Nasıl bir anne babasınız? Baskıcı, otoriter ya da demokratik.. Aslında genele baktığımızda çoğu ebeveynin çocuk yetiştirme tarzının kendi ebeveyninden izler taşıdığını görebiliyoruz. Yani anne babamız bizi nasıl sevdiyse, nasıl disiplin ettiyse onları yeni nesle adapte edip kullanıyoruz. Yani yüzyıllardır süregelen bir geleneği devam ettiriyoruz..
Bu hafta üzerinde duracağımız yapı, eski zamanların da revaçta olan anne baba tipi yani aşırı koruyucu tip. Bu evlerde her konuda çocuğun üzerine titrenir, o yorulmasın diye her şey yapılır ve düşünülürdü. Günümüzde de bu tip ebeveynleri görebiliyoruz. Çocuklar sarıp sarmalanıyor, ne ihtiyacı varsa aile içinde gideriliyor. Ancak bu alanda eksik kalan bazı şeyler var. Örneğin çocuğun gelişiminde göz ardı edilen bağımsızlığı. Her şeyin başkaları tarafından düşünüldüğü, uygulandığı bir yerde çocuğun bireysel karar verme ve bağımsızlık duygularına ket vurulacağı çok açık. Bu ileride iş hayatında, evlilik yaşamında ciddi problemlere yol açacak bir özgüven eksikliği oluşturacaktır. Çocuk hazıra konmaya o kadar yönelecektir ki dünyanın hakimi olmadığını öğrendiği anda büyük bir hayal kırıklığı ve bocalama yaşayacaktır.
Yaşam herkes için kolay ve yine herkes için zor. Sarmalanan çocuklar bu zorluklardan uzak tutuldukça gerçeklerden de biraz sıyrılmış olurlar. Zamanı geldiğinde problem çözme becerisine sahip olamadıkları için sürekli yanlışlar yapmaya ve üzülmeye başlarlar. Çaresiz kaldıkları anda baskının yarattığı öfke ile şiddete yönelebilirler. Ergenlik dönemine rastgelen kimlik bulma çabasında ise yine bir bocalama yaşayacak, dışarıdan ve evden beklenilen kişi olmak arasında ayrı bir çatışma, kendisinin olmak istediği ile kendisinden olması beklenen kişi olmak arasında başka bir çatışma yaşayacaktır. Bu oldukça önemli bir konu. Eğer çocuğunuzun böyle bir bocalama içinde olduğunu düşünüyorsanız, örneğin “Dışarıda bambaşka evde bambaşka bir çocuk. Öğretmenlerden, komşulardan neler yaptığını dinlediğimizde ağzımız açık kalıyor. Dışarıda çok aktif ama eve gelince çok suskun..” diyorsanız bir uzmandan yardım almanız en doğru seçim olur. Çünkü siz öğrendiklerinizle, kendinizce doğru olan bir yolda çocuğunu yetiştiriyorsunuz. Geri dönüşü olmayan bu gelişim sürecinde onların en az zararla büyümeleri için bazen dışarıdan bir göze ihtiyaç duyduğunu kabul etmek gerekiyor.
Çocuklar aileden sevgi ve güven beklerler. Bunları ona iletirken neyi ne kadar yaptığımıza bazen dönüp bakmak yararlı olabilir.