoğu zaman bunun farkında bile olmadıklarını anlayabilirsiniz.
Bu gerginliği, heyecanı ya da kaygıyı azaltmak için daha sağlıklı yollara başvurmak yerine tırnaklarını yiyen kişiler kendilerince birçok metot denerler. Acı oje süre sürmek bunların en sık kullanılanı, ancak bu yöntem tek başına etkin olmayacaktır. Çocuğunuzun bu davranışı karşısında ona kızmak yerine kaygısının ne olduğunu anlamaya çalışın. Tırnaklarını yediğini gördüğünüz anda elini tutup çekmek ya da “çek o elini ağzından” demek yerine başka bir şeye yönlendirin. “Kızım bana şu minderi uzatır mısın, oğlum kumandayı getirebilir misin..” Böylece onu korkutmadan ve davranışın üzerine gitmeden yönlendirmiş olursunuz. Davranışı bırakması için onu desteklemek için siz de çocuğunuzun hoşuna gitmeyen bir alışkanlığınızı bırakmaya çalışabilirsiniz. Böylece kendini önemli hissedecek, özgüveni artacak ve kaygıları daha da azalacaktır. Asıl önemli olan da bu değil mi zaten, bir şeyleri beraber başarabilmek. Herkese denemeleri bol bir hafta diliyorum, hoşça kalın..